စစ္အစိုးရအက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ(၂)

စစ္အစိုးရအက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ် တစိတ္တေဒသ(၂)

အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ကသူ႔ကို သံသယတ၀က္နွင့္ခင္မင္ၿပီးသူကေတာ့ သူပံုစံအတိုင္းသူ
ေနခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔တိုက္ထဲတြင္ရွိေနစဥ္မွာပင္ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာ
ခြင့္ေၾကျငာသည္။ ည(၈)နာရီသတင္းလာခ်ိန္။ေထာင္တေထာင္လံုး ေ၀း ေ၀းနဲ႔ေအာ္သံေတြ
ၾကားေနရသည္ တခုခုေတာ့ထူးေနၿပီလို႔ထင္သည္။ ထို႔ေနာက္က်ေနာ္တို႔ ျပစ္ဒါဏ္က် တိုက္
ပိတ္ေဆာင္ သီးျခားတိုက္သို႔လည္း တာ၀န္က်တာ၀န္မႈးေထာင္မႈးနွင့္ေထာင္ပိုင္ႀကီးကိုယ္တိုင္
လိုက္ေျပာသည္။ တိုက္ပိတ္ျပစ္ဒါဏ္က်ေနသူမ်ားအားလံုးလည္းေပ်ာ္ၾကသည္။ေထာင္ပိုင္ႀကီး
ကဦး၀င္းျမင့္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက ပင္ကိုယ္စိတ္ရင္းေကာင္းသူ အားလံုးကိုလြတ္ေစခ်င္သည္။

သူကိုယ္တိုင္လည္းေပ်ာ္ေနသည္။က်ေနာ္ကိုေတာ့ ဦး၀င္းျမင့္ကေျပာသည္“ခင္ဗ်ားတို႔ ႏူိင္ငံ
ေရးအမႈေတြကေတာ့ အႀကံဳး၀င္မ၀င္မသိေသးဘူး ရိုးရိုးအမႈေတြကေတာ့ အခ်ဴပ္အက်ဥ္းသား
ေတြလည္း ကြင္းလံုးကၽြတ္ခံစားခြင့္ရွိေၾကာင္း တေထာင္လံုးနီးပါးလြတ္မွာ” ဟုေျပာသြားပါ
သည္။

တကယ္က ေထာင္တေထာင္လံုးမွာရွိေသာ ႀကိဳးမိန္႔ေသဒါဏ္က်အက်ဥ္းသားမ်ား အပါအ၀င္
တေထာင္လံုးနီးပါးလြတ္သြားၾကသည္။ ေထာင္ထဲမွာေသဒါဏ္မွ နွစ္(၂၀)ေျပာင္းလဲျပစ္ဒါဏ္ခံ
ႀကိဳးသမားမ်ားအပါအ၀င္ အက်ဥ္းသားစုစုေပါင္း (၉၂)ေယာက္သာက်န္ေတာ့သည္။ က်ေနာ္
အခန္းေဘးမွွ ျပစ္ဒါဏ္က်တိုက္ပိတ္အက်ဥ္းသားအားလံုး တိုက္ပိတ္ျပစ္ဒါဏ္မွလြတ္လိုက္
သည္။သူတို႔အားလံုးသည္ နွစ္ႀကီးသမားမ်ား လူသတ္မႈ ဓါးျမမႈ လုယွက္မႈမ်ားနွင့္ နွစ္ႀကီးက်
ေနသူမ်ားသာျဖစ္သည္။က်ေနာ္လို လူသစ္မ်ားကို စလို၍သာ အမႈေသးမ်ားလိုက္ေျပာခ်င္းျဖစ္
သည္။

အမႈႀကီးမ်ားျဖစ္ေသာ လူသတ္မႈ ဓါးျမမႈ မုဒိန္းမႈျဖစ္ေသာ အခ်ဴပ္သမားမ်ားပါ လြတ္သည္။ အ
ခ်ဴပ္အက်ဥ္းသားအားလံုးလြတ္သည္။ အမႈႀကီးမ်ားကို တရားလိုဖက္က ျပန္လည္တရားမစြဲပါ
က (၄၅)ရက္ေက်ာ္လွ်င္ အျပီးလြတ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္အမႈႀကီး(၂)မႈ (၃)မႈျဖစ္လာခဲ့ေသာ္လည္း
အခ်ဴပ္အက်ဥ္းသားျဖစ္ပါက လြတ္သည္။က်ေနာ္တို႔ နိုင္ငံေရးပုဒ္မနွင့္အခ်ဴပ္ခံထားရသူမ်ားခံ
စားခြင့္မရပါ။အျခားေသာရာဇ၀တ္မႈခင္းမ်ားကိုသာေရြးလြတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္း
သာခြင့္ေၾကျငာေသာေန႔သည္ ထိုနွစ္(၁၉၈၉)ခု ဇူလိုင္လ အာဇာနည္ေန႔ မတိုင္ခင္မွာျဖစ္သည္
ထင္သည္။

ထိုလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခံစားခြင့္အရ ၀င္းေမာင္ သံုးပံုနွစ္ပံုျပစ္ဒါဏ္ေလွ်ာ့သြားသည္။သို႔ေသာ္သူ႔
ထံုးစံအတိုင္း၀မ္းသာပံုမျပ။ သ႔ူရဲဘက္ေျပးအမႈနွင့္ေပါင္းလွ်င္ စုစုေပါင္း(၃၆)နွစ္ သူခံစားခြင့္အ
ရ(၁၂)နွစ္သာက်န္ေတာ့သည္။ ေထာင္ထဲတြင္(၆)နွစ္ခန္႔ေနထိုင္ၿပီးၿပီ သူထပ္ေနရရင္အလြန္
ဆံုး(၆)နွစ္သာ သူကိုၾကည့္ရသည္မွာ ၀မ္းသာပံုလည္းမျပ။ က်ေနာ္ကေတာ့ေထာင္ထဲမွာ တ
ရက္မွမေနခ်င္သူ သူက်ေနာ့္ကို တခုေျပာသည္ “သူပုန္ငါအေျခအေနေပးရင္ ေျပးဦးမယ္ ငါ
သတ္ရမဲ့ေကာင္ရွိေသးတယ္ ငါေျပးရင္မင္းလိုက္မလား” ဟုေမးသည္။ သူဘယ္လိုေျပးမည္
ဘယ္လိုစီစဥ္ထားသည္ကိုေတာ့ မေျပာ ေနာက္ေထာင္ကလြတ္ရင္ထပ္သတ္ဦးမည့္သူသည္
ဘယ္သူျဖစ္၍ သူဘယ္လိုနာက်ည္းခဲ့ရသည္လည္းမေျပာ က်ေနာ္ေမးလည္းၿငိမ္ေနသည္ မ
ေျပာ။

ေထာင္ထဲတြင္ ေထာင္ေဖါက္ေျပးရန္ၾကံစဥ္မႈသည္ ေထာင္တြင္းတြင္ မေက်နပ္၍ လူထပ္သတ္
သည့္အမႈထက္အျပစ္ႀကီးသည္။ ေထာင္ေဖါက္ေျပးဖို႔ရန္မွာ လံုး၀မလြယ္ကူ ေသခ်ာက်နစြာစီ
စဥ္ေစာင့္ၾကပ္ထားသည္။ ထိုအႀကံအစီီကို က်ေနာ့္ကိုဖြင့္ေျပာျပျခင္းမွာ အလြန္ယံုၾကည္၍ျဖစ္
သည္။ က်ေနာ္က ခၽြန္တြန္းလုပ္လွ်င္ သူနွစ္နွင့္ခ်ီ၍ တိုက္ပိတ္ျပစ္ဒါဏ္ခံသြားရႏူိင္သည္။ ေသ
ေကာင္းေပါင္းလဲသူ အရိုက္ခံသြားရႏူိင္သည္ ထိုသို႔သူေျပာသည့္အခ်ိန္တုန္းကေတာ့က်ေနာ္အ
ေနနွင့္သာမာန္ဟုသာသေဘာထားသည္။ေထာင္အေၾကာင္းေနွာေၾကေနေသာ သူတေယာက္
အတြက္ အလြန္အႏၱရာယ္ႀကီးေသာဖြင့္ဟမႈျဖစ္ေၾကာင္း ေနာက္တခ်ိန္သူေထာင္ေဖါက္ေျပး
ေသာအခါမွသိရသည္။

