စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ(၆)

စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ (၆)

တေန႔ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေက်ာင္းေနဖက္ ေအာင္ျမင့္ေရာက္လာသည္ ဒီေကာင္ေပ်ာက္ေနတာ
ၾကာပီ ေအာင္ျမင့္က “စိုးဦးေရ တို႔လဖက္ရည္ဆိုင္သြားရေအာင္ကြာ” ဟုလာေခၚ၍ သူလည္း
အေမ့ကို ေျပာ၍ စိုးဦး ဆိုင္ကယ္ေနာက္က လိုက္သြားသည္။ ေနာက္သူတို႔ေက်ာင္းတုန္းက အ
ေၾကာင္းေတြေျပာ၍ ဟားၾကသည္။ ေအာင္ျမင့္က စီးပြားေရးအဆင္ေျပေနသူ ေစ်းထဲမွာ ကြမ္း
ပြဲရုံဖြင့္ထားသည္။

မေတြ႔တာၾကာ၍ စကားလည္းေကာင္းသည္ တကယ္က စိုးဦးကအိမ္မွ အျပင္မထြက္ျဖစ္၍သာ
မေတြ႔ျခင္းျဖစ္သည္။ ျပန္ခါနီး စိုးဦးကို ေအာင္ျမင့္ကအကူအညီတခုေတာင္းသည္ “ စိုးဦးငါ့မွာ
ျပႆနာတခုရွိတယ္ကြာ ငါ့ကိုကူညီပါလား” ဟုေျပာသည္ “ငါဘာကူညီေပးရမလဲ ငါကူညီႏူိင္
တာမ်ိဴးလားကြာ” “ ေအး ဒီလိုကြာ ငါျပီးခဲ့တဲ့ရက္က ခ်ဲ (၁၀၀)က်ပ္ဖိုးေပါက္တယ္ကြာ အဲ့ဒါဒိုင္
လုပ္တဲ့သူကမေလွ်ာ္ဘူး ငါ့ကိုေရွာင္ေနတာနဲ႔ ေနာက္ရက္ခ်ိန္းတာနဲ႔ ဒီေန႔ ငါ့ကိုခ်ိန္းထားတယ္
ငါအဲ့ဒါသြားေတာင္းခ်င္တယ္ကြာ မင္းလိုက္လာေပးပါလား ငါ့မွာအေဖၚမပါလို႔” လက္ဖက္ရည္
တခြက္ တက်ပ္ေခတ္က ေငြ ငါးသိန္းသည္ နည္းသည့္ေငြေၾကးမဟုတ္ ငါေတာင္းလို႔ရရင္ မင္း
ေက်းဇူးလည္း မေမ့ပါဘူးကြာ” “ ေအးဒါဆိုလည္းသြားကြာ ငါ့ကိုေတာ့ေက်းဇူးမတင္ပါနဲ႔ ငါတို႔
သူငယ္ခ်င္းေတြပဲကြာ” ဟုစိုးဦးကေျပာသည္။

