ကိုဖိုးလံုးတို႔ျပာေနသည္

“ ဒီမယ္ ကိုဖိုးလံုး ခင္ဗ်ားဟာ အနီလား အျဖဴလား အ၀ါလား ေျပာစမ္း ခင္ဗ်ားဘာလဲ ဗ်ာ.”
“ဗိုလ္ႀကီးတို႔ရယ္ က်ေနာ္ အျဖဴ အနီ အ၀ါ ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ ဗိုလ္ႀကီးတို႔ အားလံုးကို ျပာ
ေနေအာင္ေၾကာက္ရတဲ့ အျပာပါ”

ဆရာမန္းတင္ရဲ့ ကိုဖိုးလံုး ၀ထၳဳထဲက စာပိုဒ္တပိုဒ္ပါ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီး ျမန္မာနိုင္ငံ
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးေနာက္ခံ လယ္သမားဘ၀ တစိတ္တေဒသ ဘ၀သရုပ္ေဖၚ၀ထၳဳျဖစ္သည္။ အ
ျခားသူမ်ားလည္း က်ေနာ္ကဲ့သို႔ ကိုဖိုးလံုး ၀ထၳဳမ်ားကို ဖတ္ဖူးၾကေပလိမ့္မည္။ ဖတ္ဖူးခဲ့ၿပီး နွစ္
သက္ရာ လယ္သမားဘ၀ေနာက္ခံ ၀ထၳဳ နွစ္ပုဒ္ထဲမွ မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္မွတ္မိေနသည့္ တပုဒ္ျဖစ္သည့္ ဆရာ မန္းတင္၀ထၳဳထဲက စာပိုဒ္ ျမန္မာလယ္သမားကိုဖိုးလံုးရဲ့ ဘ၀အျမင္ပါ။

က်ေနာ္တို႔ နိုင္ငံကား ဗိုလ္ႀကီးေတြေပါလွသည္ ရဲေဘာ္ျဖဴ ရဲေဘာ္၀ါ အလံနီ အလံျဖဴ စသည္
ျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ေတာက္ေလာင္ခဲ့ရာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား ေပၚေပါက္လာမႈ႔နွင့္ထပ္
တူ ဗိုလ္ႀကီးမ်ားေပၚလာခဲ့သည္။ ေသနတ္ရွိရာ ေသနတ္ကိုင္ရာလူကို အရပ္သူအရပ္သားမ်ား
က ဘယ္အဖြဲ႔ ညာအဖြဲ႔ရယ္မသိ။ အားလံုးေၾကာက္ၾကရသည္ ဟိုဖက္ဒီဖက္အေနမတတ္လွ်င္
ၾကားညွပ္ၿပီး အသတ္ခံရသည္လည္းမနည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသနတ္ကိုင္ထားလွ်င္ ဗိုလ္ႀကီးဟု
သာေခၚ မမွားေပ။ ဤသည္ကို ဆရာမန္းတင္က သရုပ္ေဖၚထားသည္။ ခုေတာ့ ေသနတ္မ
ကိုင္သည့္ ကိုင္စရာမလိုသည့္ ဒုကၡေပးနိုင္သည့္ ဗိုလ္ႀကီးမ်ား ပိုမိုမ်ားျပားလာေတာ့သည္။

ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးနွင့္အတူပါလာေသာ ဆိုးက်ိဳးအေပါင္းပါတည္း သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ ေအာက္
ေျချပည္သူျပည္သား လယ္သမားမ်ား နွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဒုကၡမ်ား
ကလြတ္ေျမာက္ၾကၿပီလားဆိုေတာ့ မလြတ္ေျမာက္နိုင္ေသး။ ခုရက္ထဲ အင္တာနက္စာမ်က္နွာ
မွ သတင္းတခ်ိဳ႔ကိုဖတ္ရသည္။ ကိုဖိုးလံုးသာရွိေနေသး၍ ထိုသတင္းေတြကိုၾကားရရင္ ၀မ္းပဲ
သာေနမလား မ၀ံ့မရဲနဲ႔ အားလံုးအတူတူပါပဲလို႔ပဲ ေတြးေနမလား။ မဲမရေသးခင္ေတာ့ ဒီလိုေပါ့
ေနာက္ေတာ့လဲ ရြာကိုေပၚမလာၾကေတာ့ ရြာကိုလာတုန္းက စည္းရုံးေရးခရီးထြက္လာတုန္းက
ကိုဖုိးလံုးတို႔က မရွိရွိတာေလး အိမ္ကၾကက္ကေလးခ်က္ရ ေတာအရက္ေကာင္းေကာင္းေလး
လိုက္ရွာတိုက္ၾကရ။ ေဟာ.ၿမိဳ့ေပၚေရာက္လို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေရွ႔မွာ ထိုလူႀကီးလူေကာင္း မဲ
ဆြယ္သမားမ်ားကိုေတြ႔လို႔ ကိုဖိုးလံုးတို႔ကို ေခၚမတိုက္ မမွတ္မိ အလုပ္မ်ားၾကသကိုး။