ထိုရက္မ်ားအတြင္းလြတ္ရန္ေစာင့္စားေနေသာ မိသားစုနွင့္ျပန္လည္ဆံုေတြ႔ရန္ေစာင့္ေနေသာ
အက်ဥ္းသားမ်ားကို ၾကည့္၍ေပ်ာ္လာသည္။ကိုယ့္အမႈက ေထာင္ဒါဏ္(၂)နွစ္သို႔မဟုတ္(၃)နွစ္
က်မည္ (၂)နွစ္ျဖစ္ဖို႔ ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔နွင့္ ဆက္သြယ္ထားေသာေရွ႔ေနကို ငွါးခိုင္းသည္။ ၀န္ခံ
သည္ျဖစ္ေစ ၀န္မခံသည္ျဖစ္ေစ ေထာင္ေတာ့က်မည္။ ေသခ်ာေျပာျပၿပီးသား။ က်ေနာ္ကမငွါး
ျမန္မာနိုင္ငံေရွ႔ေနမ်ားေကာင္စီမွ ဦးသန္းညြန္႔(မံုရြာ)(ကြယ္လြန္)က က်ေနာ္မိတ္ေဆြမ်ား အကူ
အညီျဖင့္ အခမဲ့လိုက္လံကူညီေပးသည္။ ဦးသန္းညြန္႔သည္ ထိုအခ်ိန္က လူေဘာင္သစ္ဒီမိုက
ရက္တစ္ပါတီ၀င္တဦးလည္းျဖစ္သည္။ အမႈထြက္ခ်က္မ်ားကို အေသအခ်ာမွတ္တမ္းျပဳထားလို
သည္ ထို႔ေၾကာင့္က်ေနာ္ေထာင္က်သည္ျဖစ္ေစ မတရားခ်မွတ္သည္ကို ေပၚလြင္ရန္သူက်ေနာ့္
အမႈကို အခမဲ့လိုက္ေပးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေထာင္က်မွာေသခ်ာသည္အတြက္
ေရွ႔ေနပဲရွိရွိမရွိရွိ ကိစၥမရွိ ျမန္မာႏူိင္ငံတြင္ဥပေဒဆိုတာအေယာင္ျပလူၾကားေကာင္းေအာင္ေလ
သံေကာင္းလႊင့္သည္ဟုသေဘာထားသည္။ ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔၏ အၿမီးစားဖက္ ေခါင္းစားဖက္
ေရွ႔ေနကိုေတာ့ မငွါးလို။

က်ေနာ့္အတြက္က်မည့္္ျပစ္ဒါဏ္သည္ က်ေနာ့္အတြက္မမ်ားလို႔ က်ေနာ္ထင္သည္။ က်ေနာ္
၀မ္းသာစြာလက္ခံသည္ က်ေနာ္ရဲေဘာ္မ်ားလြတ္ေနေသး၍ျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ထြက္ခ်က္မ်ား
တြင္ေရွာင္၍ထြက္နိုင္ခဲ့သည္ သို႔ေသာ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွ မေက်နပ္ က်ေနာ့္ထံမွရလိုေသး
သည္ က်ေနာ္ဖြင့္ေျပာမွသိနိုင္ေသာ သက္ေသအေထာက္အထားမရွိေသာ အေျခအေနအရ
က်ေနာ္က် နိုင္သည့္ျပစ္ဒါဏ္သည္ နည္းေနေသးသည္။ေထာင္သို႔ေရာက္ျပီး (၂)ပတ္အၾကာ
တြင္ ပထမဦးဆံုးရုံးထြက္ရသည္။ က်ေနာ့္ကိုအျခားသူမ်ားနွင့္ဆက္သြယ္ခြင့္မေပးေသး။ ဖမ္း
ထားၿပီးေစာင့္ၾကည့္ေနဆဲ တရားရုံးထြက္ခါနီး ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔မွ ဂ်စ္ကားျဖင့္လာေခၚသည္။

