စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ(၇)

စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ(၇)

ထိုပုဆိုးကို လွေဌးဆိုေသာ ရြာထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ၀တ္လာသည္ ပုဆိုး၏
ေအာက္နားက မီးပူထိုးရင္း ေလာင္သြားတဲ့ အမွတ္ကအစ တူေနသည္ သို႔ေသာ္လွေဌးက နာ
မည္ပ်က္မရွိ ဒါဆိုရင္ ပုဆိုးကို သူဘယ္လိုရလာလည္း ေမးျဖစ္သြားသည္ လွေဌးက သူ႔အိမ္
ေဘးသို႔ေျပာင္းလာေသာလူသစ္ ကိုသံေခ်ာင္း ဖဲ၀ိုင္းမွာ လာေရာင္းသြားေၾကာင္း ေစ်းႏႈန္းနွင့္
တကြေျပာျပသည္။ ခင္၀င္းေအာင္ေဒါသထြက္သည္ အစထဲကထင္ထားသည္ သို႔ေသာ္လက္
ဆုပ္လက္ကိုင္မမိ ခုသက္ေသနွင့္တကြမိၿပီ မိေသာတရားခံကို ရွင္းပံုရွင္းနည္းကေတာ့ မမွန္
တေန႔လံုး တနုံ႔နုံ႔ ျဖစ္ေနသည္။
ထံုးစံအတိုင္း ညေနဖက္ ေသာက္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ မေအာင့္အီးႏူိင္ေတာ့ သံေကာင္းေကာင္း နွင့္ ကိုယ္တိုင္လုပ္ ဓါးေျမွာင္တေခ်ာင္းခါးထိုး၍ လိုက္ရွာသည္ သိပ္မရွာလိုက္ရ ဖဲဒိုင္ခံေသာ အိမ္
၌ သြားေတြ႔သည္။ ကိုသံေခ်ာင္းမွာ ဖဲ၀ိုင္းေဘးမွ ပါလာေသာ ေငြတိုေငြစေလးမ်ားျဖင့္ ဖဲ၀င္ထိုး
ေနသည္ သူ႔ကိုေတြ႔ေတာ့ “ကိုခင္၀င္းေအာင္ လာလာ ခု ဒိုင္ေလွ်ာ္ေနတယ္ ဘယ္အိမ္က ၀င္
ထိုးထိုး ေလွ်ာ္ေနတာပဲ” ဟုေျပာသည္။

ခင္၀င္းေအာင္က “ ကိုသံေခ်ာင္း ခင္ဗ်ားနဲ႔ေျပာစရာရွိလို႔ ခဏဗ်ာ လို႔ေျပာေတာ့” “ ဟုတ္ ဟုတ္ ညီေလး ခုပဲ ဆင္းလာခဲ့မယ္” လို႔ေျပာၿပီး ေလွ်ာ္ေငြကို လက္ခံၿပီး ေနာက္က ဆင္းလိုက္
လာခဲ့သည္ ခင္၀င္းေအာင္နွင့္ေတြ႔ေတာ့“ ညီေလး ဘာကိစၥရွိလို႔လဲ” ဟုေမးသည္။ ခင္၀င္း
ေအာင္က “ ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ပုဆိုးကို ခိုးၿပီး ဖဲ၀ိုင္းမွာ လွေဌးကို ခင္ဗ်ားေရာင္းလိုက္တယ္ မ
ဟုတ္လား” ကိုသံေခ်ာင္းက ခဏေတြ သြားသည္ ၿပီးမွ “ေအး ညီေလး အကိုခိုးမိပါတယ္ အကို
အေလွ်ာ္” စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ ခင္၀င္းေအာင္က ဓါးနဲ႔ဗိုက္ကို ထိုးလိုက္သည္။

ကိုသံေခ်ာင္းက “အမေလးဗ်ာ” လို႔ ေအာ္ၿပီးလဲက်သြားသည္ ခင္၀င္းေအာင္ လွည့္မၾကည့္
ေတာ့ မူးေနတာေတြ ေဒါသျဖစ္ေနတာေတြ ေပ်ာက္ကုန္ၿပီ ဘာျဖစ္က်န္ခဲ့သလဲ မသိ ေဆးရုံပို႔
ေဆးရုံပို႔ အသံေတြေတာ့ ၾကားေနရသည္။ ေသသလား ရွင္သလားမသိ။ အိမ္ကို အျမန္ျပန္၍
၁၅၀၀ က်ပ္ယူၿပီး ဘူတာသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။ ဘူတာေရွ႔က အရပ္ပုန္းဆိုင္ေလးမွာ တစိတ္၀င္
ခ်လိုက္မွ ရင္ထဲမွာ ၿငိမ္သြားသည္။ မၾကာခင္ပဲ ဟသၤာတ ရထား၀င္လာ၍ တက္လိုက္လာခဲ့
သည္။ စိတ္ထဲလည္း ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ စိတ္ကူးထားလိုက္သည္။ ျမႀကီးနွင့္ သမီးေလး(၂)ေယာက္
မ်က္နွာေျပးျမင္သည္။

