စစ္အစိုးရအက်ဥ္းေထာင္တြင္း က်ေနာ္ႀကဳံခဲ့ရသမွ်တစိတ္တေဒသ(၁)

စစ္အစိုးရအက်ဥ္းေထာင္အတြင္းက်ေနာ္ႀကံဳခဲ့ရသမွ်တစိတ္တေဒသ(၁)

ခုျပန္ေတြးၾကည့္တဲ့အခါေတာ့ ေပါ့ပါးစြာေတြးႏူိင္လာသည္။ ထိုအျဖစ္အပ်က္တို႔ျဖစ္ေနစဥ္ကာ
လ တုန္းကေတာ့ ခက္ခဲသည္။ၾကမ္းတမ္းစြာျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရသည္။ မည္သို႔ေသာအေျခအေနတို႔
ျဖစ္ခဲ့ပါေစ ခုေတာ့အတိတ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ၿပီ။ အတိတ္ကိုအရိပ္ရယ္လို႔ထားခဲ့ႏူိင္ျခင္းေတြရွိေနခဲ့သ
လို မထားခဲ့ႏိူင္ျခင္းေတြသည္လည္း ေတြးမိေလတိုင္းျပန္ေပၚလာခဲ့သည္။တခါတရံ အခန္း
ဆက္ရုပ္ရွင္ကားတခုလို။

ထိုကာလမ်ားအတြင္းက်ေနာ္တရက္ျခင္းခက္ခဲစြာေက်ာ္လြန္ခဲ့ရသည္ တလျခင္းပင္ပမ္းစြာ
ျဖတ္ခဲ့ၾကရသည္။ထိုမွသည္ တနွစ္ျခင္း က်ေနာ္မေမ့ႏူိင္ေသာအတိတ္တို႔သည္ တခ်ိဴ႔မႈန္၀ါး
သြားခဲ့ၿပီတခ်ိဴ႔ မ်က္၀ါးထင္ထင္ပကတိရွိေနဆဲ။

ပုသိမ္ အေနာက္ေတာင္တိုင္းစစ္ဌါနခ်ဴပ္ တိုင္းေထာက္လွမ္းေရးအမွတ္(၄) မွ စစ္ေၾကာေရး
လုပ္ၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ကိုပုသိမ္ေထာင္သို႔ ပ႔ိုလိုက္သည္။(၁၁.၅.၈၉)ရက္ေန႔။စစ္ေၾကာေရးမွ
အက်ဥ္းသားသီးသန္႔တိုက္သို႔ က်ေနာ္တို႔ေျပာင္းေရြ႔ခဲ့ရသည္။ စစ္ေၾကာေရးမွလြတ္လာသည္
ဆိုေတာ့ ေထာင္သည္ တကယ့္ေမြ႔ေလွ်ာ္ဖြယ္။ ညစဥ္နွိပ္စက္ညွင္းပမ္းခံရျခင္းက လတ္တ
ေလာလြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။

က်ေနာ္က အခန္းနံပါတ္(၁၅) အခန္းနံပါတ္(၁၄)က ေထာင္တြင္းျပစ္ဒါဏ္က်ေနသူမ်ားကိုထား
ရွိရာအခန္း က်ေနာ္ကမသိ အခန္းတခန္းအတြင္းလူငါးေယာက္စုျပံဳထည့္ထားၿပီးေနေရာင္ျခည္
ထိေတြ႔ခြင့္မရသျဖင့္ အသားအေရတို႔မွာျဖဴေရာ္ေရာ္ ေရခ်ိဴးခြင့္မရသျဖင့္ အနံ႔အသက္ေပါင္းစံု
က်ေနာ္ တိုက္ေရွ႔ကြက္လပ္ငယ္သို႔၀င္လာေတာ့ သူတို႔အားလံုးအခန္းတခါး၀မွာ ျပဴၾကည့္ၾက
သည္။ အထူးအဆန္းကဲ့သို႔ က်ေနာ္ကလည္းထူးဆန္းေနသည္။ တလခန္႔ နည္းအမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔စမ္း
သပ္ခံခဲ့ရလို႔ လူကလူနွင့္မတူေတာ့ ေၾကာင္စီစီ မုတ္ဆိတ္ေမြးႏူတ္ခမ္းေမြးေတြထိုးထိုးေထာင္
ေထာင္။ေျခေထာက္ေတြက တံုဆိုင္းဆိုင္းဘဲသြား။ သူတို႔ကထူးဆန္းေနသလို က်ေနာ္တို႔က
လည္း သံႀကိဳးေတြ ေျချခင္းေတြျဖင့္ အခန္းတခန္းထဲစုျပံဳပိတ္ေလွာင္ထားေသာလူစုကို က်ေနာ္
ကလည္း ထူးဆန္းေနပါသည္။

