မ်က္ရည္နွင့္ ရင္းခဲ့ရေသာ ေသာက္ေရခ်ိဳတခြက္
"ဒကာၾကီးတို႔ တြင္းတူးအဖြဲ႔ေတြ လာမယ္ဆိုလို႔ ဘုန္းၾကီး ၀မ္းသာလိုက္တာဗ်ာ။ ညကတညလံုး အိပ္မ
ေပ်ာ္ဘူး"
ဘုန္းေတာ္ၾကီး ဦးေကာသလႅ၏ မ်က္လံုးအိမ္ထဲတြင္ အျပံဳးရိပ္တို႔ ၀င္းလ်က္။ နွလံုးသားထဲမွ ေမတၱာ
ဓါတ္တို႔ျဖင့္ ယိုစိမ့္ထြက္က်လာေသာ စကားမ်ားက စမ္းေရစီးသလို တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနလ်က္။
၁၅ ေပ ပတ္လည္ခန္႔ ရွိမည့္ သိမ္ေက်ာင္းေလးထဲတြင္ ဖ်ာအစုတ္ေလးုတခ်ပ္ ခုတင္အိုေလးတလံုးနွင့္ ယိုင္
နဲ႔နဲ႔ ဆက္တီထိုင္ခံု အၾကမ္းေလး တလံုး။ တကယ့္ ေတာေက်ာင္း သခၤမ္းေလးပါပဲ။
ွ
ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္တို႔ ရိုက္ကူးေရး အဖြဲ႔သားမ်ားက အခ်ိန္မျဖဳန္းနိုင္။ ဆရာေတာ္နွင့္ ေတြ႔
ဆံုခန္း ရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ အေရွ႔တိုင္း ေစာဘဦး၊ ဂြမ္းဂြမ္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကြန္ျပဴတာမွ ဗြီဒီယိုကင္မ
ရာဆရာ ကိုသိန္းလြင္တို႔က ရိုက္ကြင္းကို ျပင္ဆင္ၾကသည္။
“ဆရာေတာ္ အေနနဲ႔ ဒီအရပ္ေဒသမွာ ေရသန္႔ စက္ေရတြင္းျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ အပိုင္း
ေလး မိန္႔ေတာ္မူပါဘုရား"
က်ေနာ္၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္။
“ဒီလိုဗ်ာ။ က်ဳပ္တို႔ အရပ္မွာ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဆိုေပမဲ့ ေႏြအခါ ေရငန္တက္လာရင္ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္း
ေတြက ေရေတြ အားလံုး ငန္တူးကုန္ေတာ့တာ ေသာက္ေရအတြက္ ေလးငါးမိုင္ေလာက္ေ၀းတဲ့
အရပ္ကို ေလွေလွာ္ျပီး သြားသယ္ၾကရတယ္။ဆင္းရဲတဲ့သူ အမ်ားစုကေတာ့ ဒီေရငန္ကိုပဲ ၾကိတ္မွိတ္
ေသာက္ၾက ရတာကလား။
ျမန္မာလို ၁၃၆၀ ျပည့္နွစ္က က်ဳပ္တပည့္ မိန္းကေလးတေယာက္ဆို အဲ့ဒီေရငန္္ေရပ်က္ ေသာက္
ျပီး ၀မ္းေလွ်ာေရာဂါေၾကာင့္ အသက္ဆံုးခဲ့ရတယ္။ အလြန္လိမၼာတဲ့ ကေလး၊ ဆရာသမားမိဘအေပၚ အ
လြန္အလုိက္သိတဲ့ ကေလးဗ်။ သူ အခုရွိေနရင္ ကိုးတန္းေလာက္ ေရာက္ျပီေပါ့။ အဲ့ဒီတုန္းက စိတ္
မေကာင္းလြန္း လို႔ ဘုန္းၾကီးတန္မဲ့ မ်က္ရည္ေတာင္ က်မိတယ္ဗ်ာ"
သက္ေတာ္(ရ၀)နီးပါးခန္႔ ဆရာေတာ္၏ စကားရိပ္မ်ားတြင္ ေၾကကြဲသံတို႔ ေရာယွက္။ မ်က္နွာေတာ္
ညိဳးေလွ်ာ့။
“ဒီလိုနဲ႔ တနွစ္ကို တေယာက္ နွစ္ေယာက္ ကေတာ့ ဒီေရငန္ေၾကာင့္ ၀မ္းပ်က္ ၀မ္းေလွ်