သို႔ေသာ္လည္း ကိုယ္လုပ္ေသာအလုပ္က မွန္သည္ဟု ပဲေျဖေတြးထားရသည္။ တညလံုးေတာ့
အိပ္မေပ်ာ္ ဟသၤတေရာက္ၿပီး မနက္ မိုးလင္းေတာ့ မဲဇလီကုန္းၿမိဳ့ေလးကို လိုင္းကားနွင့္ဆက္
လိုက္လာခဲ့သည္။ မဲဇလီကုန္းသည္ ခင္၀င္းေအာင္ဇာတိ သူ(၆)တန္းနွစ္အထိ ေက်ာင္းေနခဲ့
ဘူးသည္။ ခင္၀င္းေအာင္ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြ ရွိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိသည္။ သူရုတ္
တရက္ ေရာက္လာေတာ့ အံ့အားသင့္ၾကသည္ ျမႀကီးနွင့္မ်ားအဆင္မေျပလို႔လား ထင္ၾကသည္
သူကလည္း ထိုသို႔ပဲေျပာသည္ အေဒၚအရင္းက“ ခုစိတ္ဆိုးရင္လည္း ေနေပါ့ စိတ္ဆိုးေျပေတာ့
ျပန္ေပါ့ ဟာ သမီးေလးေတြ မ်က္နွာက ရွိေသးတယ္ ျမႀကီးလည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္ဟာ
ဘာျဖစ္ၾကတာလဲ ေအးေအး ေနေန” ခင္၀င္းေအာင္ကေတာ့ ကိုယ့္အပူနွင့္ကိုယ္ ဘာဆက္
လုပ္ရမည္ ဘယ္လိုျဖစ္က်န္ခဲ့သည္ ကို သိခ်င္ေနသည္။

ျမႀကီးကေတာ့သိမည္ သူဘယ္ကို ထြက္သြားသည္သာ တိတိက်က် မသိျခင္းသာျဖစ္သည္။ ဘယ္သြားသည္ ဆိုတာေတာ့ ရိပ္မိမည္ သို႔ေသာ္ လက္တေလာ သူဓါးနွင့္ထိုးလာခဲ့သူ က ဘာ
ျဖစ္သနည္း ေသသလား ရွင္သလားမသိ ခုထြက္လာတာ(၂)ညအိပ္ ရွိၿပီ။ ရြာကို ဖုန္းဆက္လို႔
ေတာ့မရ ထိုအေၾကာင္းကို ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မေျပာခ်င္ တခုခုေတာ့ သူ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ရ
မည္ဆိုတာေတာ့ နားလည္သည္။ ထိုသူ ေသသည္ျဖစ္ေစ မေသသည္ျဖစ္ေစ သူကေတာ့ ရဲ
ဖမ္းခံရမည္။ ခုလည္း အိမ္ေရွ႔က ပတၱေရာင္လွည့္ေသာ ရဲမ်ားျမင္တိုင္း သူ႔ဆီလာသည္ပဲ ခံစား
ေနရသည္။ ဘယ္မွလည္း မသြားခ်င္ အိမ္မွာေနေသာ္လည္း မလံုၿခံဳ အရက္ဆိုင္သို႔လည္း သူမ
သြားခ်င္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေတြ႔လွ်င္ သူေလွ်ာက္လိုက္ေနရမည္ ဒီေန႔ေတာင္ ေရာက္လာ
ႏူိင္သည္။ သူ႔အေဒၚကိုလည္း သူေရာက္ေနသည္ကို သူငယ္ခ်င္းမ်ား မေျပာဖို႔ စကားပိတ္မ
ထားရဲ အေဒၚသိသြားက စိတ္ပူမည္။

ဒီတိုင္းဆက္ေနသြားလို႔ကလည္း မျဖစ္ အသံတခုခုၾကားတိုင္း ရဲလာဖမ္းၿပီလား ငါ့အေၾကာင္း
မ်ား ေျပာေနၾကတာလား ခံစားေနရသည္။ ကိုယ္ ဓါးနဲ႔ထိုးထားခဲ့ေသာ ကိုသံေခ်ာင္းရဲ့ “အမ
ေလးဗ်” ေအာ္သံကလည္း နားထဲမွာလာၾကားေနသည္။ အရက္ကို ဖိေသာက္ျပန္ေတာ့လည္း
လူက ထံုလာသည္ မမူးေတာ့။ အေဒၚကေတာ့ ဘာမွမေျပာ အိမ္မွာ သူနွင့္ရြယ္တူ ညီမေလး
က အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ေယာက္က်ားရွိရာကို လုိက္သြားရသည္။ အေဒၚနွင့္ ဦးေလးသာရွိသည္
ဦးေလးက ျမန္ေအာင္ဖက္ ခဏ တက္သြားလို႔ အိမ္မွာ အေဒၚတေယာက္တည္း ျဖစ္ေနျခင္းျဖစ္
သည္။ အိမ္မွာ ခုလို ထိုင္ေသာက္ေနတာ ေတြ႔လွ်င္ အထိုးခံရဦးမည္။ အနည္းဆံုးအဆူခံရမည္
ဦးေလးက မေသာက္ အေဒၚေယာက္က်ားဆိုေပမဲ့ ဦးေလးအရင္းလိုခ်စ္ေၾကာက္ရသည္။

