တကယ္ခ်စ္တာလား

တကယ္ခ်စ္တာလား

အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စီးပြားေရးၾကပ္တည္းမႈက ခုအခ်ိန္ခုအေနေလာက္မဆိုးေသး ခုအခ်ိန္
ေလာက္မဆိုးေသးဆိုေသာ္လဲ ေတာ္ေတာ္ႀကီးေတာ့ဆိုး၀ါးေနၿပီ မနက္မိုးလင္းနံနက္စာစားဖို႔
လူအမ်ားစုက ကေလးေတြအဆာေျပစားနုိင္ဖို႔ ထမင္းၾကမ္းေတာင္မထာားနိုင္ၾကေတာ့ ဒါေပ
မဲ့လဲ ဗမာနည္းဗမာဟန္နဲ႔ေတာ့ ဇြဲရွိရွိ ခ်ီတက္ေနရတဲ့အခ်ိန္ပါ။

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုခ်စ္ေဖေရာက္ေလ့ေရာက္ထရွိတဲ့ ရြာကေနေစ်းတက္၀ယ္ေလ့ရွိတဲ့ ၿမိဳ့ေလး
မွာ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြလို ရင္းနွီးလွတဲ့သူေတြ ဆရာသမားလိုခ်စ္ခင္ရတဲ့သူေတြေနတဲ့ၿမိဳ့
ကိုခ်စ္ေဖရြာနဲ႔ဆို ၉ မိုင္ ၆ ဖါလံု တခါတေလလိုင္းသေဘၤာ မမီွတဲ့အခါ လက္နွိပ္ဓါတ္မီးဆြဲၿပီး
ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ကားလမ္းတာႀကီးအတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ ျပန္ေနၾကၿမိဳ့လဲျဖစ္ေတာ့ အိမ္ဦး
နဲ႔ၾကမ္းျပင္ တလတေခါက္ ၂ေခါက္ ၃ေခါက္ေရာက္ေနၾကၿမိဳ့ ၿမိဳ့ခံေတြကိုယ္တိုင္္က ငယ္သူ
ခ်င္းေတြ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္အားၾကတဲ့အခါ လူစုေနၾက သူ႔အိမ္ကိုယ့္အိမ္ထမင္း
လိုက္စားေနၾကတဲ့ၿမိဳ့ သာေရးနာေရးရွိရင္ ၀ိုင္း၀န္းၾကတဲ့ၿမိဳ့ေလးလဲျဖစ္ ရန္ကုန္ကအသစ္
ထြက္သမွ်စာအုပ္ မဂၢဇင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ခ်က္ခ်င္းေရာက္တဲ့ၿမိဳ့ ဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္ေဖ
လဲ ခဏခဏ အားတဲ့အခါ ေစ်းတက္၀ယ္တဲ့အခါ လမ္းႀကံဳတဲ့အခါ သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ ထို
ၿမိဳ့ေလးကို ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ပိုင္းက ကိုခ်စ္ေဖလဲ မေရာက္ျဖစ္တာ တလခြဲ နွစ္လေလာက္ၾကာသြားေတာ့ ၿမိဳ့
ေလးနဲ႔အဆက္ျပတ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုခ်စ္ေဖေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔လဲ ဆံု
ျဖစ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ၀မ္းသာအားရ တိုးတိုး တိုးတိုးျပန္ေျပာ
ျပလို႔သိရတာ ၀မ္းသာအားရအျဖစ္အပ်က္ကို ဘာလို႔ တိုးတိုး တိုးတိုးေျပာရတာလဲဆိုေတာ့
ကိုခ်စ္ေဖမေရာက္လာတဲ့ရက္မွာ ကိုခ်စ္ေဖဆရာ ၿမိဳ့ေလးရဲ့ ေက်ာင္းဆရာေဟာင္း က်ဴရွင္
ဆရာႀကီးနဲ႔ တပည့္ေတြကေနစုၿပီး လက္တေလာ ကိုယ္လုပ္နိုင္တာ လုပ္သင့္တာထဲကေန
အလႈလုပ္ၾကတာပါ။