မိသားစုနွင့္ေတြ႔ခြင့္ေပးသည္။ က်ေနာ္မိဘမ်ား က်ေနာ့္အေဒၚ လိုက္လာ၍ေတြ႔သည္။ စကား
ေျပာလွ်င္ အနားမွာ ဘာစကားေျပာသည္ကို ေသခ်ာစြာေစာင့္နားေထာင္သည္။ လံုး၀အလစ္မ
ေပး က်ေနာ္ကလည္း မလြတ္ကင္းတာဘာမွမေျပာ တခုခု မလြတ္ကင္းတာပါသည္ထင္လွ်င္
ခ်က္ျခင္း၀င္ကန္႔ကြက္သည္ မေမးရ မေျပာရ။ မိသားစုပင္လွ်င္ မွတ္ပံုတင္နံပါတ္ေပးထားရ
သည္။ ေသခ်ာစြာစိစစ္သည္။ က်ေနာ့္မွာလည္း မိသားစုကိုေျပာစရာ နိုင္ငံေရးအေၾကာင္းမရွိ
သူတို႔က က်ေနာ္နိုင္ငံေရးလုပ္ေနတာထက္ စီးပြားေရးႀကီးပြားေရး သမီးရည္းစားေရးကို လုပ္
ေစခ်င္သူမ်ားျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ကိုေျပာမရ၍ သာလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ေပးထားရျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္နွင့္ပတ္သက္ေနေသာ က်ေနာ့္ေကာင္မေလး မေသာင္းညြန္႔ကို အျမန္
လက္ထပ္ၿပီး စီးပြားေရးအလုပ္တခုခုလုပ္ေစခ်င္သည္။ က်ေနာ္က မေသာင္းညြန္႔ကို အေရးအ
ခင္းမတိုင္ခင္ကာလမ်ားက စြဲစြဲလန္းလန္းရွိခဲ့ေသာ္လည္း ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုစခဲ့ခ်ိန္မွစ
၍ ဂရုမစိုက္ႏူိင္ ထိုအခ်ိန္ကသူ႔အိမ္မွ ေယာက္က်ားေပးစားရန္စီစဥ္ေနခ်ိန္ သူကက်ေနာ္နွင့္
လက္ထပ္လိုသည္။ က်ေနာ့္ကိုေျပာသည္ က်ေနာ္ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ေနေသာ လူေဘာင္သစ္ဒီမို
ကရက္တစ္ပါတီမွာ လစာေပးလားဟုေမးသည္ က်ေနာ္အက်ယ္ႀကီးရယ္မိသည္။ လူေတြ
ေတာင္ဘယ္ေတာ့အဖမ္းခံရမည္ အသတ္ခံရမည္မသိ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္ေသာအလုပ္ဟုယံု
ၾကည္ေသာေၾကာင့္သာ၀င္လုပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ပိုက္ဆံရဖို႔ေနေနသာသာ လူအသက္ရွင္ေန
ေသးလွ်င္မရႈံး။

သူကေတာ့မသိ က်ေနာ္ဘာလုပ္ေနသည္ဟုသူနားမလည္ က်ေနာ့္ထက္လည္းငယ္ပါသည္။သူ
ကတကယ့္ကေလးငယ္တဦးလို က်ေနာ္ကအိမ္ေထာင္က်၍မျဖစ္ လိုအပ္လွ်င္လုပ္စရာမ်ားက
ရွိေနေသးသည္။ အိမ္ေထာင္တဖက္နွင့္ဆိုလွ်င္ သူ႔ကိုဒုကၡေပးရာေရာက္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူ႔ကို
သနားေပမဲ့ ကံမကုန္လွ်င္ျပန္ဆံုမည္ဟုသာသေဘာထားႏူိင္သည္။ သူနွင့္က်ေနာ္ေနာက္ဆံုး
ေတြ႔ျဖစ္သည့္ေနက သူ႔ဘုရားေက်ာင္းေလးေရွ့မွာ က်ေနာ္အဖမ္းမခံရမီွ(၄)ရက္အလို (၁၀.၄.
၈၉)ခုနွစ္ သူက၀ထၳဳေတြထဲကလို မ်က္ရည္၀ိုင္းေနေသာမ်က္လံုးမ်ားနွင့္မႀကိဳက်ေနာ့္ကို နားမ
လည္ ႏူိင္ေပမဲ့ သူစိတ္မဆိုး ေမွ်ာ္လင့္သည္။ ထိုဘုရားေက်ာင္းေလးမွာ အလံုၿမိဳ့နယ္အတြင္း
မွာရွိသည့္ ဘုရားေက်ာင္းေလး သခင္ျမပန္းျခံနွင့္ နီးသည္။ က်ေနာ့္ဘ၀ကလည္း မေရရာ က်
ေနာ္သူနွင့္ေတြ႔ၿပီး က်ေနာ့္ျမိဳ့ေလးသို႔အျပန္မွာ အဖမ္းခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုေန႔က သႀကၤန္အ
ၾကပ္ေန႔ည (၁၄.၄.၈၉)ခုနွစ္။