ထိုေန႔ မနက္မိုးလင္းထဲက တခုခုဆံုးျဖတ္ရဖို႔ သူေတြးထားသည္။ အဖမ္းခံလိုက္မည္လား အ
ဖမ္း ခံရလွ်င္ လူသတ္မႈဆိုပါက အနည္းဆံုး(၇)နွစ္ ဘာလုပ္ရမွန္းကို မသိေတာ့။ ထိုေန႔ ေန႔
လည္ဖက္တြင္ အေဖနွင့္ ျမႀကီး ေရာက္ခ်လာသည္။ သူဓါးနွင့္ထိုးခဲ့သူမွာ ေဆးရုံေပၚမွာ ရွိေန
ေၾကာင္း သက္သာလာၿပီး ရဲစစ္ခ်က္ လာယူသြားေၾကာင္း သူထိုးသြားသည္ကို တရြာလံုးသိ၍
ကိုသံေခ်ာင္း ထြက္ခ်က္ထဲမွာေတာ့ မည္သူမည္၀ါ မသိဟု ထြက္ေပးထားေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္
အမႈမွာ အေျခအေနေကာင္းေနေၾကာင္း ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္း လိုက္ပါက အမႈမႀကီးႏူိင္ေၾကာင္း ကို
သံေခ်ာင္းထိုသို႔ ထြက္ႏူိင္ေအာင္ ျမႀကီးနွင့္ သူ႔မိန္းမ က်ိတ္စီစဥ္ခဲ့ရေၾကာင္း ေဆးဖိုး ပိုက္ဆံ
၂ ေသာင္း ေပးထားေၾကာင္း ျမိဳ့သို႔တက္၍ ေရွ႔ေနနွင့္ အားခ်င္းတိုင္ပင္ၿပီးလိုက္လာခဲ့ေၾကာင္း
ေျပာျပပါသည္။

သူ ဘယ္ကိုေျပးမည္ကို အေဖသိေန၍ အံ့ၾသရေသးသည္ တကယ္ေတာ့ အံ့ၾသစရာမရွိ သူ႔မွာ
ေ၀းေ၀းလံလံ သြားစရာမရွိသည္ကို အေဖသိသည္။ အေမလည္း စိတ္ပူေနသည့္ အေၾကာင္း
သူပါလိုက္လာ ခ်င္ေသး၍ ေတာင္းပန္ၿပီးထားခဲ့ရေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူျပန္၍ အပိုင္ရဲစခန္းမွာ အဖမ္းခံလိုက္သည္။ ေထာင္ထဲေရာက္ၿပီး (၅) ရက္အၾကာတြင္ ကိုသံေခ်ာင္း
ဆံုးသည္။ စျဖစ္သည္ေန႔မွ စ၍ (၉) ရက္အၾကာတြင္ ဆံုးသြားသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ပုဒ္မေျပာင္း
သြားသည္။ ျပင္းထန္စြာ နာက်င္ေစမႈမွ လူသတ္မႈ ျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ဘ၀မွာ ႀကီးစြာ ေနာင္တ
ရခဲ့ရသည္။ အမႈကို သက္သာေအာင္ လုပ္ရေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ ရဲစခန္းမွာ သူ႔၀န္ခံခ်က္ႀကီး
ကရွိေနသည္။ တထိတ္ထိတ္္နွင့္ ရဲျမင္တိုင္း ေၾကာက္ေနရျခင္းႏွင့္ စာလွ်င္ေတာ္ေသးသည္ ဟု
သာ သေဘာထား ရေတာ့သည္။

ထိုခင္၀င္းေအာင္ ထိုစိုးဦး တို႔နွင့္ က်ေနာ္ ထမင္းစားေဆာင္ အတူသြားဖက္ ေဆးလိပ္အတူ ခိုး
ေသာက္ဖက္ ျဖစ္လာသည္။ ထိုခင္၀င္းေအာင္က ဒင္ဘုတ္မွာ က်သည္။ ဒင္ဘုတ္ဆိုသည္မွာ
(၂) ေပခန္႔ အျမင့္ရွိသည့္ ပ်ဥ္းကတိုး တုံးႀကီးကို ေဘးနွစ္ဖက္မွ လက္ကိုင္တပ္ထားသည္ ထို
သစ္သားတုံးႀကီးကို အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာ လမ္းေဟာင္းကို တူးဆြ၍ အုတ္ခဲက်ိဴး အသစ္မ်ား
ထပ္္ထည့္ၿပီး ေျမသိပ္သြားေအာင္ မ ထုရသည္။ အလုပ္ၾကမ္း အေလ့အက်င့္ ရွိသူမ်ား လည္း
မသက္သာ အစထဲက မသက္သာေအာင္လုပ္ထားျခင္း လည္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ မသက္သာမွ
လည္း ယာယီအလုပ္ခ်ေသာ တပ္ၾကပ္ႀကီးအိပ္ထဲသို႔ ေငြ၀င္လာမည္ ျဖစ္သည္။

အလုပ္သစ္ ဘုတ္ကိုင္ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရး ၏ အာမခံခ်က္ျဖင့္ ျမႀကီး ေထာင္၀င္စာလာ
လွ်င္ ထိုတပ္ၾကပ္ႀကီး အိမ္သို႔သြား၍ ေငြ(၂၀၀) က်ပ္ေပးရမည္ ၾကားက အာမခံေပးေသာ ဘုတ္ကိုင္ ကို ေလာေလာဆယ္ ပါလာေသာ ပုဆိုးတထည္ေပးရသည္။ ခင္၀င္းေအာင္ အလုပ္
ကသက္သာ သြားသည္။ သို႔ေသာ္ အခန္းထဲ ျပန္နားေန၍ မရ ဒင္ဘုတ္နားမွာ မေယာင္မလည္
လုပ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္ ဥယာဥ္ေစာင့္အလုပ္ခ် ထားေသာ စိုးဦးနွင့္ ခင္သြားသည္။ ထမင္းအ
တူတူ သြားစားသည့္ အခါ( ၂)ေယာက္တြဲ က်ေနာ္က တေယာက္ ထဲ ႀကံဳရာလူနွင့္ တြဲရသည္။