သူတို႔ ခ်ဲဒိုင္အိမ္သို႔ ဆိုင္ကယ္ေလးနွင့္ေရာက္သြားသည္ ခ်ဲဒိုင္က အိမ္ထဲမွာအဆင္သင့္ တခုပဲ
ေျပာသည္ “ကိုေအာင္ျမင့္ရယ္ က်ေနာ္က ဒိုင္လက္ခြဲပါ ပင္မဒိုင္ႀကီးက မေလွ်ာ္ေတာ့ က်ေနာ္
စိုက္ေလွ်ာ္ေနရတာပါ ဒီေတာ့ သံုးသိန္းနဲ႔ေက်နပ္ပါ” “ဟာ မရဘူးဗ်ာ အစထဲက သူမ်ားေတြက
အဆ ၅၅၀ ေလွ်ာ္တယ္ ခင္ဗ်ားက ၅၀၀ ပဲေလွ်ာ္တယ္ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ားကအေလွ်ာ္အစားမွန္
တယ္ဆိုလို႔ထိုးတာ က်ေနာ္တို႔ သည္းမခံနိုင္ေတာ့ဘူး ခင္ဗ်ားေလွ်ာ္မလား မေလွ်ာ္ဘူးလား
ဒီႏွစ္ခုပဲေျပာ ခုသံုးသိန္းကို ေပး က်န္တာကိုတပါတ္အတြင္း ခင္ဗ်ားရွာေပး မရရင္ ခင္ဗ်ားသိ
မယ္ ခု အိမ္ေရွ႔မွာ ေစာင့္ေနတဲ့လူကိုသိလား အဲ့ဒါ လူမိုက္စိန္ဦးကို ဓါးနဲ႔တခ်က္ထဲ ထိုးသတ္
လိုက္တဲ့ စိုးဦးပဲ” “ဟာ.က်ေနာ္သိပါတယ္ဗ်ာ.ကိုစိုးဦးလက္ယဥ္တာကို သိပါတယ္ က်ေနာ္
ႀကိဳးစားပါ့မယ္” ထိုဒိုင္ေပးေသာ ေငြသံုးသိန္းကို စိုးဦးကို ကိုင္ခိုင္း၍ အိမ္ေရာက္ေအာင္ လိုက္
ပို႔ေပးသြားသည္။ စိုးဦးကို“ေနာက္တပါတ္အၾကာ မင္းလိုက္ေပးဦးကြာ မင္းက လဒ္ေကာင္း
တယ္” ဟုေျပာသည္။ စိုးဦးကလည္း သူငယ္ခ်င္း အေလွ်ာ္ရလာ၍ ၀မ္းသာသည္။ က်န္တာ
ေတာ့သူမသိ။

ေနာက္သိပ္ၾကာခင္ သိလာရသည္။ သူကအေမ့ဆိုင္အတြက္ ကုန္စိမ္းေတြကို ပုသိမ္ဘူတာ သို႔ လာေရာက္ေရာင္းခ်ေသာ ျခံထြက္ေရာင္းေသာ ကုန္စိမ္းတန္းေလးမွ သူစက္ဘီးျဖင့္ သြား၍ ၀ယ္ေပးသည္ ထိုေစ်းတန္းေလးက ေစ်းခ်ိဴသည္ သူထိုေစ်းတန္းေလးသို႔ ေရာက္ခါနီး အရပ္
ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း (၆)ေပ ခန္႔ ဗလေကာင္းေကာင္း အသားညိဳညိဳ လူတေယာက္က စိုးဦး စက္ဘီးဂိုက္ကို ကိုင္လိုက္သည္။

သူၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေန၀င္း ပုသိမ္ဘူတာတ၀ိုက္ က်က္စားေသာလူမိုက္ ေန၀င္း သူနွင့္ မရင္း
နွီး သူက “ မင္းစိုးဦးမွလား” “ဟုတ္ကဲ့ပါ” “မင္းလူမိုက္လား” “ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ” “ဘာျဖစ္လို႔ပါ
လည္း” ထိုအခ်ိန္တြင္ သူကုန္စိမ္း၀ယ္ရန္ ထည့္လာေသာ ေငြစကၠဴ ငါးဆယ္ကို သူ႔ရွပ္အက်ီထဲ
က အကုန္ႏႈိက္လိုက္သည္ “ မင္းေက်နပ္လား” “ မင္းဟိုေန႔က ငါ့အကို ခ်ဲဒိုင္မွာသြားရင့္လာတယ္
ဆို မင္းဘာေကာင္လဲ မင္းစိန္ဦးလိုလူကို သတ္ဖူးတယ္ဆိုၿပီး လူပါး၀တာလား ေဟ့ေကာင္
စိုးဦး လူသတ္တယ္ဆိုတာ မေပၚေအာင္သတ္ရတယ္ကြ” “ ရင့္တယ္ဆိုလည္း ငါ့လိုရင့္ရတယ္
မင္းပိုက္ဆံျပန္မေတာင္းနဲ႔ ေတာင္းရင္ မင္းစက္ဘီးပါ ယူထားလိုက္မွာ သြားေတာ့” ဟု ေျပာ
သည္။ သူျပန္လာခဲ့သည္ ေစ်း၀ယ္စရာပိုက္ဆံမရွိေတာ့။ အေမစိတ္ပူေနမွာ စိုး၍ မေျပာ
သူစုထားတဲ ပိုက္ဆံကို ျပန္ယူ၍ ေစ်း၀ယ္လိုက္သည္။