အေစာင့္ေထာင္၀ါဒါပါလာေတာ့ သူတို႔ကလည္းမေမးရဲ က်ေနာ္ကလည္း မႏူတ္ဆက္ရဲ ႏူတ္
ဆက္ရင္ အခန္႔မသင့္ရင္ အဆဲခံရမည္ အရိုက္အနက္ခံရမည္ ထို႔ေၾကာင့္အေနအထိုင္တတ္ဖို႔
လိုသည္။ အေစာင့္ေထာင္၀ါဒါေတြ က်ေနာ္တို႔ကို တိုက္ခန္းတြင္းသြင္းၿပီးအျပင္သံတံကားကို
ပိတ္ အေဆာင္ေရွ႔ကြက္လပ္မွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီးၿပီးျခင္း တဖက္ခန္းမွ စကားစလာသည္။
“ဗ်ိဴ႔ဆရာ ခင္ဗ်ား ဘာမႈလဲဗ်” ဟုေမးလာသည္။က်ေနာ္ကလည္း ေသခ်ာမသိေသး သို႔ေသာ္
ရဲသတင္းတပ္ဖြဲ႔ကေျပာေသာ ၁၇(၁)ပုဒ္မ။ ထိုပုဒ္မက ဘာပုဒ္မဆိုတာလည္းမသိ။နိုင္ငံေရးနွင့္
ပတ္သက္သည္ဟုသာသိသည္။ ေနာက္မွ မတရားအသင္းအဖြဲ႔အက္ဥပေဒပုဒ္မ ၁၇(၁)ျဖစ္
ေၾကာင္းသိရသည္။ အစိုးရမွ မတရားအသင္းအဖြဲ႔ဟု ေၾကျငာထားေသာ အစိုးရကိုလက္နက္
ကိုင္ပုန္ကန္ေနေသာ အဖြဲ႔အစည္းတခုခုနွင့္ တရားမ၀င္ဆက္သြယ္ျခင္း အဖြဲ႔၀င္ျဖစ္ျခင္း လူ
သစ္စုေဆာင္းေပးျခင္း ဆက္ေၾကးေကာက္ခံျခင္း တနည္းနည္းျဖင့္ အားေပးကူညီေၾကာင္းျပစ္
မႈထင္ရွားလွ်င္ ရာဇသတ္ႀကီးဥပေဒပုဒ္မ ၁၇(၁)ျဖင့္ အမႈစြဲရုံးတင္စစ္ေဆးသည့္အမႈ႔ျဖစ္သည္။
ဂုဏ္ယူဖြယ္ေကာင္းေလစြ။

က်ေနာ္က ျပန္ေအာ္ရသည္။ “က်ေနာ္ ၁၇(၁)မႈပါ ခင္ဗ်ားတို႔ကေရာ” က်ေနာ္တို႔က ခိုးမႈ႔ပါ
ေနာက္တေယာက္က က်ေနာ္က ဖဲသံုုးခ်ပ္စကားလို႔ပါ ေနာက္တဦးက က်ေနာ္ကခိုးရာပါပ
စၥည္းလက္ခံလို႔ပါ လို႔အသီးသီးျပန္ေျပာၾကသည္ ထိုသို႔ျပန္ေျပာရင္းလည္း ရယ္ေနၾကသည္။က်
ေနာ္စိတ္ထဲထူးေတာ့ထူးဆန္းေနသည္။ သူတို႔သည္သူတို႔လုပ္ခဲ့ေသာျပစ္မႈမ်ားကို ပ်က္ရယ္ျပဳ
သည္လား မည္သို႔နည္း။