အေဆာင္ တေဆာင္ထဲျဖစ္၍ လူသစ္ခ်င္းလည္းျဖစ္၍ ထမင္းစားခံုလည္း အတူက်၍ ခင္မင္
သြားၾကသည္ သူတို႔ ခိုးသြင္းထားေသာ ေဆးလိပ္ကို တိုက္သည္။ ရုံးအထြက္ က်ေနာ္ခိုးသြင္း
လာေသာ ပိုက္ဆံျဖင့္ မွ်သံုးသည္။ ပိုက္ဆံကို တရား၀င္ကိုင္၍ မရ ခိုးကိုင္ရသည္ ။ ခိုးကိုင္
ေသာ ပိုက္ဆံမိသြားလွ်င္ တိုက္ပိတ္ခံရမည္ ထို႔ေၾကာင့္ မိေသာပိုက္ဆံနည္းပါက ကိုယ့္ကိုဖမ္း
ေသာ ၀န္ထမ္းကို ေတာင္းပန္၍ ပိုက္ဆံထပ္ရွာေပးရေသးသည္။ က်ေနာ္ကို လည္းေငြညစ္ေန
သည္ကို သိသည္ သို႔ေသာ္က်ေနာ္က ပိုက္ဆံ မေပး မေပးခ်င္ ေနာက္ ထိုသို႔ လဒ္ေပးၿပီး သက္သာေအာင္လည္း မလုပ္ခ်င္ ႀကံဳလာသမွ်ကို ရင္ဆိုင္မည္ ဟုေတြးထားသည္။

သို႔ေသာ္ အျပစ္ရွာေနၾကေသာ သူမ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ကို အျပစ္ရွာရတာ လြယ္သည္။ အျပစ္
လည္းေတြ႔ ပါသည္။ ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ ခဏနား၍ ေန႔လည္(၁၂) နာရီအလုပ္ ျပန္
ဆင္းရ သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ အလုပ္ျပန္စဖို႔ တန္းစီရသည္။ အလုပ္တန္းစီမည္ကို က်ေနာ္မသိ၍
ေနာက္က်သြားသည္။ အားလံုးတန္းစီၿပီးၿပီ က်ေနာ္က အလာေနာက္က်ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္ ၀င္တန္းစီသည့္ အခ်ိန္တြင္ တပ္ၾကပ္ႀကီးမွ ထလာသည္။ “ မင္းဘာလို႔ ေနာက္က်ေန
တာလဲ ဒါ မင္း အေမလင္အိမ္ မဟုတ္ဘူး” ဟု ေျပာသည္။

က်ေနာ္လည္း တမနက္လံုး တမင္တကာ ညစ္၍ ခိုင္းေနမွန္းလည္း သိသည္ ခုလို အျပစ္ယူ
ဖြယ္မဟုတ္ေသာ ကိစၥေလးကို ျပ၍ တမင္တကာ အႏူိင္က်င့္ေျပာသည္ ကိုလည္း မခံခ်င္ ထို႔
ေၾကာင့္ က်ေနာ္ခံေျပာသည္ “ ဆရာႀကီး စကားကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာပါ က်ေနာ္မသိလို႔
ေနာက္က်တာ က်ေနာ္မလာတာမွ မဟုတ္ပဲ” “ ေဟ့ေကာင္ မင္းက ငါ့ကို ခံေျပာရေအာင္ မင္း
က ဘာေကာင္မို႔လို႔လဲ” “ က်ေနာ္ဘာေကာင္မွေတာ့ မဟုတ္ဘူး ဒါေပမဲ့ သိပ္မတရားလာရင္
ေတာ့ မခံဘူး” ဟုျပန္ေျပာသည္ က်ေနာ္က မတ္တပ္ရပ္ၿပီးျပန္ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။

သူပိုက္ဆံယူၿပီး အလုပ္မခိုင္းပဲ ခ်န္ထားသူမ်ား ရွိေနသည္ကို လည္းက်ေနာ္ သိေနသည္ ထို႔
ေၾကာင့္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေတာ့ သူက်ေနာ့္ကို မတရား ရိုက္လွ်င္ က်ေနာ္မခံ က်ေနာ့္ကို မရိုက္နဲ႔
ခင္ဗ်ားအထက္က အရာရွိဆီ ရုံးတင္ေပး ေျပာမည္။ ေျပာလို႔မရလွ်င္ သူေသကိုယ္ေသ ခံခ်
မည္ ဟုေတြးထားသည္။ က်ေနာ္နွင့္ မသိေသာ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရး (၂)ေယာက္ က်ေနာ့္
ကို ရိုက္ဖို႔ တိုးလာသည္။ က်ေနာ့္အနားမွာလည္း ထိုအခ်ိန္က ဒင္ဘုတ္အတြက္ သယ္လာ
ေသာ အုတ္ခဲပိုင္းက်ိဴးမ်ားက ရွိေနသည္။ က်ေနာ္ အုတ္ခဲပံု ေရွ႔ေရာက္သြားသည္။