ဆန္ေရစပါး သားငါးပုဇြန္ေပါတဲ့ၿမိဳ့ေလးမွာ ခုလိုမ်ိဳးအလႈလုပ္ရတယ္ဆိုေတာ့ ေရွးေရွးတုန္းက
လူႀကီးေတြသာ အသက္ျပန္ရွင္လာရင္ မင္းတို႔ကလဲကြာ ငါတို႔ၿမိဳ့ေလးမွာ လူေတြစားနိုင္ပါေသး
တယ္ကြာ အခါႀကီးရက္ႀကီးၾကမွ ေကာင္းေကာင္းလႈၾကတန္းၾကပါလားလို႔ေျပာၾကမွာ ဒါေပမဲ့ မ
ေနနိုင္တဲ့သူေတြ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိတဲ့သူေတြကေတာ့ လတ္တေလာအေျခအေနမွာ ကိုယ္
လုပ္ေပးနိုင္တာေလးကေနစၾကတာပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္မဂၤလာလဲရွိပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာလဲ
ေကာင္းပါတယ္ မွ်ေ၀စာနာရာလဲေရာက္ပါတယ္။

အဲ့ဒီအလႈကေတာ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္နိုင္တာမ်ိဳးေတာ့လဲမဟုတ္ပါဘူး ဒါေပမဲ့ စစ္အာ
ဏာရွင္ေတြကေတာ့ မႀကိဳက္ဘူးဗ် လုပ္နိုင္သေလာက္ရယ္ လုပ္နိုင္တဲ့သူေတြရယ္စုၿပီး လုပ္
တဲ့ ဆန္ျပဳတ္အလႈပါ ပထမေတာ့ ကေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာစားၾကပါတယ္ ေနာက္
ေတာ့ တေျဖးေျဖး မိုးျပဲဒယ္ ၆ လံုး ရလံုးေလာက္လဲျဖစ္လာတယ္ ဆန္ျပဳတ္ကလဲစုံလာတယ္
ဘဲသား ၾကက္သား ႏြားနို႔ အုန္းႏို႔ နဲ႔ အစံုခ်က္နိုင္လာတယ္ လာစားတဲ့ လူစုလူေ၀းနဲ႔အလႈေငြ
ထည့္၀င္တဲ့သူေတြကလဲရွိလာတယ္ လုပ္အားအကူ ေငြအကူ အၾကံဥာဏ္အကူအစံုနဲ႔လုပ္နိုင္
လာတယ္ ဆန္ျပဳတ္ဆိုေပမဲ့ေကာင္းေကာင္းခ်က္တာပါ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဘးကြက္လပ္မွာ
ေသေသခ်ာခ်ာေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ေကၽြးေမြးတာပါ အိမ္ကိုပါဆယ္သယ္ခ်င္တဲ့သူေတြကို
လဲ ထည့္ေပးပါတယ္။ စားနိုင္ေသာက္နိုင္လႈနိုင္တဲ့အလႈရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ကလဲ သြားစားသြား
၀ိုင္းကူလုပ္ေပးၾကေတာ့ လာစားတဲ့သူေတြ ပါဆယ္ယူသြားဖို႔ တန္းစီတဲ့သူေတြ မ်ားလာပါ
တယ္။