ထိုကာလက ေထာင္တြင္းတြင္ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္မေပး ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုကာလ အ
တြင္း အက်ဥ္းသားမ်ားက ေထာင္ဆူ၍ အေဆာင္မ်ားကို မီးရႈိ႔လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျပစ္ဒါဏ္ေပး
သည့္သေဘာ ေဆးလိပ္ေသာက္ခြင့္ပိတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ေရာက္ရွိသြားခ်ိန္တြင္
လည္းေသာက္ခြင့္မရွိ။ ေဆးလိပ္မေသာက္ရေလ ခံတြင္းခ်ဥ္ေလ သို႔ေသာ္မတတ္နိုင္ ကိုယ့္ကို
ေဆးလိပ္ေထာင္၀င္စာလည္း ေပးလို႔မရ ေထာင္၀င္စာေပးရေအာင္လည္း အိမ္ကက်ေနာ့္ကို
ဘယ္ေရာက္ေနမွန္းေတာင္မသိ။ ထို႔ေၾကာင့္ပဲက်ိတ္မွိတ္ေနရသည္။ ထိုအခ်ိန္ကေဆးလိပ္သည္
ေထာင္တြင္းေမွာင္ခိုပစၥည္း ျဖစ္သည္။

ထိုအခ်ိန္ တဖက္တိုက္ပိတ္ထားေသာအခန္းဆီမွ ေဆးလိပ္နံ႔ေလထဲသို႔လြင့္လာသည္။ေနာက္
အသံတသံ “ဗ်ိဴ႔ဆရာ ခင္ဗ်ားေဆးလိပ္ေသာက္တတ္လားဗ် ေဆးလိပ္ေသာက္တတ္ရင္ က်
ေနာ္တို႔ေဆးလိပ္ေပးမယ္” ဟုလွမ္းေျပာပါသည္။က်ေနာ္ကလည္း၀မ္းသာအားရ “ေက်းဇူးပါပဲ
ဗ်ာ က်ေနာ္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္ေနတာ ခင္ဗ်ားတို႔ဘယ္လိုေပးမလဲ” လို႔ျပန္ေျပာရပါသည္။

သို႔ေသာ္မည္သို႔မည္ပံု ေဆးလိပ္ကိုေပးမည္လည္း သူတို႔နွင့္ကိုယ္နွင့္အခန္းျခင္းကပ္လွ်က္ သူ
လည္းပိတ္ထား ကိုယ္လည္းပိတ္ထားသည္ ယူေပးမည့္သူလည္းမရွိ က်ေနာ္သိခ်င္လာသည္။
က်ေနာ္မေနနိုင္ေတာ့ “ေဘးခန္းကအကိုတို႔ဘယ္လိုေပးမွာလဲဗ်ာ” လို႔ က်ေနာ္ေမးလိုက္သည္။

သူတို႔က ခဏေလးေစာင့္ရန္လွမ္းေျပာသည္။ ေနာက္က်ေနာ္ အခန္းေရွ႔သို႔ ေက်ာက္ခဲအေသး
နွင့္ပူးခ်ီထားေသာ ပုံစံပုဆိုးကို ၿဖဲ၍ႀကိဳးက်စ္ထားေသာ ႀကိဳးငယ္ျဖင့္ ေဘးတိုက္လွမ္းပစ္ေပး
သည္။ ပစ္မယ္လို႔အေျပာ က်ေနာ္တို႔အခန္းေရွ႔အေရာက္ အခ်ိန္အဆမွန္စြာျဖင့္ပစ္နိုင္ေလ
သည္။ ေနာက္မီးကိုလည္း သပ္္သပ္္ပစ္ေပးသည္။ ထိုညကေသာက္ရေသာေဆးလိပ္တလိပ္
သည္အလြန္ပဲေသာက္ေကာင္းေသာေဆးလိပ္လည္းျဖစ္သည္။ေဆးလိပ္ကေတာ့ ပုသိမ္သား
တို႔ေသာက္ေသာ ယုန္စႏၵာေဆးေပါ့လိပ္။

