အဖြားတို႔ရြာ ကရင္နွစ္သစ္ကူးအႀကိဳကတဲ့ ဇာတ္ပြဲ

အဖြားတို႔ရြာ ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးအၾကိဳကတဲ့ဇာတ္ပြဲ


က်ေနာ့္အေမဇာတိ က်ေနာ့္အဖြားဇာတိရြာေလးက က်ေနာ္တို႔ႀကီးျပင္းတဲ့ ၿမိဳ့နဲ႔(၅)မိုင္ေလာက္
အကြာမွာမွာတည္ရွိပါတယ္။က်ေနာ္႔အဖြားရဲ့ မိဘေတြ အဖိုးအဖြားေတြအေျခခ်ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့
ရြာေလးပါ တကယ္ေတာ့ အဖြားရဲ့မိဘေတြ ဘိုးဘြားေတြက အဲ့ဒီအရပ္ေဒသမွာ လယ္ယာေျမ
ခုတ္ထြင္ ဓါးမဦးခ်ေနလာၾကရင္း ရြာေလးျဖစ္လာတာပါ။ အဘိုးအဘြားေတြရဲ့ သခ်ႋင္းလည္းရွိ
ပါတယ္ တရြာလံုးလိုလို က်ေနာ္တို႔ အမ်ိဴးေတြပါ။ အဖြားရဲ့ေမာင္ အဖြားရဲ့ညီမ အဖြားမိသားစု
ကေနဆင္းသက္လာတဲ့မိသားစုေတြ အေမ့ေမာင္ အေမ့အကို အမ ညီမ တ၀မ္းကြဲေတြ အမ်ား
ႀကီးေနထိုင္ၾကတာပါ။ နွစ္၀မ္းကြဲ ေမာင္အကို ညီမ အမေတြလည္းအမ်ားႀကီးပါ။

အမ်ားႀကီးဆိုေပမဲ့ ရြာကေသးေသးေလးပါ အိမ္ေျခ(၄၀)ေလာက္ပဲရွိတာပါ။ ခုေတာ့မ်ားလာပါ
ၿပီ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ႔ေလးကေန သြားရင္ကူးတို႔ေလွနဲ႔(၂)နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သြားရပါတယ္။
ေခ်ာင္းမႀကီးကေနေခ်ာင္းေလး ေသးေသးေလးဆံုးေအာင္ ေလွနဲ႔သြားၾကရပါတယ္။
အေဖအလုပ္အားတဲ့ရက္ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆို ရြာေလးကိုသြားလည္ေနၾကပါ။အဖြား
တို႔ရိုးရာ ကရင္နတ္ပူေဇာ္တဲ့အခါမ်ိဴးမွာလည္းသြားၾကပါတယ္။အဲ့ဒီလိုအလည္သြားရတဲ့အခါ
တိုင္း က်ေနာ္ကေတာ့ေပ်ာ္ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကို ခ်စ္ခင္တဲ့ဦးေလး အေဒၚေတြ ညီအကိုေမာင္
နွမ၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ ေရသစ္ေျမသစ္မွာ အေတြ႔အၾကံဳသစ္ေတြနဲ႔ေပ်ာ္ရလို႔ပါ။