က်ေနာ္ ထိုသို႔ ျဖစ္ေနခ်ိန္ အေဆာင္အေပၚထပ္မွ တန္းစီး ကိုေအာင္ေထြး ဆင္းလာသည္။ က်
ေနာ့္ကို ရိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနေသာ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးမ်ားကို “ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ ဘာ
လဲ ဘာလို႔ရိုက္မွာလည္း သူရိုးရိုးေနာက္က်တာပဲ” ၀င္ေျပာသည္။ က်ေနာ္သူ႔ကို ၾကည့္ေတာ့ ပိန္ပိန္ပါးပါး ျဖဴျဖဴေလး အေႏြးထည္ေလး ထပ္၀တ္ထားသည္ က်မ္းမာပံုမရ ထူးျခားသည္က သူ႔ မ်က္လံုးမ်ား အလြန္စူးရွသည္ အသံကလည္း လူနွင့္မလိုက္ အလြန္မာသည္ လူက အရပ္
သိပ္မရွည္ လူဗလံေလးသာသာ သို႔ေသာ္သူ၀င္ေျပာသည္နွင့္ အကုန္ရပ္သြားသည္။ တပ္ၾကပ္
ႀကီးကလည္း ဘာမွမေျပာေတာ့။ က်ေနာ္ဖက္က အျခားအက်ဥ္းသားမ်ား ပါလာမွာကိုလည္း စိုးရိမ္၍ ျဖစ္မည္။

က်ေနာ္ကေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားသည္။ ထိုစဥ္တုန္းကေတာ့ ထိုသို႔၀င္ေျပာသူသည္ ဘာတာ
၀န္္လဲ ဘာမႈလဲ အားလံုးက ဘာလို႔ရပ္သြားတာလဲ က်ေနာ္မသိ က်ေနာ့္ဖက္က ၀င္ရပ္ေပးျခင္း
ကို ေက်းဇူးတင္သည္။ ထိုသို႔ က်ေနာ္တို႔ တန္းစီေနတုန္းမွာပဲ အခ်ဴပ္အက်ဥ္းသား တာ၀န္ခံ
ေထာင္မႈးေလး ဦးျမင့္စိုး ၀င္ခ်လာသည္။ စည္းကမ္းထိမ္းသိမ္းေရးမ်ားက ပံုစံ ဟုေအာ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ အက်ဥ္းသားမ်ားက ေခါင္းငံုထိုင္၍ အရိုအေသေပးရသည္။ ေထာင္မႈးေလးက က်
ေနာ္ သီးျခားတိုက္ထဲတြင္ ရွိစဥ္ကပင္ က်ေနာ့္ကို သိေနသည္။ ခုက်ေနာ္ အလုပ္လုပ္မည့္ သူ
မ်ားနွင့္ ေရာထိုင္ေနသည္ ကို ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း က်ေနာ့္ကို ထခိုင္း၍ အေဆာင္ကိုျပန္ ခိုင္းသည္။

တပ္ၾကပ္ႀကီးကိုလည္း ဆူသည္ “ဒီလူေတြ အလုပ္မခ်ရဘူးဆိုတာ ခင္ဗ်ားမသိဘူးလား ျပႆ
နာျဖစ္ရင္ က်ေနာ္ေရာ ခင္ဗ်ားေရာနာမွာ ခင္ဗ်ားခက္ပါလား” ဟုေျပာသည္ ထိုအခ်ိန္ က်ေနာ္
နွင့္က ျပႆနာစတက္ေနၿပီ ထိုေထာင္မႈးကေလး (တပြင့္)က မသိေသး။ က်ေနာ္အေဆာင္ကို
ျပန္သြားရသည္။ ထိုေန႔မွ စ၍ က်ေနာ္ အလုပ္မဆင္းရေတာ့။ က်ေနာ္ျပႆနာျဖစ္ေနခ်ိန္ တြင္
ဆင္းလာ၍ ေျပာသူမွာ ကိုေအာင္ေထြးျဖစ္ေၾကာင္း ပထမတႀကိမ္ ေက်းရြာဥကၠဌကို သတ္၍
ေသဒါဏ္က်ၿပီး ထိုေသဒါဏ္မွ နွစ္(၂၀) ေျပာင္းၿပီးေနာက္ ျပန္လြတ္သြားသည္။

သူ႔ကို ေသဒါဏ္ ခ်ခဲ့ေသာ မဆလ ေခတ္ တရားသူႀကီးကို ေထာင္က လြတ္ၿပီး သြားသတ္
သည္။ သူ႔ကို အမိန္႔ ခ်ခဲ့ခ်ိန္က ပင္ “ က်ေနာ္မေသရင္ ခင္ဗ်ားေသၿပီလို႔ သာမွတ္” ဟုလက္
ညိဳးထိုး၍ ျပန္ေျပာခဲ့သူ။ သူလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ျဖင့္ ေထာင္ကလြတ္သြားခ်ိန္ မဆလျပဳတ္
တရားသူႀကီးကို လိုက္ရွာသတ္ခဲ့၍ ေထာင္ နွစ္(၂၀) ထပ္က်လာသူ မတရားတာ ဘာမွမလုပ္
အက်ဥ္းသားမ်ားက ေလးစားသည္။ နွစ္ႀကီးသမားမ်ားထဲတြင္ အေနအထိုင္ရိုးသားၿပီး အေတာ္
မ်ားမ်ားက ခင္မင္ၾကသည္။

က်ေနာ္က ေနာက္မွ ထိုအေၾကာင္းေတြကို သိရသည္။ ကိုေအာင္ေထြး က က်ေနာ့္ထက္ (၂၀) နွစ္ခန္႔ အသက္ႀကီးသည္။ က်ေနာ္နွင့္ ရင္းနွီးသြားခ်ိန္တြင္ က်ေနာ့္ကိုေျပာျပသည္“သူ႔အေဖက
ရခိုင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ ဖဆပလ အစိုးရကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္
လွန္ရင္း စစ္တပ္က အရွင္မိ၍ သတ္ပစ္လိုက္သည္” သူနွင့္သူအေမ ညီ တို႔ကရြာမွာ ျပန္ေနရ
သည္။