က်ေနာ့္မွာ အ၀တ္တထည္ကိုယ္တခု အခန္းထဲမွာကတမံတလင္းေပၚမွာ ဖ်ာၾကမ္းအစုတ္ေလး
(၁)ခ်ပ္ ေနာက္မိလႅာ ဂံဖလားအိုး ဒါပဲရွိသည္။ အခန္းေရွ႔မွာ ပလပ္စတစ္ေသာက္ေရခြက္နွင့္
ေသာက္ေရအိုး ေရကိုလိုသေလာက္ေသာက္နိုင္ေပၿပီ။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး စစ္ေၾကာေရး(၁၀)
ေပပတ္လည္ အခန္းေလးမွာ အခ်ိဴ႔ေန႔မ်ား၌ေရလံုး၀မေသာက္ရ။ ညမအိပ္ရ ထမင္းမစားရ ျမန္
မာစကား နွိပ္စက္ညင္းပမ္းကို အစတုန္းကအတူတူဟုသာထင္ထားခဲ့သည္။ ထိုေရာက္မွ နွိပ္
စက္တာက သပ္သပ္ ညင္းပမ္းတာကသပ္သပ္ကြဲျပားသြားသည္ တခါတခါ နွစ္ခုလံုးၿပိဳင္တူ
လုပ္တာလည္းရွိသည္။ ေ၀ါဟာရတခုကိုေတာ့ က်ေနာ္ေက်ညက္သြားသည္။

က်ေနာ္တို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္က မိုးဦးက် ျခင္မ်ားက အုပ္ဖြဲ႔၍ကိုက္သည့္ကာလ ျခံဳစရာလည္း
မရွိ ပုဆိုးျခံဳျပီးေကြးရေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္စစ္ေၾကာေရး ငရဲခန္းမွာထက္ အမ်ားႀကီးေနေပ်ာ္
သည္။ မိုးလင္းေတာ့က်ေနာ့္ကို တံခါးဖြင့္ေပးသည္။ ညေနတန္းပိတ္ခ်ိန္အထိတန္းဖြင့္ထားသ
ျဖင့္က်ေနာ္တိုက္ေရွ႔ကြက္လပ္ေလးတြင္လမ္းေလွ်ာက္နိုင္သည္။ တိုက္ပိတ္ထားေသာမေန႔က
ေတြ႔ခြင့္ႏႈတ္ဆက္ခြင့္မသာခဲ့သူမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္ရသည္။ စုစုေပါင္း(၅)ေယာက္သူတို႔ကလည္း
က်ေနာ္ရွိေန၍ ၀မ္းသာသည္ က်ေနာ္ကေရခ်ိဴးခြင့္ရသည္။သူတို႔ကမရ ထို႔ေၾကာင့္က်ေနာ္ကသူ
တို႔ေပးေသာပံုစံေရလွဲပုဆိုးကို ေရဆြတ္ေပးရသည္ သူတို႔ကေရပတ္တိုက္သည္။ က်ေနာ္က
ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ လုပ္ေပးသည္။သို႔ေသာ္တရား၀င္မဟုတ္ ေရပတ္တိုက္ခြင့္မရ ပူေလာင္
အိုက္စပ္ေသာ မိုးဦးက်ကာလတြင္ ေခၽြးလံုးလံုးေနရျခင္းမွ သူတို႔အနည္းငယ္ သက္သာသြား
သည္။

ထိုေန႔က က်ေနာ္တို႔သီးျခားတိုက္ထဲသို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလး(၃)ေယာက္အထုပ္အ
ပိုးေတြနွင့္ေရာက္လာသည္။အေဆာင္မွေျပာင္းလာျခင္းျဖစ္သည္ဟုေျပာသည္။ အထုပ္အပိုးဆို
ေသာ္လည္း ကၽြတ္ကၽြတ္ေလးတေယာက္တလံုးစီနွင့္သာျဖစ္သည္။ သူတို႔ေရာက္လာခ်ိန္မွာ
တန္းပိတ္ခါနီးအခ်ိန္ျဖစ္၍ ၀န္ထမ္း၀ါဒါလည္းပါလာေသးေသာေၾကာင့္ စကားေျပာခြင့္မရခဲ့။