စိုးဦးစိတ္ထဲမခံခ်င္ ဘာျဖစ္တာလဲ ငါ ခ်ဲဒိုင္အိမ္သို႔ လုိက္သြားမိတာေတာ့ မွန္သည္ သို႔ေသာ္ သူမရင့္ခဲ့ အိမ္ထဲကို ေအာင္ျမင့္မ၀င္ခိုင္း၍ သူမ၀င္ အ၀မွာပဲေစာင့္ေနခဲ့သည္။ သူေအာင္ျမင့္
ကိုေမးေတာ့ ေအာင္ျမင့္က ငါမရင့္ခဲ့ပါဘူး မင္းေတြ႔တဲ့အတိုင္း ငါေအးေဆးေတာင္းတယ္ သံုး
သိန္းရလာတယ္ တို႔ျပန္လာတယ္ ေနာက္တပါတ္ထပ္ခ်ိန္းထားတယ္။ ဒါပဲေလ။ ဒါဆို လူမိုက္
ေန၀င္းက ဘာလို႔ ရင့္တယ္လို႔က်ေနာ့္ကိုစြတ္စြဲတာလဲ။

ဒါကေတာ့ကြာ မင္းကသူနယ္ေျမထဲမွာဆိုေတာ့ ေက်ာထားတာေနမွာ ေနာက္ဒီေကာင္နဲ႔ အဲ့ဒီ
ခ်ဲဒိုင္နဲ႔ကလည္း ညီအကို သံုး၀မ္းကြဲဆိုလားေတာ္ေသးတာ ဒီခ်ဲဒိုင္က မေလွ်ာ္ရေအာင္ ေန၀င္း
နဲ႔ေျခာက္ေနက်ေလ မင္းဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုလည္း ငါက်န္တဲ့ နွစ္သိန္းကို ထားလိုက္ေတာ့မယ္
ကြာ ဟုေျပာသြားသည္။ စိုးဦးလည္း ဘာမွမေျပာေတာ့။

ထိုသို႔ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ၾကားတရက္ေက်ာ္မွာ ညေနဖက္သူဗြီဒီယိုသြားၾကည့္သည္။ တေယာက္ကို
(၁)က်ပ္ ကေလး(၅၀)ျပား ဗြီဒီယိုဇာတ္ကားက ေကာင္းသည္ တရုတ္သိုင္းကား သူလည္းတ
ရုတ္သိုင္းကားႀကိဳက္သည္ ထို႔ေၾကာင့္ ည(၇)နာရီပြဲ ၾကည့္ဖို႔သူထြက္လာၿပီး သူတို႔အိမ္ခန္းမ်ား
နွင့္ မေ၀းေသာ ဗြီဒီယိုရုပ္ရွင္ရုံေလးတြင္ ဗြီဒီယို၀င္ၾကည့္သည္။ သူခုလိုေနသည္ကို အေမသ
ေဘာက်သည္။ ဖဲ၀ိုင္းမသြား အရက္လည္းမေသာက္ေတာ့ အလုပ္ကေတာ့ ျပဳတ္သြားသည္။
သို႔ေသာ္ျပန္ရခ်င္လည္း ရႏူိင္သည္ အထက္လူႀကီးမ်ားကို အကူအညီေတာင္းထားသည္။ သူ
ကျပစ္ဒါဏ္က်ခံရေသးျခင္းမွ မဟုတ္တာ။