က်ေနာ္ ညီအကို၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ ငါးမွ်ားတဲ့အေတြ႔အၾကံဳ အိုင္ပက္တဲ့အေတြ႔အၾကံဳ ေရကူးၾကတာ
ရာသီစာ သရက္မရမ္း မလကာသီးေတြခူးစားၾကတာ အလြန္ပဲေပ်ာ္ပါတယ္။က်ေနာ္႔တို႔ စမွတ္
မိတတ္အခ်ိန္ထဲက အေဒၚ၀မ္းကြဲေတြ ဦးေလးေတြ ၿမိဳ့ကိုေစ်း၀ယ္လာတိုင္းလည္း က်ေနာ္တို႔
အိမ္ကို ၀င္ေနၾကပါ။ေနာက္က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသမွာ လက္နက္ကိုင္
ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ေတြကလည္းရွိေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြသြားလည္ပတ္တိုင္း လူႀကီးေတြရဲ့
စကား၀ိုင္းေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႔ သူပုန္ရဲ့တိုက္ပြဲအေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာသံၾကားၾကရတာပါ။ အစိုးရ
က သူပုန္လူလို႔ထင္လို႔သတ္သြားတာေတြ သူပုန္က အစိုးရသတင္းေပးလို႔ထင္လို႔သတ္သြား
တာေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါ တိုက္ပြဲေတြေတာ့မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္ရြာေလးမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရယ္လို႔မရွိပါဘူး စာသင္ေက်ာင္းရယ္လို႔ သတ္မွတ္ထား
တဲ့ဇရပ္ႀကီးတခုေတာ့ရွိပါတယ္။ဇရပ္ထဲမွာ မူလတန္းေက်ာင္းေလးမေဆာက္ၿပီးခင္အထ ိက
ေလးေတြကို စာသင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ကေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွ သြားၾကေတာ့ တံကား
မရွိတဲ့ ထိုေက်ာင္းဇရပ္ႀကီးကလည္း က်ေနာ္တို႔ကစားကြင္းပါ။ဥပုဒ္ေန႔ေတြဆိုလည္း ဇရပ္ေပၚ
မွာပဲ စုေပါင္းသီလယူပါတယ္။က်ေနာ္က အဖြားကိုအေျပာက္ခံတဲ့သူမဟုတ္ေတာ့ အဖြားသီလ
ယူတဲ့အခါ လိုက္သြားပါတယ္။ သီလေပးတဲ့သူကေတာ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမဟုတ္ပါဘူး။အဖြားရဲ့
ေမာင္တ၀မ္းကြဲ ဘိုးေလးဦးဖိုးစိန္ပါ။

က်ေနာ္က အဖြားကို “အဖြားဘိုးေလးဦးဖိုးစိန္က ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ပဲ သီလေပးလို႔ရလား” ခဏ
ခဏေမးလို႔ က်ေနာ္႔ကိုစိတ္ရွည္ၿပီးခ်စ္တဲ့အဖြားေတာင္ စိတ္တိုပါတယ္“ေကာင္ေလး အဖြားၿပီး
မွေျပာျပမယ္ ခုျငိမ္ျငိမ္ေနတဲ့” အဖြားက ကရင္လိုေျပာပါတယ္။အဖြားနဲ႔ညအိပ္တဲ့အခါ အဖြား
က ႏႈတ္တိုက္သင္ေပးလို႔ ၾသကာသတို႔ သံဗုေဒၶတို႔ စက္ႀကီးတစက္သံုးပါးတို႔ ရေနပါျပီ အဓိ
ပါယ္ကိုမသိေသာ္လည္း က်ေနာ္တို႔လိုက္ဆိုလို႔ရလို႔ အဖြားတို႔ဆိုသလိုလိုက္ဆိုရပါတယ္။

အဖြားသင္ေပးတဲ့ဂါထာ စက္ႀကီးတဆဲ့သံုးပါးကို ရြတ္ရတာက်ေနာ္အႀကိဳက္ဆံုးပါ က်ေနာ္နား
လည္တာေတြပါလို႔ပါ။ စားသားတခ်ိဴ႔ထဲမွာ “ အာခံတြင္းက ၀င္း၀င္းေတာက္တဲ့ နဂါးစက္ မာန္
ဟုန္ျပင္းျပင္း အာဏာျပင္းတဲ့ဘီလူးစက္ ေလဟုန္စီးၿပီးေတာင္ပံ၀င့္တဲ့ ဂဠဳန္စက္”ဆိုတာေတြ
ပါလို႔ပါ အဖြားညဖက္ေျပာေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေတြထဲမွာ ဘီလူးတို႔ နဂါးတို႔ ဂဠဳန္တို႔ ဆိုတာေတြက်
ေနာ္သိေနလို႔ပါ စက္ဆိုတာကို အဖြားရွင္းျပေပမဲ့အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက နားမလည္ပါ ရြက္ဆိုသင့္
တယ္ဆိုလို႔သာရြက္ခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီစက္ႀကီးတဆဲ့သံုးပါးဂါထာကို မရြတ္တာနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ
သြားေတာ့ က်ေနာ္အလြတ္မရေတာ့ပါ ဂါထာကိုျပန္ေတြ႔ရင္ေတာ့ ျပန္ရနိုင္ပါတယ္ ဂါထာရဲ့
ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ျဖစ္တဲ့ “စက္ႀကီးတဆဲ့သံုးပါးရြတ္သံၾကားက ေဘးမ်ားကင္းေျမာင္လူတို႔ေဘာင္
၀ယ္”ဆိုတာေလးေတာ့မွတ္မိပါေသးတယ္။