ထိုအခ်ိန္ထဲကက်ေနာ္နွင့္ မေသာင္းညြန္႔ျပန္မဆံုေတာ့ က်ေနာ္ေထာင္ထဲေရာက္ျပီး(၂)နွစ္ခန္႔
မွာ က်ေနာ္အိမ္သို႔စာတေစာင္လာသည္။ က်ေနာ္အဖမ္းခံရသည္ကို သိေၾကာင္း ဘာလို႔အဖမ္း
ခံရသည္ကိုမသိေၾကာင္း ခုသူ႔အိမ္ကသေဘာတူသည့္သူနွင့္သူလက္ထပ္ေတာ့မည့္အေၾကာင္း
ေရးထားသည့္စာျဖစ္သည္။ က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းမွာစိုး၍အေမက သိမ္းထားသည္ က်ေနာ္
ေထာင္ကလြတ္လာမွဖတ္ရသည္။ သ႔ူလက္ေရး သ႔ူစာစစ္စစ္သူ႔အိမ္က သေဘာတူသည့္သူမွာ
လည္း ၀ထၳဳမ်ားထဲကလို သူေဌးသား ဘာညာမဟုတ္ပါ သူတို႔နွင့္ ဘာသာတူေသာ ္ရုံး၀န္ထမ္း
ေလးပါ သို႔ေသာ္သူဘ၀တခုတည္ျဖစ္သြားျပီ။ အဲ့ဒီေန႔ကေတာ့ က်ေနာ္မရယ္ခ်င္ပဲနွင့္ စာဖတ္
ၿပီးရယ္ေနမိသည္။ အေမကသိသည္ လိုက္မရယ္ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ေနခဲ့သည္။ တကယ္ေတာ့
အဆီအေျငာ္မတည့္သည့္ က်ေနာ့္ကိုက်ေနာ္ရယ္မိျခင္းရယ္ပါ။ က်ေနာ္သူရွိႏူိင္ရာေနရာသို႔
သြားေသးသည္ သူ႔ကိုမေတြ႔။

စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရးစခန္းေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ကို သူနွင့္ဘုရားေက်ာင္းေလး
ေရွ႔မွာေတြ႔ဆံုခဲ့သည့္အေၾကာင္းေျပာ၍ သူတို႔အကုန္သိထားပါတယ္ဆိုသည့္ သေဘာနွင့္အစ္
ေသးသည္။ ဆက္သြယ္ေရးယႏၱယား အာဏာေငြေၾကးလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိသူမ်ားအဖို႔ က်ေနာ္သိ
ေအာင္ က်ေနာ္မသိေအာင္က်ေနာ့္အေၾကာင္းလုိက္ရန္ ခဲယဥ္းခက္ခဲေသာအလုပ္ မဟုတ္၍
က်ေနာ္မအ့ံၾသ။ က်ေနာ္တို႔လူငယ္တရပ္လံုးက ထိုအခ်ိန္စစ္ခ်ီသီခ်င္းျဖစ္ေသာ “မခင္တြယ္မ
ၾကင္တယ္ခ်စ္သူစြန္႔လို႔ရယ္ တိုက္ပြဲကိုပင္ေတြ႔ေအာင္ရွာေတာ့မယ္” စိတ္မ်ား၀င္ေနခ်ိန္ခ်စ္သူ
နွင့္ေခ်ာ့ေသာ္မေပ်ာ့ၾက တျပည္လံုးတိုက္ပြဲအရွိန္ကျမင့္ေနသည္။ လူငယ္မ်ား၏စိတ္ထဲတြင္
“ျပည္သူေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္ၾက ျပည္သူေတြအတြက္တိုက္ပြဲ၀င္ၾက” စိတ္ဓါတ္မ်ားျပည့္
လွ်ံေနသည္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့လည္း ထိုလူငယ္ဘ၀ေလးကို လြမ္းပါသည္။

