က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလိုပဲရွိတယ္

က်ေနာ္တို႔ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလိုပဲရွိတယ္

ကိုယ့္ဘေလာ့ရပ္ကြက္ေလးထဲမွာ ကိုယ့္အစုေလးနဲ႔ကိုယ္ ကိုယ္အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ကို ေပ်ာ္
ေပ်ာ္ပါးပါး ဟိုအိမ္ဒီအိမ္ ၀င္ထြက္စားေသာက္စကားစျမည္ေျပာ ေနာက္ၾကေျပာင္ၾကနဲ႔ေပါ့ ဘ
ေလာ့ဆိုတာကလဲ လုပ္တတ္လို႔ကိုယ့္ဘာသာလုပ္ မလုပ္တတ္တဲ့သူကိုလဲ လုပ္တတ္တဲ့သူက
လုပ္ေပး ၿပီးေတာ့ သူ႔ခံစားခ်က္ေလးကိုယ္ဖတ္ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ေလးသူဖတ္ ဗဟုသုတလဲရ
ေပ်ာ္စရာလဲေကာင္း အားလံုးလဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ အဲ.ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့အခါလဲျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ ဒါမွလဲလူ
ပီသေတာ့မွာေပါ့ ဗမာပီသေတာ့မွာေပါ့ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္အားတဲ့အခ်ိန္ေလး စာေရးနိုင္
တဲ့အခါေရး မေရးနိုင္တဲ့အခါ ၀င္ဖတ္ေပါ့။

တခ်ိဳ႔ကလဲ မႀကိဳက္ဘူးေပါ့ ဘေလာ့ဆိုတာ ေရးခ်င္ရာေတြ ေရးထားတာတဲ့ အခ်ိန္ကုန္ၿပီးသြား
မဖတ္ျဖစ္ပါဘူးတဲ့ ဒါလဲဟုတ္တာပဲ သူကမွ ဘေလာ့ရြာေလးထဲ မေရာက္ျဖစ္တဲ့ဟာပဲလို႔ ေတြး
လို႔ရေသး ဒါေပမဲ့ဗ်ာ.တေန႔ေတာ့ ကိုခ်စ္ေဖလဲ ရပ္ကြက္ထဲက သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္နဲ႔ လက္


ဖက္ရည္ေလးေသာက္ ေဆးလိပ္ေလးဖြါ စာအေၾကာင္းေပအေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္ဂ်ီးတိုးတက္
ၿပီးဖြံ႔ၿဖိဳးတဲ့အေၾကာင္း မီးပြိဳင့္ေတြ မီးလာတာသတင္း ျဖစ္ေနေၾကာင္း ဘာေၾကာင္းညာေၾကာင္း
ေပါ့ဗ်ာ။

အဲ့ဒီလိုေတြေျပာေနတုန္း ျဖဳန္းဆို ရပ္ကြက္ထဲကိုလူတေယာက္၀င္လာသဗ်.သူကမ်က္နွာေသ
ႀကီးနဲ႔ပဲ ဘယ္သူေတြနဲ႔လဲဘာမွမေျပာဘူးဗ်။ ဂရုလဲသိပ္မစိုက္ဘူးဆိုတာမ်ိဴးေပါ့။ ဒါေပမဲ့သူက
စကားသာမေျပာတာဗ် သူ၀တ္လာတဲ့ တီရွပ္ေပၚမွာ က်ေနာ့္နာမည္ “ အသစ္ ပါတဲ့ က်ေနာ္လဲ
ဘေလာ့ရပ္ကြက္ထဲမွာပဲေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔က က်ေနာ့္ကို စိတ္မ၀င္စားလို႔ ဒါမွမဟုတ္လို႔ မသိၾကလို႔ သိရေအာင္ခုရပ္ကြက္ထဲကို၀င္လာတာပါတယ္။ အုန္းအုန္းကၽြက္ကၽြက္ျဖစ္ေတာ့လဲ
က်ေနာ္နာမည္ႀကီးတာေပါ့ဗ်ာ” တဲ့။

ဒီလိုနဲ႔ အဲ့ဒီလူက မၿပီးေသးဘူးဗ် ကိုခ်စ္ေဖတို႔နဲ႔ အျခားသူေတြက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လူအ
ခြင့္ေရး စာေပ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္တို႔ ဘာတို႔လဲ တခါတေလႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေဆြးေႏြး
ၾကေသးေတာ့ သူကလဲ သူ႔သရုပ္ေဖၚသေဘာနဲ႔ ကိုခ်စ္ေဖတို႔ အားလံုးၾကားမွာ သူလဲလြတ္လပ္
စြာ ေရးပိုင္ခြင့္ ျပပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္ ဆိုတဲ့သေဘာထားလဲရွိပံုရတယ္ဗ်။