ေလွ်ာျဖစ္ျပီး ပ်က္စီးၾကရတာကိုး။ ဒါနဲ႔ ဘုန္းၾကီးစဥ္းစားတယ္ အခုေပ ၄၀၀ ေလာက္တူူးးတဲ့
အ၀ီစိတြင္းေတြမွာ ေရခ်ိဳထြက္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ေမာ္ကၽြန္းက သိကၽြမ္းတဲ့ ဒကာ ဒကာမေတြကို
ေျပာၾကည့္ အလႈခံရရင္ ေကာင္းမလားေပါ့ ။ ေနာက္ ေမာ္ကၽြန္းေရာက္တဲ့အခါ ဟာဂ်ီ ဦးေသာၾကာ စတိုး
က ဦးေသာၾကာသမီးေတြကို ေျပာၾကည့္တယ္။ သူတို႔က သံုးေသာင္းလႈပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလုပ္ငန္းမ်ိဳးလုပ္
တာ ၀ါသနာပါတဲ့ ဒကာၾကီးဆီသြားပါဆိုလို႔ ဒကာၾကီးဆီ လာခဲ့တာေလ။ ဒကာၾကီးက တပည့္ေတာ္ အ
လုပ္ေတြ မအားလို႔ တလေလာက္အခ်ိန္ေပးပါ ဆိုျပီး ေနာက္ ေစ်းကြက္ဂ်ာနယ္မွာ ဘၾကီးထြန္း
(ေမာ္ကၽြန္း) နာမည္နဲ႔ သတင္းတိုေလးေရးျပီး အလႈခံတယ္။ ရန္ကုန္က တခါမွ မေတြ႔ဘူး မျမင္ဘူးတဲ့
ေယာမင္းၾကီးလမ္းက ဦးၾကဴးတို႔ ေအ၀မ္း၀မ္း ၀က္အူေခ်ာင္းလုပ္ငန္းတို႔ ၊ ဦးတူး ေဒၚတင္တင္ရီတို႔က ႏွစ္
သိန္းေက်ာ္လႈတယ္ မဟုတ္လား"
မွန္ပါသည္ က်ေနာ္၏ ဂ်ာနယ္သတင္းကို ဖတ္ျပီး လူခ်င္း တခါမွ မေတြ႔ဖူး မသိဖူးပါပဲ
လ်က္ က်ေနာ္ထံ ဖုန္းဆက္ေခၚ က်ေနာ္လူကိုယ္တိုင္သြားေတာ့လဲ သိန္းဂဏန္းေငြကို ယံုၾကည္စြာ လႈ
လိုက္ပံုမွာ အံ့ၾသစရာ၊ သို႔ေသာ္ တကယ္ေတာ့လဲ ဆင္းရဲ ခ်ိဳ႔ တဲ့တဲ့ အရပ္ေဒသရွိ လူအမ်ားအေပၚ
၌ ထားရွိေသာ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည့္ ေစတနာ ဆႏၵ ကုသိုလ္ဓါတ္လႈိင္း တို႔က အလႈရွင္တို႔၏ သဒၵါတရား
ကို လႈံ႔ေဆာ္ ကူညီေပးျခင္းသာ ျဖစ္ေပမည္။
“ဒကာၾကီးတို႔က လႈျဖစ္တယ္လို႔ ကတိေပးတာကို ရြာကလူၾကီးေတြ၊ ရာအိမ္မႈးတို႔ ၊ ကာလသား
အဖြဲ႔တို႔ကို ေျပာျပေတာ့ သူတို႔က မယံုဘူးဗ်။ ဆယ့္တသိန္း ဆယ္နွစ္သိန္းေလာက္ ကုန္တာဆိုေတာ့ စဥ္း
စားတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒကာၾကီးဆီက ဂ်ာနယ္မွာ ပါတဲ့ သတင္းျဖတ္ပိုင္းေလး နဲ႔ စာကို ထပ္ျပီးထုတ္ျပ
တာေတာင္မွ မယံုတ၀က္ ယံု တ၀က္ပဲ ရွိေသးတာ"
“ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ကေတာ့ ယံုၾကည္တယ္။ အမ်ား ေကာင္းက်ိဳး လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းဆိုတာ လူနတ္ျဗဟၼာ
ခ်စ္တဲ့ အလုပ္ပဲဗ်ာ။ အားလံုး ၀ိုင္းကူၾကမွာေပါ့ တေန႔ ကေတာင္ ဟိုဖက္ရြာကို တရားပြဲၾကြ
ေတာ့ 'ငါတို႔ေတာ့ ေရခ်ိဳေသာက္ရျပီေဟ့' ဆိုျပီး မိုက္နဲ႔ ကို ေအာ္ေျပာလိုက္တာဗ်"