ေနာက္အေဖ ခိုးျပန္လာခ်ိန္ သတင္းေပး၍ သူ႔အေဖကိုမိသြား သည္။ သူတို႔ ရြာထိပ္မွာ ပင္
သတ္ပစ္လိုက္သည္။ သူကထိုအခ်ိန္က (၈)နွစ္(၉)နွစ္သား အေဖ့ကို တခါတရံမွ ေတြ႔ရေသာ္
လည္း သူမေမ့ အေဖသည္ သူ႔နွင့္ သူညီ သူ႔အေမကို ခ်စ္သည္ဟု သူယံုသည္။ သူငယ္ငယ္က
စ၍ အုပ္ခ်ဴပ္သူ ဖိနွိပ္သူ မ်ားနွင့္ သူအေစးမကပ္ေတာ့။ သို႔ေသာ္ သူဘာလို႔ တန္းစီးျဖစ္ေနရ
သနည္း ေတာ့မသိ ေထာင္တြင္းတြင္ ေနသားခ်ည္းပဲ နွစ္(၂၀) နီးပါးေနခဲ့သူ ျဖစ္လို႔လား အ
က်ဥ္းသားမ်ား၏ ေလးစားမႈကို ခံရသူျဖစ္၍ လားမသိေနာက္ သူ႔ရာဇ၀င္ကို ေၾကာက္လို႔လား
မသိ။ အေျခအေန အားလံုးေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏူိင္ပါသည္။ သူကႏူိင္ငံေရးမႈ သမားမ်ားကို ခင္
မင္သည့္သူ သူသည္ေနာက္တခ်ိန္တြင္ ေထာင္တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ က်ေနာ့္နွင့္ရဲေဘာ္ ရဲဖက္ျဖစ္
လာသည္။

က်ေနာ္ ေထာင္ထဲမွာ အလုပ္မရွိေနရေသာ္လည္း ေအးေဆးစြာေနရသည္ေတာ့ မဟုတ္ က်
ေနာ့္ကို မေက်နပ္ေသာ တပ္ၾကပ္ႀကီး၏ ေဘးအႏၱာရယ္က မေသး သူအျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ၍ ရိုက္နက္ခံရျခင္းမွ လြတ္ေအာင္ၾကည့္ေနရသည္။ ေနာက္က်ေနာ္ တန္းစီး ကိုတင္ေသာင္းကို
ေျပာ၍ စိုးဦးနွင့္ ခင္၀င္းေအာင္(၂) ေယာက္ အိပ္ယာေနရာေဘးသို႔ ေျပာင္းအိပ္သည္။ ညေန
တန္းပိတ္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ အနည္းငယ္လြတ္လပ္သည္။ တန္းမပိတ္မီ ညေန ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္
ခဏတျဖဳတ္ အေဆာင္ေရွ႔တြင္လမ္းေလွ်ာက္ႏိူင္သည္။

ထိုအေဆာင္မွာ သိပ္ၾကာၾကာ မေနလိုက္ရ မိန္းေဂ်းမွ မီးရႈိ႔ခံရေသာ အေဆာင္မ်ားကို တထပ္
ေဆာင္မ်ား ျပန္ျပင္ေဆာက္ၿပီးသြား၍ က်ေနာ္တို႔ အေဆာင္ေျပာင္းရသည္။ အေဆာင္သစ္တြင္
က်ေနာ္ စိုးဦး ခင္၀င္းေအာင္ တို႔ တခန္းထဲက်၍ ၀င္းေမာင္ကလည္း အေဆာင္သို႔ေျပာင္းလာ
သည္။ သူက ေထာင္က် က်ေနာ္တို႔က အခ်ဴပ္ သို႔ေသာ္ ေထာင္က သူ႔ကို ေနခြင့္ေပးသည္။

၀င္းေမာင္ က က်ေနာ္တို႔နွင့္ေနခ်င္၍ တိုက္ထဲမွ အေဆာင္ေျပာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္။ အ
ေဆာင္တန္းစီးမွာ ကိုေဇာ္ႏူိင္ ထို႔ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔လူနွင့္ က်ေနာ္တို႔ အနည္းငယ္လြတ္လပ္
သည္။ ခင္၀င္းေအာင္က ဥယာဥ္ဘုတ္တခုသို႔ က်သည္ စိုးဦးက နဂိုဥယာဥ္မွ အေဆာင္ေရွ႔ ဥ
ယာဥ္သို႔ေျပာင္းလာသည္။ ေျပာင္းလို႔ရေအာင္ အခ်ဴပ္တာ၀န္ခံ ေထာင္မႈးကိုေတာ့ ကန္ေတာ့
ရမည္သာ သို႔ေသာ္ အဆင္ေျပေရးအတြက္ ေထာင္မႈးကလည္း ျပႆနာမျဖစ္ေရးအတြက္ ေန
ရာေရြ႔ေပး သည္။