ဘိုးေလးဦးဖိုးစိန္က လူကေသးေသး ျဖဴျဖဴ စကားေျပာရင္ တလံုးျခင္းစီေျဖးေျဖးေျပာတာပါ။
လူကေသးသလို ေျဖးေျဖးေလးစကားေျပာတာပါ။ ကရင္လိုေျပာလဲေျဖးေျဖးေလးေျပာပါတယ္။
က်ေနာ္႔အထင္ေတာ့ ဘိုးေလးက နူညံ့လြန္းလို႔ ရြာမွာလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးမရွိလို႔ ဘိုးေလးက
သီလေပးရတာျဖစ္မွာပါ။ ဘိုးေလးမွာ သားသမီးသံုးေယာက္ရွိပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ထက္ ေလး
ငါးဆယ္နွစ္ေလာက္ အသက္ကြာပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ေမာင္နွမေတြက ခုခ်ိန္ထိ ဦးေလးေဒၚ
ေလးပဲေခၚပါတယ္။

အငယ္ဆံုး ဦးေလးကိုတိုးက က်ေနာ္တို႔ထက္(၈)နွစ္(၇)ေလာက္ပဲ အသက္ႀကီးမယ္ထင္ပါ
တယ္လူပ်ိဴေပါက္အရြယ္ထဲက ေက်ာင္းထြက္ျပီး လယ္ထဲဆင္းၾကအလုပ္လုပ္္ၾက ေတာ့လူ
ကထြားပါတယ္။ ဘိုးေလးဦးဖိုးစိန္ရဲ့ဇနီး ဘြားေလးအရီးမူက တအိမ္လံုးကိုစီမံခန္႔ခြဲသူပါ။သ
ေဘာလည္းအင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ဘြားေလးက သတင္းစာမျပတ္ဖတ္သူ ရသမွ်စာအုပ္
အကုန္ဖတ္သူလည္းျဖစ္ပါတယ္။က်ေနာ္ရြာကိုေရာက္တိုင္း ဖတ္စရာစာအုပ္တခုခုကို ဘြား
ေလးတို႔အိမ္က သြားယူၿပီးဖတ္ေနၾကပါ။ မဂၢဇင္းစာအုပ္မ်ိဴးစံု စာေစာင္ ၀ထၳဳအကုန္စုံပါတယ္
ဘိုးေလးက ေအးသေလာက္ ဘြားေလးကစကားသြက္ပါတယ္။အေမနဲ႔စာအေၾကာင္းကဗ်ာ
အေၾကာင္းေျပာေနၾကပါ။

က်ေနာ္တို႔ရြာကိုေရာက္တိုင္း ဘြားေလးတို႔အိမ္မွာ ထမင္းတနပ္ေတာ့မျဖစ္မေနစားရပါတယ္
မစားရင္မျဖစ္ပါဘူး စိတ္ဆိုးခံရပါတယ္ ဦးေလးေတြအေဒၚေတြကလည္း တကယ္ေတာ့အကို
ႀကီးအမႀကီးအရြယ္ေတြပါ။က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြေဆာ့သမွ် ကဲသမွ်သည္းခံၾကတာပါ။အိမ္
က ကရင္ရိုးရာအိမ္ေတြပါ။အိမ္ေရွ႔ခန္းမွာ ခန္းမႀကီးလိုအက်ယ္ႀကီးေဆာက္ထားတာပါတယ္။
အရင္တုန္းက သစ္ေတြ၀ါးေတြကေပါတယ္ေလ။အိမ္တိုင္ေတြကလည္း အႀကီးႀကီး ထမင္းစား
ေဆာင္ကလည္းအႀကီးႀကီး က်ေနာ္တို႔အႀကိဳက္စိတ္တိုင္းက်ကစားနိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ဦးေလးအ
လတ္ ဦးေလးျမေအာင္နဲ႔ ဦးေလးအငယ္ ဦးေလးကိုတိုးတို႔က အလယ္တန္းေလာက္နဲ႔ေက်ာင္း
ထြက္ၾကတာပါ။ ေဒၚေလးမသန္းေအးက အထက္တန္းေအာင္ ေနာက္ဘြဲ႔ရပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြ အႀကီးေတြကိုလည္းခင္ေပမဲ့ အခင္ဆံုးကေတာ့ ဦးေလးကိုတိုးပါ။
ဦးေလးကိုတိုးက အရပ္ရွည္ရွည္ အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ရည္လည္းေခ်ာပါတယ္ အျမဲတမ္းလဲျပံဳးေန
တတ္သူပါ။က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြအႀကိဳက္ဆံုးကေတာ့ လယ္ခရုျဖစ္တဲ့ ကနစိုခရုျပဳတ္ကို
ထြတ္ျပီး ငရုတ္သီးနဲ႔ဆီျပန္ခ်က္ထားတဲ့ဟင္းပါ။ က်ေနာ္တို႔ႀကိဳက္မွန္းသိေတာ့ ဦးေလးကိုတိုး
မရအရရွာၿပီးခ်က္တာပါ။ သူကခရုေတြကိုေလးေထာင့္သံဘံုးႀကီးနဲ႔ လယ္ထဲမွာလိုက္ေကာက္
လာတာပါ။