“အဲ့ဒီ ေပါင္တေခ်ာင္း က်ဴေခ်ာင္း ကနစိုေခ်ာင္းက ရြာသားေတြကလဲ ၀မ္းသာလို႔ သူတို႔လဲ နီးနီး
နားနားလာခပ္လို႔ ရျပီေပါ့ဗ်ာ။ ေရခ်ိဳ တစည္ကို ၁၅၀၀က်ပ္နဲ႔ သူတို႔ လဲ ၀ယ္မေသာက္နိုင္ဘူးေလ
အားလံုးေကာင္းက်ိဳး ပါဗ်ာ"
ဆရာေတာ္၏ ေက်ေက်နပ္နပ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ၾကီး ျပံဳးေနေသာ မ်က္နွာကို ဖူးျမင္ရင္းက က်
ေနာ္၏ စိတ္ထဲတြင္ အေအးဓာတ္မ်ား ျပည့္လာေလသည္။
ေက်ာင္းေတာ္ရာ၊ ေအာင္လႈိင္ေက်းရြာမွာ ေမာ္ကၽြန္းမွ နွစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေမာင္နွင္မွ ရသည္။ မ
နက္ ရ နာရီခန္႔ ထြက္ရာ ၁၀ နာရီ ခန္႔တြင္ ရြာသို႔ ေရာက္၏ က်ေနာ္တို႔ ကိုျမင္သည္နွင့္ ရြာသူရြာသား
မ်ား လာၾကိဳၾက၏ အ၀ီစိတြင္း တူးအဖြဲ႔က အားၾကိဳးမာန္တက္ တူးေနဆဲ။
သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ ထက္ တရက္ၾကိဳေရာက္သည္။ ကမ္းနံေဘး ေက်ာင္းေပၚတြင္ ခဏထိုင္ျပီး ဆရာ
ေတာ္ရွိရာ သိမ္ေက်ာင္းငယ္သို႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းရန္ သြားၾက၏။
မသြားခင္ ရြာသားတဦးက လြန္ခဲ့ေသာ တလက ခုနွစ္နွစ္ သမီးငယ္ေလး တဦး ၀မ္းပ်က္
၀မ္းေလွ်ာေရာဂါျဖင့္ ဆံုးပါးသြားပံုကို စိတ္မေကာင္းစြာ ေျပာျပေလသည္။ ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေမးလိုသ
ျဖင့္ ကေလးမိခင္ကို ေခၚေပးဖို႔ ေျပာထား၏။
ဆရာေတာ္က စကားေျပာေနရင္း ခဏရပ္သြားကာ တံခါး၀ သို႔ ၾကည့္လ ်က္ "ဟဲ့ မေဌးလား" ဟု
ေမးသည္။
“ တင္ပါ့ဘုရား"
“က်ေတာ့္ နေဘးတြင့္ ထိုင္ရင္း ဆရာေတာ္ကို ၀တ္ ျဖည့္ေနေသာ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ အသက္ ၅၅နွစ္
ေလာက္ ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အသက္ ၄၀ေက်ာ္ပဲ ရွိမည္။ ဆင္းရဲပင္
ပန္းမႈမ်ားေၾကာင့္ အသက္ ၁၅နွစ္စာခန္႔ ပို၍ အိုစာေနပံုရ၏။ လည္ပင္းတြင္ စတီးၾကိဳး ဆြဲထားေသာ သူ႔
ပံုမွာ ေက်းလက္၏ သဘာ၀ရုပ္ပံုလႊာေပလား။
“ သမီးေလး ဆံုးသြားတဲ့ ကေလး အေမလား"
“ဟုတ္ကဲ့"
သူ႔ပံုသ႑ာန္မွာ က်ေနာ္နွင့္တကြ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႔ ကို ေၾကာက္ရြံ႔ စိုးရိမ္ေနဟန္ပင္။
“ဒီလိုပါ က်ေနာ္တို႔ က အ၀ီစိတြင္း အလႈရွင္ေတြပါ။ မေဌးသမီးေလး ဆံုးပါးသြားတဲ့ အေၾကာင္း
သိခ်င္လို႔ပါ။ ကေလးက အသက္ ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ"