ဗြီဒီယို ျပၿပီးသိပ္မၾကာ ရုံ၀မွာ ဆူဆူညံညံၾကားရသည္ “ေဟ့ေကာင္ စိုးဦး မင္းထြက္လာခဲ့ မင္း
ဘာခုမွ ပုန္းေနတာလဲ မင္းပါးကို ရိုက္ရမယ္ ေအာင္ျမင့္ပါးကိုရိုက္ၿပီးၿပီ မင္းလိုေကာင္ကို -ီး ပဲ
ထင္တယ္ ထြက္လာခဲ့” ဗြီဒီယို ဆက္မျပႏူိင္ေအာင္ဆူညံ့ေနသည္။ သူမထြက္လွ်င္လည္း မျဖစ္
ေတာ့ တိတ္တိတ္ေလးထြက္သြားရင္လည္း က်န္သူမ်ားကို ရစ္ေနဦးမည္ ထို႔ေၾကာင့္သူထြက္
သြားသည္။ ထြက္ထြက္ျခင္း သူ႔ကိုေတြ႔ေတြျခင္း ၿပံဳးသည္ “ေဟ့ေကာင္ စိုးဦး မင္းဆီက ငါအ
ေၾကြးလာေတာင္းတာ ဟိုေန႔က ငါပိုက္ဆံပဲရင့္လိုက္ရတယ္ ပါးမရိုက္ခဲ့ရဘူး ဒီမွာ ဒီလက္၀ါး”
ဘယ္လက္၀ါးကိုျပ၍ “ဒီလက္၀ါးနဲ႔ ခုန ေအာင္ျမင့္ပါးကိုရိုက္ၿပီးၿပီ ခုမင္း” ေျပာလိုမဆံုးခင္ သူ႔
မ်က္နွာကို ျဖတ္ရိုက္ခ်လိုက္သည္။ သူ႔နွာေခါင္းထဲကေသြးေတြထြက္လာ မ်က္နွာတခုလံုးပူထူ
သြားသည္။ “ေအး ဒါပဏာမ ပဲရွိေသးတယ္ ေနာက္ဒီထက္နာမယ္” ဟုေျပာ၍ ျပန္သြားသည္။
ဗြီဒီယို တရုံလံုးလည္း ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကုန္သည္။

သူလည္း ဗြီဒီယို ဆက္ၾကည့္ဦးမည္ စဥ္းစားသည္ သို႔ေသာ္ေသြးက အေတာ္ထြက္သည္။ သူ
အိမ္ကိုျပန္လာသည္။ သူမခံနိုင္ေတာ့ သူစိတ္ဆတ္၍ သူမ်ားအနိုင္က်င့္ျခင္းကို မခံရေအာင္
သူ လူမသိေအာင္ ဓါးေဆာင္ေလ့ရွိသည္ ေထာင္ကထြက္လာထဲက သူဓါးကို မေဆာင္ ဓါးရွိ
လွ်င္ေသြးႂကြမွာစိုး၍ သူမေဆာင္ သို႔ေသာ္ထိုသို႔ ရင့္သြားသည္က နွစ္ခါရွိၿပီ စိတ္ထဲက မခံခ်င္
မခံနိုင္ ေနာက္သူဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ အိမ္သို႔ အေမမသိေအာင္ တိတ္တိတ္ခိုး၀င္သည္ အေမ
မသိ ေနာက္ၾကက္သြန္လွီးသည့္ ဓါးပါးေလးကိုယူၿပီး စက္ဘီးျဖင့္ ေန၀င္း အိမ္ျပန္လမ္းကို
လိုက္သည္။