ခုလဲ နာေရးကူညီမႈ႔ကို ကူညီၾကသည္တဲ့ တသက္လံုးေယာင္လို႔ေတာင္ မကူၾကသူေတြ ဘာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွမပါပဲ ကူညီသူေတြကိုေတာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေနွာက္ယွက္သူေတြ ခုေတာ့ နာ
ေရးကူညီၾကသတဲ့ ေငြသံုးေသာင္းေတာင္ ကူညီေသးဆိုပဲ။ အျမဲတန္းကူညီသြားေသာ္ကိုဖိုးလံုး
တို႔မပူပင္ရေတာ့ မဲေရြးျပီးတဲ့အထိဆိုရင္ေတာ့မေကာင္းလွေသး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခုလိုအျပိဳင္အ
ဆိုင္ နာေရးမွာ ကူညီသည္ဆိုေတာ့ ေကာင္းသား တသက္လံုးျပိဳင္ၾကပါေစပဲ ဆုေတာင္းရမည္။

သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားကိုလဲ ရိုေသသမႈျပဳဂါရ၀ျပဳၾကသည္ဆိုပဲ သက္ႀကီးအင္အားမ်ား၍ အ
သက္ကို ပိုႀကီးတဲ့ စာရင္းထပ္ျပဳၿပီးဂါ၀ရျပဳၾကသည္ နို႔မို႔ အထက္ကခ်ေပးေသာေငြမေလာက္
အသက္ ၇၀ တန္းကန္ေတာ့ရန္ စာရင္ျပဳစုျပီးမွာ ရ၅ နွစ္ကိုထပ္တိုးလိုက္ရသည္ဆိုပဲ။ ေကာင္း
ေလစြ။ ေရြးေကာက္ပြဲျပီးလွ်င္ အသက္ ၁၀၀ ေက်ာ္မ်ားကိုသာ ကန္ေတာ့ေတာ့မည္။ ခုေနခါ
ေတာ့ အတိုးႏႈန္းနည္းနည္းနွင့္လဲ ေငြထုတ္ေခ်းသည္ မ်က္မွန္မ်ားကိုလဲ ေ၀ငွေပးသည္။ စာ
သင္ေက်ာင္းကိုလဲေငြလႈသည္။ ရြာေဘာလံုးအသင္းေတာင္ေငြလႈသည္ မဲဆြယ္သူမ်ားမဆိုး သေဘာထားမဆိုးလွ ကိုဖိုးလံုးတို႔လဲေပ်ာ္သည္။

သို႔ေသာ္ မဲထည့္ၾကရေတာ့မည္။ မဲမထည့္သူမ်ားစာရင္းမွတ္ထားၿပီးလယ္သိမ္းလွ်င္ ဒုကၡ သိမ္း
သည့္ေနရာေတြလဲသိမ္းေလသည္။ မဲကို ေၾကာက္ေၾကာက္နွင့္ထည့္လွ်င္ ဘယ္သူဘယ္၀ါကို
ထည့္ရပါ့။ ဟိုတုန္းက ေလသံက်ယ္က်ယ္နွင့္ အစိုးရျပဳတ္မ်ားကိုပဲထည့္ရမလား။ နီးရဓါး
အသင္း အဲ ပါတီကိုပဲ မဲထည့္ရမလား။ ကိုဖိုးလံုးတို႔အတြက္ ထူးေတာ့မထူး ဟိုတုန္းက ပင္နီ
တိုက္ပံုနွင့္ ကခ်င္လံုခ်ည္နွင့္ ခေမာက္အဖြဲ႔အတြက္ မဲလာဆြယ္တဲ့ ေကာင္ေလး ေကာင္မေလး
မ်ားလဲ မေတြ႔ေတာ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုဖိုးလံုးတို႔အတြက္ေတာ့မထူး။ လူညီလို႔ ထခ်ၾကေၾကးဆို
လွ်င္ေတာ့ အနီးကပ္ဆံုးရန္သူေတြကိုသာ ခ်ဖို႔ရွိသည္။ ကိုဖိုးလံုးတို႔အတြက္ အနီးကပ္ဆံုး ရန္
သူဆိုတာ ဘယ္အဖြဲ႔ ညာအဖြဲ႔ရယ္ေတာ့မသိ။ ဒုကၡေပါင္းစံုေပးတတ္သူတို႔သည္သာ ကိုဖိုးလံုး
တို႔ရန္သူ ကိုဖိုးလံုးတို႔ ခြဲျခားတတ္သည္။ မခြဲျခားတတ္မွာမပူနွင့္ သို႔ေသာ္ ခုေနခါေတာ့ ကိုဖိုး
လံုးတို႔ ျပာေနေအာင္ေၾကာက္ေနရသည္။ ကိုဖိုးလံုးတို႔ကို အထင္အျမင္ေသးေနေသာ နိုင္ငံေရး
၀ါရင့္သမၻာရင့္ အေ၀းႀကီးက အားေပးေနသူမ်ားလဲမရွား ကိုဖိုးလံုးတို႔လဲ လူညီေအာင္ဆု
ေတာင္းေနသည္။ လူညီသည့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ ကိုဖိုးလံုးတို႔ ေနာက္က်န္မေနခဲ့။ ကိုဖိုးလံုး
တို႔ ခုေတာ့ ျပာေနရေသးသည္။