ေနာက္ေန႔မနက္ တန္းဖြင့္သည့္အခ်ိန္မွ စကားေျပာရသည္ ညကေတာ့အနည္းအက်ဥ္းလွမ္း
ေျပာႏူိင္သည္။ ထိုည သူတို႔သည္ ငယ္ေသာ္လည္း တက္ၾကြသည္ သီခ်င္းေတြဆိုၾကသည္။
သူတို႔ဆိုေသာသီခ်င္းသည္ ေက်ာင္းသားသမဂၢသီခ်င္း ေတးေရးဆရာနိုင္ျမန္မာစပ္ဆိုေသာ
ကမၻာမေၾကဘူးသီခ်င္းနွင့္ အျခားသူတို႔စပ္ထားေသာ သို႔မဟုတ္ သူတို႔ေျပာင္းလာေသာအ
ေဆာင္မွလူႀကီးမ်ားစပ္ထားေသာ နိုင္ငံေရးသီခ်င္းမ်ားဆိုၾကသည္။

တန္းပိတ္ခ်ိန္(၉)နာရီထိုးသည္အထိဆိုၾကသည္။ သူတို႔ေနာက္ေန႔လြတ္သြားသည္။ သူတို႔မွာ
ပါလာေသာ ပစၥည္းမ်ားအားလံုးက်ေနာ္ႏွင့္ တိုက္ပိတ္အက်ဥ္းသား(၅)ေယာက္ကိုခြဲေ၀ေပးခဲ့
သည္။ က်ေနာ္က ေစာင္တထည္ရသည္။ ထိုေစာင္တထည္သည္ က်ေနာ္ကိုေသခ်ာစြာေႏြး
ေထြးေစရုံမက ျခင္ေဘးရန္မွလည္းအတန္အသင့္အကာအကြယ္ေပးသည္။ ျခင္ရန္ကိုကာ
ကြယ္ႏူိင္ေသာ္လည္း မိုးဦးက် မီးလံုးရွိရာသို႔စုျပဳံတိုးလာေသာ ပိုးေကာင္မ်ားေစာင္ထဲတရြရြ
၀င္ျခင္းေဘးကေျပးမလြတ္။

ထိုေန႔အတြက္ေဆးလိပ္ရရွိပံုကိုေျပာျပပါဦးမည္ က်ေနာ္တို႔ေဘးခန္းကတိုက္ပိတ္ျပစ္ဒါဏ္က်
အက်ဥ္းသားမ်ားတြင္လည္းေဆးလိပ္မရွိေတာ့ က်ေနာ္တြင္လည္းမရွိေတာ့ ေဆးလိပ္သည္မ
ေသာက္တတ္ေသာသူမ်ားအတြက္ ကိစၥၿငိမ္းသည္ ေသာက္တတ္သူမ်ားအတြက္ အျမဲေဆာင္
ထားရသည္။ မရွိမျဖစ္ပစၥည္း။ ထိုအခ်ိန္တြင္တိုက္တန္းစီး၀င္းေမာင္ ေရာက္လာသည္ သူက
က်ေနာ္နွင့္အသက္ရြယ္တူ သူ႔ရုပ္ကမႈန္ေတေတလူသတ္မႈ(၂)မႈအတြက္ ေထာင္က်ထားေသာ
သူ ျပစ္ဒါဏ္က(၃၅)နွစ္ ေထာင္တြင္းေနထိုင္ေသာ သက္တမ္းသည္ပင္လွ်င္(၆)နွစ္နီးပါး။

သူေထာင္ထဲတြင္ေနထိုင္သည္ဆိုေသာ္လည္း တကယ္ေတာ့ျပစ္ဒါဏ္တုိက္ထဲတြင္ ေနရသည္
ကမ်ားသည္။ ေထာင္ထဲတြင္သူက ဘာကိုမွသိပ္ဂရုမစိုက္ ေထာင္ထဲတြင္သူ႔ကိုအားလံုးကအ
ေရးေပးထားသည္။ သူက တကယ္လုပ္မည္ဆိုလုပ္သည့္သူ သူေျပာသည့္အတိုင္းလည္းလုပ္
သူ ပထမေထာင္က်လာစဥ္က (၆)လသာ အိမ္နီးခ်င္းရပ္ကြက္လူႀကီးက သူ႔ေရဒီယိုခိုးသည့္ဟု
အမႈဖြင့္၍ သူေထာင္က်လာသည္။ရဲကိုရပ္ကြက္လူႀကီးကေငြေပး၍ ရိုက္ခိုင္း၀န္ခံခိုင္းေစသည္။