ထိုေန႔တရားရုံးမွအျပန္ အေႏြးထည္ အက်ီအပို ေစာင္ အကုန္ထပ္ရသည္။ က်ေနာ့္ကိုဖမ္းသြား
ျပီးေနာက္ ပထမဦးဆံုး အစားအေသာက္ အ၀တ္အစားမ်ားရရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ ရုံးအျပန္ကို
လည္း ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔မွ လိုက္ပို႔ေပးသည္။ က်ေနာ္ရုံးကျပန္အ၀င္ ၀င္းေမာင္ ္ေထာင္ဗူး၀ႀကီး
မွာလာေစာင့္သည္။ က်ေနာ္ရုံးသြားခါနီး “မင္းလိုခ်င္တာ စားခ်င္တာကိုေျပာကြာ ငါ၀ယ္လာခဲ့
မယ္”လို႔ေမးသည့္အခါ သူဘာမွမေျပာ ၿငိမ္ပဲေနသည္။ က်ေနာ္က“ မင္းအားမနာနဲ႔ကြာ ငါ့အိမ္
က ဒီေန႔လာဖို႔မ်ားတယ္ ငါ ရဲကိုမွာထားခဲ့တယ္အိမ္ကိုအေၾကာင္းၾကားေပးဖို႔ ငါ့အိမ္ကလာရင္
ငါလိုတာကို ၀ယ္ခိုင္းလို႔ရတယ္ မင္းဘာလိုမလဲ” ေမးေတာ့လည္းဘာမွမေျပာ ျပံဳး၍ပဲေနသည္။
အေတာ္ႀကီးၾကာမွ “ငါေခါက္ဆြဲေၾကာ္စားခ်င္တယ္ကြာ မင္းအဆင္ေျပရင္၀ယ္လာခဲ့” တဲ့။ ထို
ေန႔က ၀င္းေမာင္မွာလုိက္ေသာ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို က်ေနာ္ေသေသခ်ာခ်ာ အိမ္ကို၀ယ္ခိုင္းၿပီး
ထုတ္ယူလာခဲ့သည္။

က်ေနာ္က အျပင္မွာအျခားစာခ်င္ရာမ်ားမွာစားလာခဲ့ျပီး သူ႔အတြက္ ၾကက္သားနွင့္ေက်ာ္ထား
ေသာေခါက္ဆြဲေၾကာ္တထုပ္ က်ေနာ္၀ယ္လာခဲ့သည္။ က်ေနာ္ရွာေဖြေရးအလုပ္ခံရေသာ္လည္း
မ်ားမ်ားမလုပ္ ၀င္းေမာင္နွင့္အတူ ျပန္လာခဲ့သည္။ သူက က်ေနာ္ေဘးမွက်ေနာ္တို႔ သီးျခား
တိုက္ထိပ္(၄)တံကားသို႔အေရာက္ က်ေနာ့္ကိုရွာေဖြေရးထပ္လုပ္သည္။ က်ေနာ္ဆီမွာက စားစ
ရာ အေျခာက္မ်ားသာပါသည္။ ထမင္းနွင့္တြဲစားစရာ ငါးေျခာက္ေထာင္းေၾကာ္ ငပိေၾကာ္ ငံျပာ
ရည္ေၾကာ္ အမဲေျခာက္ေၾကာ္တို႔သာပါသည္။ ေလးတံကား တာ၀န္က် တပ္ၾကပ္္ႀကီးက က်
ေနာ္သယ္လာေသာ ပစၥည္းမ်ားကို ရွာေဖြအျပီး ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ထုတ္ကို “ ဒါငါစားဖို႔ယူထား
မယ္” ဟုေျပာသည္ ၀င္းေမာင္လည္း အနားမွာပါသည္။

က်ေနာ္က “ဆရာႀကီး ဒါက်ေနာ္၀င္းေမာင္အတြက္၀ယ္လာတာပါ သူမွာလိုက္တာပါ ဆရာႀကီး
ယူခ်င္ရင္ က်န္တာေတြယူပါ” လို႔ေျပာေတာ့ “ ဟုတ္လား ေအး ၀င္းေမာင္ကို မင္းေနာက္တ
ပါတ္၀ယ္ေပးလိုက္” တဲ့ ခပ္တည္တည္ပဲယူထားပါသည္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလွ်ာ့ခ်င္ “ဆရာ
ႀကီး ဒါ က်ေနာ္၀င္းေမာင္အတြက္ပဲ ၀ယ္လာတာ ဆရာႀကီးလိုခ်င္ရင္ က်ေနာ္ေနာက္အပတ္တ
ရားရုံးအထြက္မွာ ၀ယ္လာေပးမယ္” လို႔ေျပာေတာ့ တပ္ၾကပ္ႀကီးက“ေဟ့ေကာင္ဒါေထာင္ မင္း
အေမလင္အိမ္မဟုတ္ဘူး ငါသိမ္းခ်င္ရင္ အကုန္သိမ္းလို႔ရတယ္ ကိုယ့္ပစၥည္းနဲ႔ ကိုယ္အမုန္းမခံ
နဲ႔” တဲ့ က်ေနာ္ ဘာမွမတတ္နိုင္ ဆက္ေျပာရင္ က်ေနာ့္ကို ရိုက္ဖို႔ ႀကိမ္လံုးတဆဆလုပ္ေနၿပီ။ စိတ္ထဲကလည္းေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ခံျပင္းေနသည္။