“သမီးက အသက္ ခုနွစ္နွစ္၊ ကေလးငါးေယာက္မွာ သူက နို႔ညွာ အဲ့ဒီေန႔က က်မတို႔ ရြာမွာ မရွိဘူး။
ကြင္းထဲမွာ အလုပ္သြားလုပ္တယ္။ သူကေန႔လည္ခင္း သရက္သီးေတြ စားတယ္ ေျပာတာပဲ။
ေရကလဲ ေသာက္စရာမရွိေတာ့ ေခ်ာင္းထဲကေရပဲ ခပ္ေသာက္ရတာေပါ့။ ည ၁၀နာရီေလာက္ၾက
ေတာ့ ၀မ္းလဲသြားတယ္ အန္လည္း အန္တယ္။ အဲ့ဒီညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူေကာင္းေသးတယ္။
က်မက ငရုတ္သီး ေထာင္းခိုင္းေတာ့ တခ်က္နွစ္ခ်က္ ေထာင္းျပီး ဆက္မေထာင္းနိုင္ဘူး။ က်မက
လဲ ဘယ္သိမလ၊ ေခါင္းကိုေတာင္ တခ်က္ ေခါက္လိုက္မိေသးတယ္”
ထိုစကား အေရာက္တြင္ မေဌး စကားသံ တိမ္၀င္သြား ေလသည္။
“ ေသေတာ့မယ့္ ကေလးကိုေလ၊ က်မေခါင္းေခါက္မိလိုက္တာ"
စကားသံ ဆို႔နင့္ ေၾကကြဲဖြယ္၊ စိတ္နွလံုး ထိခိုက္ဖြယ္ ေကာင္းလွေသာ ထိုျမင္ကြင္းကို ေငးၾကည့္
ေနရင္းကပင္ က်ေနာ္သည္လဲ မ်က္ရည္၀ိုင္းမိ ခဲ့၏။ မေဌးသည္ ဆို႔ဆို႔ နင့္နင့္ၾကီး ရႈိက္လ်က္ အသံမ
ထြက္ဘဲ ေသာကပရိေဒ၀တို႔ ေလာက္ျမိဳက္ျခင္းကို တင္းခံလ်က္က မ်က္ရည္တို႔ စီးက်လာေလ
သည္။ က်ေနာ္လဲ ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ။
ရိုက္ကူးေရး တဖြဲ႔ လံုးမွာလဲ စိတ္ထိခိုက္စြာ ျငိမ္သက္ေနလ်က္၊ မေဌးသည္ တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ေခါင္း
မွ ႏြမ္းဖပ္ေနေသာ တဘက္အပိုင္းအစ ညစ္ေထးေထးျဖင့္ မ်က္နွာကို အုပ္ကာ ရႈိက္ငင္ ေနေလသည္။
“ ည ၁၁ နာရီမွာ ၀မ္း သံုးခါသြားတယ္။ ၁၂ နာရီေလာက္က်ေတာ့ အေဖတို႔ ာ
အေမတို႔ို႔ ငါ ေသေတာ့မယ္ ထင္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ခဏေလး ၾကာေတာ့ ဘုရား ဘုရား ဘုရား လို႔
သံုးခါရြတ္ျပီး ဆံုးတာပဲ"
မေဌး၏ စိတ္ထဲတြင္ သမီးေလး၏ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ ျပကြက္မ်ား ျပန္ေပၚလာျပန္္ျပီ။ ဒုတိယအ
ၾကိမ္ သည္းထန္စြာ ရႈိက္ငင္ျပန္၏။
“ ေအးဗ်ာ မေဌးရယ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ေနာင္ ဒီလို ေသာက္ေရေၾကာင့္၀မ္းပ်က္ ၀မ္းေလွ်ာ
အသက္ အႏၱရာယ္ ထိုခိုက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ရေအာင္ က်ေနာ္တို႔ လာလႈဒါန္းးတာပါ ။သမီးေလး ေကာင္းရာ
သုဂတိလားပါေစလို႔ ဆုေတာင္းပါတယ္ဗ်ာ"
က်ေနာ္လဲ တတ္သမွ် မွတ္သမွ် အားေပးနွစ္သိမ့္မိ၏
“ ဒါဆို က်မ ျပန္ေတာ့မယ္ “
ဆရာေတာ္ကို ၀တ္ျဖည့္ျပီး မေဌးျပန္သြားေသာ္လည္း သူ ဆို႔ နင့္စြာ ေျပာခဲ့ေသာ စကားသံက