ရထားလမ္းေပၚမွာ ဒယိမ္းဒယိုင္နွင့္ ေလွ်ာက္ေနသည္ ေနာက္က ခပ္သြက္သြက္လိုက္သြား
လိုက္သည္ ေနာက္ကေနမထိုးခ်င္ ထို႔ေၾကာင့္ေခၚလိုက္သည္ ဒီဖက္အလွည့္မွာ ထိုးခ်လိုက္
သည္ “ေဟ့ေကာင္ေန၀င္း ဒီမွာငါ့အေႂကြး”။ ၾကက္သြန္လွီးတဲ့ ဓါးက ေဆးထြက္ခ်က္မွာနွလံုး
အညွာကို တိတိက်က် ျဖတ္၀င္သြားသည္။ အျပင္မွာေတာ့ လွဲက်သြားသည္။ မ်က္နွာကို နွစ္
ခ်က္ သံုးခ်က္ ကန္ပစ္မိသည္။

အိမ္ျပန္လာသည္ သက္ေသခံဓါးကို အိမ္ေရွ႔မွာထားလိုက္သည္ အေမ့ကိုမေတြ႔ ဒီတခါေတာ့
သူ ရဲအလာကို မေစာင့္ေတာ့ ရဲစခန္းသို႔ သြားအဖမ္းခံလိုက္သည္။ အမႈတြဲမွာ ပုဒ္မ ၃၀၂
(က) အျပင္ ေနာက္ပုဒ္မ (……) ထပ္တြဲသည္။ ထပ္တြဲသည့္ပုဒ္မက ေသဒါဏ္အထိက်နိုင္
သည္။ ေထာင္အေခၚ လူသတ္ကၽြမ္းက်င္မႈ သူက ပုရြက္ဆိတ္ေတာင္သတ္တဲ့သူမဟုတ္ သူ႔
မဟုတ္မခံစိတ္က ထိမ္းမရ ထို႔ေၾကာင့္ လူသတ္မႈအထိျဖစ္သြားသည္။ ပုသိမ္ေထာင္တြင္း ၀င္
လိုက္ထြက္လိုက္ လုပ္ေနေသာ နာမည္ႀကီးလူမိုက္ နွစ္ေယာက္ကို ခပ္ကုတ္ကုတ္ ေပ်ာ္တတ္
ေသာ လူငယ္ေလးတေယာကက (၅)လ အတြင္း သတ္ပစ္လိုက္သည္ ထိုစိုးဦးကို ေထာင္က
ေနရာေပးသည္။ သို႔ေသာ္ အနိုင့္က်င့္ျခင္းကို မႀကိဳက္ေသာ သူသည္ ဘယ္ေနရာမွ မလုပ္ အ
လုပ္မရွိ အလုပ္ေပးထားေသာ ဥယာဥ္ေစာင့္အလုပ္ျပထားသည္။

ေနာက္ ခင္၀င္းေအာင္ က်ေနာ္တို႔က တခါတေလ သူ႔ကို လင္ကြန္း ဟုေခၚသည္ အေမရိကန္
သမၼတႀကီးလင္ကြန္းလို မ်က္နွာက် ကိုယ္လံုးက အရပ္နွင့္စာလွ်င္ ေသးလို႔ ပိန္သည္ဟု ထင္
ရသည္။ သူကအရပ္ရွည္ရွည္ သူကအဲ့လိုေခၚသည္ကို မႀကိဳက္ သူ႔ကိုရြဲ႔ေခၚသည္ဟု ထင္သည္
က်ေနာ္တို႔နွင့္ မရင္းနွီးခင္က ေပါင္းရခက္သည့္သူ သို႔ေသာ္လမ္းတူေတာ့ ေပါင္းျဖစ္သြားသည္။
သူနွင့္က်ေနာ္က အသက္တူ စိုးဦးက ငယ္သည္။ ေနာက္သူက အိမ္ေထာင္နွင့္ သမီး(၂)
ေယာက္နွင့္ သမီးႀကီးကအဲ့ဒီတုန္းက သူငယ္တန္းတက္ေနၿပီ သမီးငယ္က မူႀကိဳ သူ႔မိန္းမ ျမ
ႀကီးနွင့္ တခါတေလ(၂) ေယာက္စလံုး ပါလာတတ္သည္။ သမီးႀကီးက သူနွင့္တူသည္ စကား
ေျပာ တတ္တာက သူ႔အေမနွင့္တူတာ ျဖစ္မည္။ အငယ္မေလးက ပိုသြက္သည္။ ေနာင္ေသာအ
ခါ သမီး(၂) ေယာက္အေၾကာင္းသည္ က်ေနာ္တို႔ ၏ အိပ္ယာ၀င္ ပံုျပင္မ်ားျဖစ္လာသည္။