အဲ့ဒီေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ဗ်ာ လူစုစုျဖစ္လာတာကို ၿမိဳ့နယ္ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေထာက္လွမ္းေရးအ
ရာရွိေတြက ေရႊစိတ္ေတာ္ညိဳလာတာေပါ့ ညိဳဆို ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းႀကီးတုန္းက တက္
တက္ၾကြၾကြပါ၀င္ခဲ့တဲ့သူေတြ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဴပ္ကအလံမလွဲတဲ့သူေတြက ဦး
ေဆာင္တာကိုး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူပဲလႈလႈ မရွိတဲ့သူေတြအဖို႔ေတာ့ အဆာေတာ့ေျပသြား
ရတာေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမဲ့မရဘူးခင္ဗ် ဦးေဆာင္တဲ့သူေတြကို ေခၚၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔လႈတာရပ္မလား
က်ေနာ္တို႔ အေၾကာင္းတခုခုနဲ႔ဖမ္းရမလား ဆိုၿပီးေျပာေတာ့ ရပ္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ အဲ့ဒီအ
လႈမွာ နိုင္ငံေရးေနာက္ခံ မရွိတဲ့ ရိုးရိုးစီးပြားေရးသမားေတြ အမ်ားႀကီးအကူအညီေပးပါတယ္။
တကယ္ဆို သူတို႔မလုပ္နိုင္တဲ့အလုပ္ ျပည္သူေတြအတြက္လဲ အက်ိဳးရွိတဲ့အလုပ္ေပမဲ့ သူတို႔
အာဏာကို ထိပါးမယ္လို႔ယူဆတယ္ဆို သည္းမခံပါဘူး။ ခုေတာ့ သည္းမခံတဲ့ အာဏာရွင္
ေဒါက္တိုင္ေတြလဲ ေထာင္နန္းစံရေတာ့ သေဘာေတာ့ေပါက္တဲ့သူေတြလဲေပါက္ၾကမွာေပါ့ဗ်ာ။

တခ်ိဳ႔ကေတာ့ လူမႈေရးအလုပ္ဆိုတာ ေသးေသးမႊားမႊားပါ နိုင္ငံေရးမွ ႏိုင္ငံေရးအာဏာရမွ အမ်ားႀကီး ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္နိုင္မွာပါဆိုၿပီး လူမႈေရးအလုပ္ေတြကို သိပ္အထင္မႀကီး
ၾကဘူးဗ် လူမႈေရးဆိုတာ နိုင္ငံေရးရဲ့ လက္ေအာက္ခံပါ ဘာညာေျပာၾကေသး ဟုတ္ပါတယ္
နိုင္ငံေရးကေတာ့ေခါင္ေပါ့ဗ်ာ ဒါေပမဲ့လဲ နိုင္ငံေရးဆိုတာ လဲကိုယ့္ျပည္သူေတြအတြက္လုပ္
တာပဲမဟုတ္လား မ်ားမ်ားမလုပ္နိုင္ခင္မွာ နည္းနည္းလုပ္နိုင္သေလာက္လုပ္ေတာ့လဲ ေကာင္း
တာပါပဲ ကႏၱာရႀကီးထဲက အိုေအစစ္ေလးေတြ မ်ားလာရင္လဲ ကႏၱာရႀကီးဆိုတာ ဘယ္ရွိေတာ့
မလဲမဟုတ္လား။

ေနာက္နိုင္ငံေရးအဓိကလုပ္မယ္လို႔ ေအာ္ေနတဲ့ နိုင္ငံေရးသမားရင့္မႀကီးေတြကလဲ လူမႈေရး
အလုပ္သမားလယ္သမားေရးေတြကို သူတို႔ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ဖို႔ ေလာက္သာစည္းရုံးတာ သူတို႔
မဲရေရးအတြက္သာ စည္းရုံးတာျဖစ္ၿပီး တကယ္စိတ္ပါ၀င္စားၿပီးကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက ကူညီပါ
၀င္သူေတြက နည္းပါတယ္ ရြာမွာဆို အစိုးရပါတီ အတိုက္အခံပါတီ ဘယ္ပါတီပဲလာလာ အိမ္
ကၾကက္ေလးရိုက္သတ္ မရွိရွိတာေလးခ်က္ေကၽြး မစားရ၀ခမန္းနိုင္ငံေရးစကားေတြနားေထာင္
ၿပီးျပန္သြားၾက ၿမိဳ့မွာေတြ႔ေတာ့ လက္ဖက္ရည္ေလးေတာင္ျပန္မတိုက္ခ်င္ၾကတဲ့သူေတြမ်ားပါ
တယ္။