က်ေနာ္တို႔၏ နွလံုးသားအတြင္း အဆိပ္ျပင္းျပင္း ဆူးတေခ်ာင္း စိုက္ထည့္သြားသလို စိတ္နွလံုး ထိခိုက္
ဖြယ္ေကာင္းလွ၏။
“ ေသေတာ့မယ့္ ကေလးကိုေလ က်မေခါင္းေခါက္မိလိုက္တာ”
ဆရာေတာ္နွင့္ ေတြ႔ဆံုျပီး တြင္းတူးအဖြဲ႔ ရွိရာသို႔ ရိုက္ကူးေရးအဖြဲ႔ သြားသည္။ က်ေနာ္တို႔ ခဏ
နားၾကေတာ့ ၁၂ နာရီထိုးျပီ အားလံုး ခဏ နားခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ကဆရာေတာ္ သီတင္း
သံုးရာ သိမ္ေက်ာင္းေလးသို႔ ျပန္သြားျပီး ဆရာေတာ္ကို ခြင့္ပန္ကာ ခတၱ
တရားအာရုံျပဳသည္။ ျပီးေတာ့ ဆရာသမားမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္၊ ဆရာၾကီး
ဦးဘခင္ ဆရာၾကီးဦးဂိုအင္ကာနွင့္ တကြ သာသနာေတာ္ေစာင့္ သမၼာေဒ၀ နတ္အေပါင္းတို႔အား ဤ
ေကာင္းျမတ္ေသာ အမ်ားအက်ိဳး ေဆာင္ရြက္သည့္ အလႈဒါနကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္နိုင္ေရးအ
တြက္ လိုအပ္ေသာအား လိုအပ္ေသာအကူအညီ လိုအပ္ေသာ အေစာင့္အေရွာက္တို႔ကို ေပးေတာ္မူၾကပါ
ရန္ တိုင္တည္သည္။
ျပီးေတာ့မွာ ဤေက်းရြာနွင့္ တကြ အနီး ပတ္၀န္းက်င္ရွိ ျမင္အပ္ မျမင္အပ္ေသာ လူနတ္ သတၱ၀ါ
အေပါင္းတို႔ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစဟု ေမတၱာပို႔သည္။
ေမတၱာပို႔ျပီးသည္နွင့္ နွလံုးအိမ္၌ အလြန္ေအးေသာ ခံစားခ်က္တခု ျဖစ္ေပၚလာခဲ့၏ ထို႔ေၾကာင့္္
ပင္ ျပဳဖြယ္ကိစၥမ်ား ျပီးသည္နွင့္ ဆရာေတာ္အား ဤေရတြင္းမွာ ေရေအာင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္
ထားမိ၏။ ေပ ၄၀၀ အထက္တြင္းတူးရာတြင္ တခါတရံ ေရမထြက္ျခင္း၊ ထြက္ေသာေရ မသန္႔ျခင္း ေရ
ေနာက္ပဲထြက္ျခင္းမ်ား ရွိတတ္၏ ထိုအခါ နွစ္ၾကိမ္ျပန္တူးရလွ်င္ အနည္းဆံုး ပိုက္ဖိုး နွစ္သိန္းခြဲခန္႔ ထပ္
မံ ကုန္က်တတ္ပါသည္။
က်ေနာ္ထင္သည့္ အတိုင္းပင္ ၂၉ရက္ေန႔က စတူးေသာ တြင္းမွာ ၀၃၀.၄.၂၀၀၇ မနက္ပိုင္း၌ ေရ
ေအာင္သည္။ ေပ ၄၆၀။ ေရထြက္လည္း သန္၏။ ေရလဲခ်ိဳ၏။
“ေရခ်ိဳထြက္ျပီ" ဆိုေသာ သတင္းမွာ နွစ္နာရီခန္႔အတြင္း အိမ္နီးခ်င္းရြာမ်ားသို႔ ပ်ံ့နွံ႔သြားျပီး ေလွ
ငယ္ကေလးမ်ားေပၚတြင္ အိုးခြက္မ်ား တင္လ်က္ လာေရာက္ သယ္ယူၾကေလေတာ့သည္။ ၾကည္ႏူးဖြယ္
ေကာင္းေလစြ။ ၈၆၀×၄၀၀×၅ ေပ ေရကန္ၾကီး တခုပါ လႈဒါန္းရာ ေရကန္က မျပီးေသးသျဖင့္ နီးစပ္ရာ
ေက်ာက္စည္ပိုင္း တခုထဲ ထည့္၍ ေပးရသည္။