ဒီလူအေၾကာင္းကိုေျပာရတာကိုက တကယ္ေတာ့ စကား၀ိုင္းပ်က္တယ္ဗ် ဒါေပမဲ့လဲ အားလံုး
သိထားရေတာ့လဲ သိရတာေပါ့ဗ်ာဆိုၿပီး ကိုခ်စ္ေဖလဲေျပာတာပါ ပူညံ့ပူညံ့လုပ္တယ္လဲမထင္ပါ
နဲ႔ဗ်ာ။ အဲ့ဒီလူက က်ေနာ္တို႔ ထိုင္ေနတဲ့လက္ဖက္ရည္၀ိုင္းေလးလဲေက်ာ္ေရာ သူ႔ တီရွပ္ေက်ာ
မွာ သူေရးခ်င္လို႔ေရးထားတဲ့စာေတြကိုဖတ္မိသြားတယ္ဗ်။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ကလဲ မ
ၾကည့္ပဲေနရမွာဗ်။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုခ်စ္ေဖကိုျပေတာ့ ကိုခ်စ္ေဖလဲေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုး
သြားတယ္ (ကိုခ်စ္ေဖကလဲ အစထဲက ၀ူး၀ူး ၀ူး၀ူး ရႈးရႈးရွဲရွဲ လူကိုး) ဒီလူကိုလဲ ေနာက္ကေန
လိုက္သြားၿပီး ရိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ (ဟိုတေလာက ဟိုေကာင္ ငဦးကို ေဒါပြသလိုေပါ့) ကို
ခ်စ္ေဖကိုယ္တိုင္ကလဲ တရားနဲ႔မေျဖတတ္တာလဲေနမွာေပါ့ဗ်ာ။

သူ႔ေက်ာမွာေရးထားတဲ့စာေကာ အဲ့ဒီစာကိုေရးဖို႔တိုက္တြန္းတဲ့သူေတြေကာေတ႔ြရတာနဲ႔ ကိုခ်စ္
ေဖလဲ ေအာ္ဆဲမိသြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စိတ္ေလွ်ာ့ခိုင္းတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲ့ဒါ..အဲဒါ
ဒီလူ႔ေက်ာမွာ ဘာေတြေရးထားသလဲဆိုတာကေတာ့ အခ်ိန္ပိုတဲ့အခါ က်ေနာ့္လိုေဒါသ ရသ
ကိုခံစားခ်င္တဲ့အခါ သူ႔ေက်ာကုန္းကို သြားဖတ္ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ။ နာမည္အမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔ သူတို႔ အ
ေပါင္းပါေတြလဲရွိေနေသး။

က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလိုဆဲရတာေတာင္ အားမရေသးဘူးဗ်ာ ဒီေကာင္ေတြကို ခင္ဗ်ားတို႔ပဲဆံုး
ျဖတ္ၾကပါေတာ့။ ေျပာခ်င္တာေတာ့ဗ်ာ အခ်ိန္ပိုမွ အားေနမွ က်ေနာ့္လို ေဒါသရသကို ခံစား
ခ်င္ေတာ့မွပဲ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ပါလို႔။ သူတို႔ကေတာ့၀မ္းသာေနဦးမယ္ ငါတို႔ကို ရပ္ကြက္ထဲကအ
သိအမွတ္ျပဳသားပဲ ဆိုၿပီး။ သူတီရွပ္ေပၚမွာေရးၿပီးရြာရိုးကိုးေပါက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့သူကို ခင္ဗ်ား
တို႔သိထားေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ ထပ္ဆဲခ်င္ေသး
http://exitpoetry.blogspot.com/ (ကဗ်ာဆရာ ေျမမႈန္လြင္ဆိုတဲ့သူေရးတဲ့ သေဘာေပါက္
တဲ့အခါရီေ၀မႈေတြနဲ႔ ေမွ်ာ္ေနမွာေပါ့) ဆိုတာ ဒီေကာင္ေက်ာေပၚက စာဗ်။ ခုလဲသူငယ္ခ်င္းေတြ
တရားခ်ထားလို႔။

မိမဆံုးမ ဖမဆံုးမေတြလား အဲ့လိုမဆံုးမတာကိုက အသစ္ပဲလား ခက္တာက သူ႔တို႔မိဘေတြ နွမ
ေတြလဲ သူ႔လိုပဲလားမွ မသိတာ။