တကယ္က အနိုင္က်င့္ျခင္းျဖစ္သည္ လူတေယာက္ကို မိမိသေဘာနွင့္မိမိ လုပ္ခ်င္ရာကို တခု
ခု အျပစ္ရွာၿပီးလုပ္နိုင္ခြင့္ရထားေသာေနရာတြင္ အထက္လူႀကီးကိုတိုင္မည္လို႔ေတာ့မစဥ္းစား
ပါနွင့္ ထိုအထက္လူႀကီးသည္ ထိုေအာက္ေျခမွလုပ္ေနသည္မ်ားကို အကုန္သိပါသည္။ သို႔
ေသာ္ သ႔ူကိုလည္းရွာေဖြေပးေနေသာေၾကာင့္ မေျပာ အကယ္၍က်ေနာ္က မေက်နပ္၍ေထာင္
မႈးေလး(ၾကယ္တပြင့္) ကိုတိုင္လွ်င္ တိုင္တဲ့သူ အရိုက္ခံရသည္။ ျပစ္မႈက ကလန္ကဆန္လုပ္မႈ
ထားရာေန ေစရာသြား ခိုင္းတာလုပ္ ခံမေျပာနဲ႔ ခါးဖုသြား မယ္ ခသံုးလံုးက ေထာင္တြင္းတရား
သို႔ေသာ္ လူၾကည့္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ အနိုင္က်င့္လို႔ရရင္ရသေလာက္ အႏူိင္က်င့္မည္ မရလွ်င္
အႏူိင္မက်င့္ေသး မက်င့္ဘူးဟုေတာ့မထင္လိုက္ေလနွင့္ ပိုက္ဆံရွိေသာသူ ညြန္မႈးေထာင္ပိုင္
ေထာင္မႈးနွင့္ပိုင္ေသာ အပ္ထည္ျဖစ္ပါေစ သူတို႔ ခြင္ထဲက အႏူိင္က်င့္လို႔ရသည္။လူတေယာက္
သို႔မဟုတ္ လူအဖြဲ႔အစည္းတခုခုကို လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ပိုင္ခြင့္ေပးထားေလေလ ပိုမိုအႏူိင္က်င့္ နွိပ္
စက္ႏူိင္ေလသာျဖစ္သည္။

အားလံုး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္နိုင္ခြင့္ေအာက္မွာ မတရားမႈက အလိုလိုေမြးဖြားလာျခင္း ျဖစ္သည္ ထို
ကဲ့သို႔လုပ္ခြင့္သည္ က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္ အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္သာမက တိုင္းရင္းသားနယ္
ေျမ ေဒသမ်ား တြင္အျဖစ္မ်ားသည္။ ျမိဳ့ေပၚတြင္ လူအဖြဲ႔စည္းၾကားထဲတြင္ေတာ ့လုပ္ခ်င္္တိုင္း
လုပ္ဖို႔ အေျခအေနမေပး သို႔ေသာ္ သူတို႔အာဏာကို ထိပါးလာလွ်င္ေတာ့ ဘာကိုမွမေရွာင္ သံ
ဃာေတာ္မ်ားကိုပင္ နွိပ္စက္ဖို႔ ညွင္းပမ္းဖို႔ သတ္ျဖတ္ဖို႔၀န္မေလး ေထာင္သည္ျမန္မာျပည္အ
ငယ္စားေလးသာျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္ကို မိတၱဴကူးစက္ျဖင့္ ခ်ံဴ႔လို႔ရပါက ေထာင္ျဖစ္သြားမည္။
သို႔ေသာ္ထိုေထာင္သည္ပင္လွ်င္ ရဲဘက္အက်ဥ္းစခန္းေလာက္မဆိုး ေထာင့္အျပင္တန္းမရွိစ
ကားသည္ ေျပာင္းသြားေလျပီ ေထာင့္အျပင္ ရဲဘက္စခန္းရွိလာျပီ။
(ဆက္ေရးပါဦးမည္)