က်ေနာ့္စိတ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံ ငါးသိန္း ဆယ္သိန္းခန္႔ကို ထမင္းစား၀ိုင္း တ၀ိုင္င္း ေပ်ာ္ပြဲတပြဲ
ေလာက္ျဖင့္ သံုးျဖံဳးပစ္နိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ဤစာကို ဖတ္ရႈမိျပီး လႈဒါန္းၾကလွ်င္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမ
လဲဟု ေတြးကာ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္မိေလသည္။
ေနာက္တေန႔တြင္ ေမာ္ကၽြန္းျမိဳ့ ေရႊဒဂၤါးလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ စကားေျပာၾကရင္း
ထို စိတ္မေကာင္းစရာ ျဖစ္ရပ္ေလးကို ျပန္ေျပာမိသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္၏ စိတ္ကူးတြင္ "ေမတၱာေရစင္
ေဖာင္ေဒးရွင္း" ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚရွိ ေရငန္ထိုးေသာ အရပ္မ်ားတြင္ နွစ္
လက္မ အ၀ီစိတြင္းအား တူးေဖာ္မည့္ အစီအစဥ္ ရွိလာေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာျပ၏။
ေရျမင္ပါလ်က္ ေရမေသာက္ရေသာ ဘ၀မ်ား၊ ေရပတ္လည္၀ိုင္းလ်က္ ေရငတ္ဆာေလာင္ေနေသာ
ဘ၀မ်ားစြာ၏ တစိတ္တေဒသကိုမွ်ပင္ ျဖစ္ေစ ေသာက္ေရ မြတ္သိပ္ေနေသာ ဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္စြမ္းနိုင္ၾက
ပါေစ၊ ခ်မ္းသာမႈ႔ ရၾကပါေစဟု ဆႏၵျပင္းစြာ ျဖစ္မိေၾကာင္းကိုလည္း ေျပာမိေလသည္။
“ေမတၱာ ေရစင္"
ထိုစကားလံုးေလးမ်ားကို ရြတ္လိုက္လွ်င္ပင္ နွလံုးသားထဲ ေအးျမသြားသည္။ “ ေမတၱာေရစင္
ေဖာင္ေဒးရွင္း” လူသားအခ်င္းခ်င္း ခ်မ္းသာမႈ ရေစခ်င္ေသာေစတနာမွန္ ရွိၾကသည့္ အလႈရွင္မ်ား၏ စြမ္း
အားျဖင့္ ဆိုလွ်င္ တနွစ္ကို သံုးတြင္းေတာ့ တူးနိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က “ ဒီ အလုပ္ေလာက္ ကိုမ်ားကြာ ဒီေလာက္
ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္လို႔ မင္း ထင္ေနသလား” ဟု အေထ့အေငါ့ ေျပာသည္။ ခါတိုင္းစကားနိုင္
လုေျပာေနၾက ျဖစ္သျဖင့္ က်ေနာ္လုပ္ေသာ အလုပ္တိုင္း ဒီလိုပဲ ေျပာေနၾက က်ေနာ္ကလဲ သူ႔ကို ေျပာေန
ၾက။ သို႔ေသာ္ ယခုကိစၥတြင္ေတာ့ မတူပါ။ ေငြေၾကးပမာဏအားျဖင့္ တဆယ့္နွစ္သိန္းဟု ဆိုနိုင္ေသာ္
လည္း က်ေနာ္တို႔၏ နွလံုးသား အတြင္းရွိ အမ်ားကို ခ်မ္းသာေစခ်င္သည့္ ေမတၱာတရာ၏ မမာဏကို
မည္သို႔ တိုင္းတာမည္နည္း။
ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ေတာ့ က်ေနာ့္ဆိုင္၀န္ထမ္းမ်ားက “ေမတၱာေရစင္ ေဖာင္ေဒးရွင္း” ၏