ေထာင္ကလြတ္သည့္ေန႔မွာပင္ ထိုရပ္ကြက္လူႀကီးကို အိမ္ေပၚတက္၍ ဒါးျဖင့္ေလးငါးခ်က္မ
ေသမခ်င္းထိုးသတ္ပစ္လိုက္သည္။ သူထိုအမႈျဖင့္ေထာင္(၁၀)နွစ္က်သြားသည္။ သူေထာင္
တြင္းမွ ရဲဘက္အက်ဥ္းစခန္းသို႔ ပါသြားသည္။ရဲဘက္စခန္းမွ ထြက္ေျပးလာသည္။သို႔ေသာ္သူ
ဘယ္ကိုမွမသြားတတ္ သူေနထိုင္ရာ ဟသၤတျမိဳ့ကိုျပန္လာသည္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့သူပထမဦးဆံုး
ခိုးမႈျဖင့္ အဖမ္းခံရစဥ္က သူ႔ကိုနွိပ္စက္၍ မတရား၀န္ခံေစခဲ့ေသာ ဒုရဲအုပ္နွင့္သူ လမ္းမွာတိုး
သည္ ဒုရဲအုပ္က သူ႔ကိုမျမင္ ျမင္သည့္အခါမွာေတာ့ သူကဒါးျဖင့္နံၾကားထဲသို႔မိမိရရထိုးသြင္းခဲ့
ၿပီးျပီသူလည္းေျပးသည္။ ခက္သည္ကသူက ေ၀းေ၀းလံလံမသြားတတ္ ငယ္ငယ္ထဲက မိဘ
မ်ားကဆင္းရဲ၍ မူလတန္းေလာက္သာေက်ာင္းေနခဲ့ရဘူးသည္။

သူအျခားျမိဳ့ေနရာမ်ားတြင္ သူမေနတတ္ ထို႔ေၾကာင့္တ၀ဲလည္လည္ျပန္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုအခါသူမလြတ္နိုင္ေတာ့ သူေနာက္မႈျဖစ္ေသာ ဒုရဲအုပ္သတ္သည့္အမႈျဖင့္ ေထာင္နွစ္(၂၅)
က်သည္။ ေထာင္ထဲတြင္လည္း သူေအးေအးေနသည္ သူ႔ပင္ကိုစရိုက္က စကားနည္းသည္။
သ႔ူကိုအနိုင္ေတာ့အက်င့္မခံ ခံလွ်င္လည္းခဏ ထိုအနိုင္က်င့္သူကိုျပန္ ကလဲ့စားေခ်ေနၾက မ
နိုင္လွ်င္နိုင္ရာနွင့္ ခုခံေနၾက ထို႔ေၾကာင့္နွစ္ႀကီးသမားအခ်င္းခ်င္း အထာထားၾကသည္ ၀င္း
ေမာင္ဆိုလွ်င္မထိရဲၾက။

ထို၀င္းေမာင္သည္ က်ေနာ္တို႔တိုက္တန္းစီး တိုက္အေဆာင္မႈး သူကက်ေနာ့္ကို ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း
ဘာမႈလဲလို႔ေမးသည္ သူကစကားကေတာ့သိပ္မပီ လူကအေနတည္လြန္းသည္ က်ေနာ္က ပုဒ္
မ ၁၇(၁)ဟုေျပာေသာအခါ သူျပံဳးသည္။မင္းက သူပုန္နဲ႔ဆက္သြယ္လို႔ပဲ သူပုန္ေပါ့ဟုေျပာ
သည္ က်ေနာ္ကသူ႔ကိုဘာမွန္းမသိေသးေသာေၾကာင့္မယံု “ေအးဟုတ္တယ္ငါကေတာ့သူပုန္မ
ဟုတ္ဘူးကြာ အစိုးရက သူပုန္နဲ႔ဆက္တယ္ဆိုျပီးဖမ္းတာပဲကြာ” သူကက်ေနာ့္ကို မင္းငါေျပာ၍
က်ေနာ္ကလည္း မင္းငါပဲျပန္ေျပာျဖစ္ျခင္းျဖစ္သည္။