က်ေနာ္က ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနာက္မႈကပ္ပါသည္။ ေနာက္မႈမကပ္မီ က်ေနာ္တို႔ အမႈတြဲမ်ားကို ဖမ္း ဆီးေနသည့္ သတင္းကို ထိုအခ်ိန္က ဧရာ၀တီတိုင္း အမ်ိဴးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဴပ္ တိုင္း
စည္းရုံးေရးမႈး လုပ္ေနေသာ ကိုေအာင္ေ၀း သယ္လာသည္။ ကိုေအာင္ေ၀းက ထိုအခ်ိန္က က
ဗ်ာတပုဒ္ေၾကာင့္ ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဧရာ၀တီတိုင္း စည္းရုံးေရးခရီးစဥ္ ေၾကာင့္
အမႈရွာ၍ အဖမ္းခံထားရခ်ိန္ ထိုအခ်ိန္က ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံု အရွိန္ေၾကာင့္ ေထာင္က်
ေစ်းႏူန္းခ်ိဴသည္။ ၾကမ္းခင္းေစ်း(၆)လ (၁)နွစ္ ေနာက္တေျဖးေျဖး တိုးလာသည္။ ၁၉၉၅ ခု ၉၆
ခုတြင္ ၾကမ္းခင္းေစ်းက (၇)နွစ္ျဖစ္လာသည္။ ခုေနာက္ပိုင္း (၂၀) ထိ တိုးလာသည္။ (၆၅) နွစ္
ျဖစ္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္က ကိုေအာင္ေ၀း သိပ္မၾကာလိုက္ ျပန္လြတ္သြားသည္။

ခုေရႊ၀ါေရာင္ အေရးအခင္းမွာ အၿပီးေျပးလာသည္ ခု က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္မွာ ျပည္ေျပးကဗ်ာ
ဆရာ ေရႊ႔ေျပာင္းကဗ်ာဆရာ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားေပါ့။ ထိုအခ်ိန္က သူက က်ေနာ္အဖမ္းခံ
ရသည့္ ကိစၥကို ဂဃနဏ မသိေသာ္လည္း အၾကမ္းဖ်င္း ခန္႔မွန္းမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူရုံးအ
၀င္မွာ လူလႊတ္ၿပီး သူကို ခ်ဴပ္ထားရာ ေဆးရုံေဆာင္ေအာက္ထပ္သို႔ လာေတြ႔ဖို႔ အေၾကာင္း
ၾကားသည္။ အေရးႀကီးေၾကာင္းလည္း မွာသည္။ က်ေနာ္သြားခိုးေတြ႔ရသည္ သူကအက်ိဴးအ
ေၾကာင္းေျပာျပသည္။

က်ေနာ္က လည္းေခါင္းႀကီးသြားသည္ က်ေနာ္ထံမွ တဆင့္ အမႈကို တည္ေဆာက္ဖို႔ ခက္ခဲေန
၍ က်ေနာ္ထြက္ခ်က္မွာ လြတ္ေန၍ ထိုအမႈတြဲမ်ားကို မဖမ္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ခုအဖမ္းခံေနရၿပီ
ျဖစ္သည္ မၾကာမီ က်ေနာ္နွင့္ အမႈ လာဆက္ေတာ့မည္။ က်ေနာ္ကို ဘာေတြေမး၍ က်ေနာ္က ဘာေတြ ေျဖာက္ထားႏိူင္မည္ လည္း စဥ္းစားရေတာ့သည္။

သိပ္မၾကာပါ။ ေနာက္ တရက္နွစ္ရက္ အတြင္းေထာင္ဗူး၀က လာေခၚသည္။ က်ေနာ့္ကို ေထာက္လွမ္းေရး က တပ္ၾကပ္ႀကီးတင္ျမင့္ထြန္း (ယခု အေျခခံပညာအဆင့္ျမင့္ဦးစီးငွါန) က
ေမးသည္ က်ေနာ္က ျငင္းသည္ တင္ျမင့္ထြန္းေဒါကန္သည္ စစ္ေၾကာေရးကို ျပန္ေခၚ၍ ရိုက္
မည္ဟု ေျပာသည္။ ေနာက္ ေထာက္လွမ္းေရး(၄) တာ၀န္ခံ ဗိုလ္မႈးဗိုလ္၀င္း (ယခု အေျခခံပ
ညာ အဆင့္ျမင့္ ဦးစီးဌါန ညြန္ခ်ဴပ္) ေရာက္လာသည္။

က်ေနာ္ဆက္ညာ၍ မရေတာ့ က်ေနာ့္ေနာက္ထပ္ နာမည္တခုနွင့္ လႈပ္ရွားမႈကို သိေနၿပီ ထိုနာ
မည္သည္ က်ေနာ္နွင့္ အျခားတဦးသာ သိသည့္ နာမည္ က်ေနာ့္ကို ၀န္ခံခိုင္းသည္။ ၀န္မခံ
လွ်င္လည္း မထူးေတာ့ အားလံုးသိထားၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ နွစ္ဦးသာသိေသာ အမည္ကိုေဖၚလိုက္
ရျခင္းျဖင့္ က်ေနာ္၀န္ခံရေတာ့သည္။ ထိုနာမည္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေထာင္(၅)နွစ္ ထပ္က်သြား
သည္။

က်ေနာ္စာနာပါသည္ တကယ္လို႔ ရန္သူ႔လက္ထဲေရာက္သြားလွ်င္ ဘာမွ သိမထားျခင္းက အ
ေကာင္းဆံုး သိထားသည့္သူအတြက္က ေနာက္ဆံုးမခံႏူိင္သည့္အဆံုးအေရးမႀကီးဆံုးကို ေဖၚ
ေပးရမည္။ ထိုအခါ က်ေနာ္က အေရးသိပ္မႀကီးသည့္လူ မေဖၚ၍လည္း မျဖစ္ေတာ့ ထို႔ေၾကာင့္
ေဖၚလိုက္ရသည္။ က်ေနာ္ကလည္း ၀န္မခံ၍ မရ ၀န္ခံရသည္။