ကိုခ်စ္ေဖစဥ္းစားတာကေတာ့ အဲ့ဒီအလုပ္သမား လယ္သမား ေခါင္းရြက္ဗ်တ္ထိုးေစ်းသည္ ဆိုက္ကားသမား ပြဲစား ကုန္သည္ ၀န္ထမ္းအားလံုးက မိုးေပၚကက်လာၾကတာမဟုတ္ပါဘူး
သူတို႔ရဲ့အေရးကို လက္ေတြ႔က်က် ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးမွ စည္းရုံးေရးလုပ္မွ သူတို႔ကလဲ ကိုယ္နဲ႔
အတူပူးေပါင္းပါ၀င္လာမွာပါ။ ၁၀ တန္းေအာင္ဖို႔အဓိကဆိုေပမဲ့ သူငယ္တန္းကေန စသင္ၾကရ
တာပဲ မဟုတ္လား။ ခု စစ္အစိုးရရဲ့ အေျခခံဥပေဒကို သေဘာမတူတဲ့ လက္မခံတဲ့ နိုင္ငံေရး
ပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္ႀကီးကေန လူထုကိုမ်က္နွာမူတဲ့ လူထုအက်ိဳးကို
ေရွးရႈ႔တဲ့ လူထုကို ကူညီတဲ့ လူထုနဲ႔တသားထဲျဖစ္တဲ့ နိုင္ငံေရးကို ဆက္လုပ္ၾကမယ္ ပါတီရွိရွိ
မရွိရွိ နိုင္ငံေရးေတာ့ရွိတယ္ ဆက္လုပ္နိုင္တာေတြ နက္၀က္ေတြဖြဲ႔ စုစည္း ေပါင္းစပ္လုပ္ၾက
မယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာစရာဗ်ာ။

နို႔မို႔ နိုင္ငံေရးပါတီဆိုတာဗ်ာ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ခြင့္ျပဳသေလာက္ေလးပဲ လုပ္ၾကတာပါ ယူနီ
ေဖါင္းေလး၀တ္လမ္းသလား(ဒါေတာင္ျပည္တြင္းမွာ မလြယ္ကူဘူးေနာ ေတာ္ရုံသတၱိဗ်တၱိနဲ႔မ
လုပ္ရဲ) ျပည္ပမွာဆို လက္ေတာ့ေလးေတြေရွ႔ခ် လခရတဲ့သူေတြလဲရၾကလို႔ေနာက္လာေနာက္
သားေတြက ထင္သြားရင္မခက္လား စစ္ကၽြန္ဘ၀က သက္ဆိုးဆက္ရွည္ေနရေတာ့မွာေပါ့။
ကိုခ်စ္ေဖဥာဏ္ေလးနဲ႔ ကိုခ်စ္ေဖထင္တာေျပာတာပါ မွားရင္လဲမွားေနမွာေပါ့။

လူထုကို တကယ္ခ်စ္တဲ့ သူေတြလုပ္တဲ့အနစ္နာခံမႈမ်ိဳးကိုေတာ့ သူတို႔လိုက္မလုပ္နိုင္ၾကပါဘူး
ကိုေက်ာ္သူရဲ့ နာေရးကူညီမႈအသင္းလိုမ်ိဳး ကို ႀကံဖြံက အံတုလို႔မွ မရပဲဗ်ာ။ လူထုကိုတကယ္
ခ်စ္တယ္ဆို လုပ္ၾကေပါ့ေနာ။ မေဟာ္သဓါသားတရားစီရင္ခန္းလို အေမအစစ္က ဘယ္သူလဲ
ျပည္သူေတြကိုတကယ္ခ်စ္တာလား မခ်စ္ဘူးလားဆိုတာဆိုတာ လက္ေတြ႔ကပဲ ျပည္သူေတြ
အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးနိုင္မွာပါ။ ကိုယ့္လူေရာ သူ႔လူေရာေပါ့။