သူက ပုသိမ္ရန္ကုန္ ကားလမ္းမႀကီးေဘးရွိ ရြာတရြာေနထိုင္သူ ပန္းပဲလုပ္ငန္းျဖင့္ သက္ေမြးမႈ
လုပ္သူ သူေရာ ခင္ႀကီးေရာက ဂီတအနုပညာ ၀ါသနာထံုသူေတြ သူတို႔ရြာတီး၀ိုင္းမွာ ခင္၀င္း
ေအာင္က ေခါင္းေဆာင္ ျမႀကီးက သီခ်င္းဆိုသူ တရြာထဲသားျခင္း သူတို႔ရြာ သတင္းကၽြတ္ပြဲ
မဂၤလာေဆာင္ေတြမွာ သူတို႔၀ိုင္းက ကိုယ့္စရိတ္ကိုယ္စိုက္ ေျဖေဖ်ာ္ၾကသူေတြ ခင္၀င္းေအာင္
က မိသားစုထဲမွာ အႀကီးဆံုး နွမ(၄)ေယာက္ရွိသည္။ သူ (၈)တန္းက်ေတာ့ အေဖရဲ့ ပန္းပဲလုပ္
ငန္းကို ၀င္လုပ္ၿပီး ေက်ာင္းဆက္မတက္ေတာ့ ဂီတာတီးသင္သည္ ဂီတာတီးသည္။

သူ ဂီတာတီးရင္း ထံုးစံအတိုင္း နည္းနည္းေသာက္တတ္လာသည္ ေနာက္ ျမႀကီးနွင့္ ခိုးေျပး
သည္။ အဲ့ဒီတုန္းက သူက(၁၈)နွစ္ ျမ ႀကီးက(၁၇)နွစ္ သူတို႔ နွစ္ေယာက္အိမ္ေထာင္က်ၿပီး
ေသာ္လည္း ဂီတာတီးျခင္း သီခ်င္းဆိုျခင္းမပ်က္ စီးပြားေရးအေျခအေနကေတာ့ လက္မႈသမား
မ်ားျဖစ္ေတာ့ အမ်ားႀကီးမပိုလွ်ံ ေနဖို႔စားဖို႔ ကေတာ့ဖူလံုသည္။ ခင္၀င္းေအာင္အေဖက ထိုနယ္
တ၀ိုက္ ေအာင္ျမင္သည့္ ပန္းပဲဆရာ အပ္ထည္ကမျပတ္ အေဖက အလုပ္တခ်ိဴ႔ကို ခြဲေပး
သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ နွစ္ဦး အိမ္ေထာင္ေရးမွာ ပူပင္စရာမရွိ သမီးေလး (၂) ေယာက္ရ
သည္ ။

ျပႆနာက ခင္၀င္းေအာင္ အိမ္မွာေနေတာ့ သားအႀကီးဆံုး အေဖက အားကိုးရသူ နွမမ်ားက
လည္း အကို တေယာက္ထဲရွိလို႔ ခ်စ္ၾကသည္။ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့လည္း ျမႀကီးက ဆက္ဆံ
ေရးေကာင္းသည္ မိသားစုအားလံုးနွင့္တည့္သည္။ ျမႀကီးက ခင္မင္ေအာင္ေပါင္းတတ္သည္။
ပန္းပဲအလုပ္ကိစၥ လာသမွ်ကို ျမႀကီးက ကေလးတဖက္နွင့္ ပစၥည္းအပ္သူမ်ား အဆင္ေျပ
ေအာင္ ၀င္လုပ္ေပးတတ္သည္။ ခင္၀င္းေအာင္က လူေျဖာင့္စိတ္တိုသမွ်ကို ျမႀကီး နွင့္ေတ႔ြ
လွ်င္ေက်နပ္ေစရသည္။ ျမႀကီးက စကားေျပာေကာင္းတာသာမက စာလည္းအေရးေကာင္းသည္
ခင္၀င္းေအာင္ဆီေရးသမွ် စာ က်ေနာ္နွင့္စိုးဦး ဖတ္ရသည္။