က်ေနာ့္ကို ဗိုလ္မႈး ဘို၀င္းတခုေတာ့ေျပာသြားသည္။ ထိုစကားကို မေမ့“ မင္းတို႔ကလည္း တိုင္း
ျပည္အတြက္ မင္းတို႔ မွန္မယ္ေကာင္းမယ္ ထင္လို႔ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ငါတို႔ကလည္း မင္းတို႔ကို ပု
ဂၢိဳလ္ေရး အညိဳးမရွိပဲ ဖမ္းသင့္တယ္ထင္လို႔ ဖမ္းခဲ့ၾကတယ္ မင္းတို႔ မွန္သလား ငါတို႔ မွန္သ
လား ဆိုတာကေတာ့ သမိုင္းက အေျဖေပးပါလိမ့္မယ္” တဲ့ က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ေျပာပါသည္။

“က်ေနာ္တို႔ ခုလိုအဖမ္းခံရႏိူင္တယ္ ဆိုတာကို သိပါတယ္ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ အ
တြက္ က်ေနာ္တို႔ ဒီလိုလုပ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုတာ တခ်ိန္မွာ ဗိုလ္မႈးေျပာသလို အေျဖထြက္လာမွာ
ကို လက္ခံနိုင္ပါတယ္” လို႔ က်ေနာ္ကို ထပ္ေျပာသြားသည္ “ မင္းကို ပထမအမႈ နဲ႔ ပဲေထာင္
(၂ )နွစ္ခ်ဖို႔ လုပ္ထားပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မင္းက ေဖၚထုတ္တာမဟုတ္ပဲ ငါတို႔ ေဖၚရတာကို မင္းက
၀န္ခံတာ ဆိုေတာ့ မင္းလည္း လြတ္ခ်င္မွေတာ့လြတ္မယ္ အထက္ကိုတင္ထားပါတယ္” တဲ့
တိုးတိုး မတိုးတိုး အေရးမႀကီး အေရးႀကီးသည္က က်ေနာ္တို႔ လူေတြ မိကုန္ျခင္းသာ။ မိမွာသာ
စိုးရိမ္ေနခဲ့သည္။

က်ေနာ္က ခု အနွစ္နွစ္ဆယ္ ၾကာၿပီးသည့္ အခ်ိန္အထိ က်ေနာ္တို႔ မွားခဲ့သည္ လို႔ မထင္ျမင္မိ
ေသး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ရင္း ဖမ္းမိခံရသည္ ကိုလည္း ယူႀကံဳးမရ
ျဖစ္ရတုန္း ဗိုလ္မႈးဘို၀င္းနွင့္ ေအးေအးေဆးေဆး ျပန္ေတြ႔ရသည့္ ေန႔တေန႔ ကိုေရာက္ခ်င္ပါ
သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ သူရင္ထဲက ဘာေျပာမလဲဆိုတာကိုလည္း နားေထာင္ခ်င္ပါသည္။ က်ေနာ္
တို႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နွိပ္ကြပ္ၿပီးသည့္ (၁၅) နွစ္အၾကာမွာေတာ့ ထိုနွိပ္ကြက္ရာ၌ အဓိက ပါ
၀င္ခဲ့ေသာ တာ၀န္အရွိဆံုးျဖစ္ေသာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ကိုယ္စိတ္နွစ္ပါးႏွစ္၍ အကာ အ
ကြယ္ေပးခဲ့ေသာသူ ျဖစ္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ႀကီးကိုယ္တိုင္ပင္လွ်င္ အက်ဥ္းသား ျဖစ္ေနရေလၿပီ။

စစ္အာဏာရွင္ တို႔၏ အာဏာလုပြဲ၌ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၏ မတည္ျငိမ္ မခိုင္ျမဲသည့္အေျခအ
ေနေအာက္မွာ စေတးခံၾကရၿပီျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ေျပာခြင့္ရွိလွ်င္ ျပည္သူတရပ္လံုးေရွ႔မွာ
က်ေနာ္တို႔ လုပ္ရပ္ သူတို႔လုပ္ရပ္ကို ခ်ျပခ်င္ပါသည္။ ျပည္သူေတြေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ႀကိဳးစင္တက္ပါ
ဆိုလွ်င္ က်ေနာ္တို႔တက္မည္။ သူတို႔သည္ေကာ…တက္မည္လား။ ဗိုလ္မႈးဘို၀င္းကိုေမးခ်င္ပါ
သည္။ သို႔ေသာ္ စည္းလံုးညီညြတ္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာ အနာဂါတ္ကို က်ေနာ္တို႔ တမ္း
တပါသည္။ က်ေနာ့္တို႔ ခံစားခဲ့ရျခင္းမ်ားကို က်ေနာ္တဦးထဲအေနျဖင့္ သင္ပုန္းေခ်နိုင္ပါသည္။
သင္ပုန္းမေခ်နိုင္ေလာက္ေအာင္ ခံစားခဲ့ရသူမ်ား ကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တားဖို႔ မသင့္ေတာ္ပါ။
က်ေနာ္အျမင္ ထိုသို႔ျမင္ပါသည္။

(ဆက္ေရးပါဦးမည္.ဖတ္သည့္သူမ်ား ေတာ္ပါေတာ့ မေရးပါနွင့္ေတာ့ ဟု မေျပာမခ်င္း)