သူက “ေအးပါ ဘာျဖစ္ျဖစ္ကြာ မင္းအမႈက သူပုန္နဲ႔ဆက္တာမို႔ ငါသူပုန္ပဲေခၚမယ္ကြာ မင္းက
လည္း ဟို အမႈကမွန္ပါတယ္ ရဲညစ္ပတ္လို႔ အဖမ္းခံရတာပါဆိုတာလိုျဖစ္ေနၿပီကြာ ဒီမွာေတာ့
တို႔ေတြ အဖမ္းခံရတာျခင္းအတူတူပဲ” က်ေနာ္ကလည္းက်ေနာ့္အဓိပါယ္နွင့္က်ေနာ္ေက်နပ္
သည္ မတရားတဲ့အစိုးရကို ျပည္သူေတြဖက္ကရပ္တည္၍ ပုန္ကန္ခြင့္ ျပည္သူတိုင္းမွာရွိသည္။
ထို႔ေၾကာင့္က်ေနာ္က သူပုန္လို႔ေခၚတာေက်နပ္သည္။

သူညေနဖက္ျဖစ္ျဖစ္ မနက္ဖက္ျဖစ္ျဖစ္ သူဟင္းခ်က္ျပီးက်ေနာ့္အတြက္ယူလာေပးတတ္သည္။
ေဆးလိပ္ရွာလာေပးတတ္သည္။ က်ေနာ္ဘာလဲ က်ေနာ့္အိမ္ကဘာလဲ ဘယ္ေတာ့လာမွာလဲ
သူမေမး သူ႔မွာရွိတာကိုရက္ရက္ေရာေရာေပးသည္။ ေဆးလိပ္တခါလာေပးလွ်င္ (၁၀)လိပ္ အ
နည္းဆံုး ေဆးလိပ္ျပတ္သြားလို႔ ေဆးရြက္ႀကီးကိုပါးပါးလွီး သတင္းစာစကၠဴနွင့္လိပ္၍ပြတ္ခၽြန္း
လိပ္ေသာက္ရလွ်င္လည္း ေဆးရြက္ႀကီးတထုတ္ႀကီး သတင္းစာတပံုႀကီးက်ေနာ္က ဘယ္နား
မွာဖြက္္ရမွန္းေတာင္ မသိ။

ဖြက္ထားတာမိသြားလွ်င္မလြယ္။ သူကေတာ့ခပ္ေအးေအးပဲ မင္းမမိေအာင္ေသာက္ကြာ တဲ့
တကယ္လို႔မိသြားရင္လည္း ငါေပးတာလို႔သာေျပာတဲ့ က်ေနာ္ကလည္းသူေပးတဲ့ ေဆးလိပ္အ
ကုန္ တိုက္ပိတ္ခံ အက်ဥ္းသားသူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ခြဲေ၀ေသာက္လိုက္သည္။ ေရပတ္တိုက္ဖို႔
က်ေနာ္ေရဆြတ္ေပးသည္။ သူက်ေနာ့္ကို (၂)ရက္(၃)ရက္တခါေတာ့ ဟင္းေပးတတ္သည္။

ထိုသို႔ဟင္းေပးလွ်င္လည္း အမ်ားႀကီး က်ေနာ္စားမကုန္။ က်ေနာ္ကသူ႔ကိုေမးသည္ “၀င္း
ေမာင္ မင္းအိမ္ကေထာင္၀င္စာမလာပဲနဲ႔ မင္းေဆးလိပ္ေတြ ဟင္းေတြဘယ္လိုရလဲကြာ”လို႔
ေမးေတာ့“ငါတခ်ိဴ႔ဟာကေတာင္းလာတာကြာ တခ်ိဴ႔ဟာက ရင့္လာတာ ငါ့လိုခ်င္တယ္ေပး
ဆိုျပီးယူလာတာပဲကြာ” “ မင္းအဲ့လိုယူတာေတာ့ မေကာင္းပါဘူးကြာ မင္းဟာကိုအဲ့လိုရင့္ယ
ူရင္ မင္းႀကိဳက္မလား”ဆိုေတာ့ သူရယ္ေနသည္ “ငါအဲ့လိုရင့္တာလူၾကည့္ရင့္တာပါကြာ ငါ
ၾကည့္မရတဲ့ေကာင္ေတြဆီကရင့္တာ မင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူးကြာ မင္းေထာင္အေၾကာင္းမသိ ေသး
ပါဘူး” တဲ့။
(ဆက္ပါဦးမည္)