ခင္၀င္းေအာင္ စိတ္တိုတတ္တာက ျပႆနာမဟုတ္ေသးေသာ္လည္း ေသာက္တတ္လာသည့္
အခါမွာေတာ့ ျပႆနာျဖစ္လာသည္ မဟုတ္ဘူးထင္လွ်င္ ၀င္ေျပာသည္ ၀င္ရန္ျဖစ္သည္ စိတ္
ေကာင္းေသာ ရက္ေရာေသာ ခင္၀င္းေအာင္ကို အားလံုးက ခင္မင္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ အ
ရက္ မူးလာလွ်င္ေတာ့ ေျပာမရေတာ့ သူမ်ားလို ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ေနတာလည္းမဟုတ္ သူလုပ္ခ်င္ၿပီ
ဆို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေတာ့သည္။

ျပႆနာအစက ဘာမွမဟုတ္ သူ႔အိမ္က ပစၥည္းေလးမ်ား ခဏခဏေပ်ာက္သည္ ပန္းပဲရုံဆို
ေတာ့ ပစၥည္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သံထည္မ်ားဆိုေတာ့ ရုံထဲမွာ ဒီတိုင္းပဲထားရသည္။ သိို႔
ေသာ္ သူတို႔အိမ္ေဘးနားက အိမ္သို႔ လူသစ္ေတြ ေရာက္လာၿပီးကတည္းက ဓါးေလးေပ်ာက္
ေဆာက္ေလးေပ်ာက္ တခါတခါ သူမ်ားပစၥည္း အပ္ထည္မ်ားထဲက ေပ်ာက္သည္။ တန္ေၾကး
အားျဖင့္ေတာ့ မ်ားမ်ားစားစား ႀကီးမားတာမ်ိဴးလည္း မဟုတ္။ စိတ္အေနွာက္အယွက္ ျဖစ္ရ
သည္။

ေနာက္ ပန္းပဲရုံကို လံုလံုၿခံဳၿခံဳ လုပ္လိုက္ျပန္ေတာ့ အ၀တ္ေလွ်ာ္ၿပီးလွမ္းထားေသာ ပုဆိုး အ
က်ႋေပ်ာက္ သည္။ ဆပ္ျပာခြက္က အစေပ်ာက္သည္ သူ သူခိုးကိုေတာ့ မမိ။ ထို႔ေၾကာင့္သူ သူ
ခိုးေစာင့္ဖမ္းရန္ သူခိုးေခ်ာင္းရန္ စီစဥ္ရသည္။ သူခိုးကလည္း လည္သည္။ သူေစာင့္ဖမ္းသည့္
ရက္တြင္ မခိုး ေနာက္ေတာ့ မက္ေလာက္ေအာင္ မွ်ားရသည္။ ဆပ္ျပာခြက္ ကအစ ခိုးေသာသူ
ခိုးသည္ ပုဆိုး အသစ္ဆို မ်က္ေစ့က်မည္ ျဖစ္သည္ ထိုေၾကာင့္ ပုဆိုးအသစ္ျဖင့္ မွ်ားထားသည္
သို႔ေသာ္ သူမွ်ားထားစဥ္ ပုဆိုးကပါသြားသည္။ မမိ မိမည့္ မိေတာ့လည္း လြယ္သည္။