၀န္ထမ္းမ်ား အလႈရွင္မ်ား ထည့္၀င္ေသာ ရန္ပံုေငြကို စုစည္းကာ တနွစ္ကို သံုးတြင္း တူးမည္။ တတြင္း
တူးျပီးတိုင္း ၄င္းတြင္း အမွတ္စဥ္တြင္ ပါ၀င္လႈဒါန္းေသာ အလႈရွင္အမည္မ်ားကို ေရကန္တြင္တပ္ထားခဲ့
မည္။ အလႈရွင္မ်ားထံသို႔ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္း ဂုဏ္ျပဳလႊာ။ ရြာသူရြာသားမ်ား ေသာက္ေရခ်ိဳကို ေပ်ာ္ရႊင္
စြာ သံုးစြဲကာေနသည့္ ဓါတ္ပံုတပံု၊ ကမၸည္းေက်ာက္ျပား ဓာတ္ပံုတပံုတို႔ ျပန္ပို႔ ေပးမည္။ ေတြးေနရင္း
ကပင္ က်ေနာ္လည္း စိတ္နွလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးလာမိေလသည္။
“ေမတၱာေရစင္ ေဖါင္ေဒးရွင္း" တြင္ မည္သည့္ ဘာသာ၀င္ မည္သည့္လူမ်ိဳးမဆို အလႈေငြ ထည့္
၀င္နိုင္သည္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမဆို လူဟာလူပါပဲ။ လူတေယာက္မွာ ေလာဘ
ေဒါသ ေမာဟ ရွိတတ္သလို ကရုဏာတရား၊ ေမတၱာစိတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ လည္းရွိသည္။ လူအမ်ား
ခ်မ္းသာမႈ ရေစခ်င္ေသာ ၾကည္လင္ေအးျမသည့္ ေစတနာလည္း ရွိသည္ဟု ယံုၾကည္သည္။
ထို ေမတၱာတရား အလင္းေရာင္တို႔ တစစီျပန္႔က်ဲေနရာမွ စုစည္းလိုက္ေသာအခါ အင္မတန္အား
ေကာင္းသည့္ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔ေသာ အေအးဓာတ္ အလင္းအားၾကီး ျဖစ္မလာနိုင္ဘူးလား။
အခုေတာ့ ထိုအေအးဓါတ္ အလင္းဓါတ္ၾကီး၏ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ အျဖစ္ ေမတၱာေရစင္ ေဖာင္
ေဒးရွင္း စီမံကိန္း တြင္းအမွတ္ ၁ ကို ေမာ္လျမိဳင္ကၽြန္းျမိဳ့နယ္ နတ္မႈးေက်းရြာအုပ္စု၊ ေက်ာင္းေတာ္ရာ
ေအာင္လႈိင္ ေက်းရြာေလးတြင္ တူးေဖၚေအာင္ျမင္ခဲ့ပါျပီ။
က်ေနာ့္ စိတ္အာရုံထဲတြင္ ေရခ်ိဳစက္ေရတြင္း ဖြင့္ပြဲေန႔က ေပ်ာ္လြန္း၍ ငိုၾကရရွာေသာ သက္ၾကီး
ရြယ္အို ဘိုးဘြားနွစ္ဦး၊ အားရေက်နပ္လြန္း၍ အျပံဳးပန္းေ၀ေနေသာ ဆရာေတာ္ အိမ္တြင္ရွိသမွ် ေရပံုးေရ
ခြက္၊ အိုးခြက္ပါမက်န္ ေလွေပၚတင္၍ ေရခ်ိဳလာသယ္ၾကေသာ ရြာသူရြာသားမ်ား၊ ထိုမွ "ေသေတာ့မယ့္
ကေလးကို ေလ က်မေခါင္းေခါက္မိတာ" ဟု မခ်ိတင္ကဲ ဆို႔နင့္စြာ ေရရြတ္ရရွာေသာ ကေလးအေမ မေဌး
တို႔၏ မ်က္နွာမ်ားကို ရုပ္ရွင္အေနွး ျပကြက္မ်ား သဖြယ္ ျပန္ျမင္မိျပန္၏။
ေၾသာ္... “မ်က္ရည္နဲ႔ ရင္းခဲ့ရေသာ ေသာက္ေရခ်ိဳ တခြက္" ေပတကား။
ဘၾကီးထြန္း(ေမာ္ကၽြန္း)
ဖုန္း-၀၄၂-၅၀၁၈၂
Read more...