ေနာက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရတဲ့အခါျပန္လာၿပီး ခရုေတြကိုေရစင္ေအာင္ေဆးပါတယ္။ ေနာက္
ေရးေဆးၿပီးသားခရုေတြကို ေရထပ္ထည့္ၿပီးမီးဖိုေပၚတင္ၿပီးျပဳတ္ပါတယ္ က်ေနာ္တို႔က မေသ
ေသးတဲ့ ခရုအရွင္ေတြကို မီးနဲ႔ထည့္ျပဳတ္တာကို မသနားပါဘူး ခရုစားရဖို႔ပဲသိတာပါ။ျပဳတ္ၿပီး
တဲ့အခါ ခရုအဆံကိုထုခြဲၿပီးအထဲက အဆံကိုထြတ္ပါတယ္ ျပဳတ္ေနတဲ့အခိ်န္မွာထဲက အဆင္
သင့္ခ်က္ဖို႔ ငရုတ္သီးၾကက္သြန္ျဖဴနီ ဂ်င္းျပင္ဆင္ထားတာပါ။ေနာက္က်ေနာ္တို႔ ႀကီးလာေတာ့
ရြာေရာက္တိုင္း ခရုေပါတဲ့အခ်ိန္ဆို ခရုသြားေကာက္ဖို႔ လုပ္လို႔ က်ေနာ္တို႔ မစားရဲေတာ့ဘူးလို႔
ညာရပါတယ္။ ဦးေလးေတြအေဒၚေတြက ငရဲႀကီးမွာကိုသိေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ႀကိဳက္မွန္းသိလို႔ခ်က္
ေႂကြးခ်င္ၾကတာပါ။

က်ေနာ္တို႔(၅)တန္းနွစ္ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ရြာေလးကိုအလည္သြားပါတယ္ က်ေနာ္
တို႔ငယ္ငယ္က အတန္းတတန္းကို ပထမအစမ္း ဒုတိယအစမ္း အစစ္ႀကီးဆိုၿပီးစာေမးပြဲသံုး
ႀကိမ္စစ္ပါတယ္။ ပထမအစမ္းစာေမးပြဲက ေအာက္တိုဘာလ စာေမးပြဲလည္းအၿပီး သီတင္း
ကၽြတ္ပြဲေတာ္လည္းေရာက္ ဒုတိယအစမ္းစာေမးပြဲက ဒီဇင္ဘာလမွာပါ စားေမးပြဲလည္းအၿပီး
ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္ ခရစ္စမတ္ပြဲ ကရင္နွစ္သစ္ကူးပဲြ လြတ္လပ္ေရးေန႔ေတြအတြက္
ပါပိတ္ေပးပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔သြားလည္တဲ့ ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ကရင္နွစ္သစ္ကူးပြဲလည္း ရြာေလးမွာ
လုပ္ၾကမွာပါ။ ေနာက္ရြာထဲက သူေတြနဲ႔ အရပ္ပြဲေလးလဲလုပ္ၾကမွာပါ အဲ့ဒီအရပ္ပြဲက ကရင္နွစ္
သစ္ကူးအႀကိဳပြဲလည္းျဖစ္ပါတယ္ ဒုန္းယိမ္းေတြအျခားရြာေတြကလည္း လာကၾကမွာ ေနာက္
ဦးေလးကိုတိုး ျပဇာတ္မင္းလုပ္ၿပီးကမဲ့ျပဇာတ္မို႔လည္းၾကည့္ခ်င္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္
က ဇာတ္ကပြဲေတြ အျငိမ့္ေတြဆို အလြန္ႀကိဳက္ပါတယ္ ဇာတ္ကပြဲက(၄)ညကမယ္ဆို က်ေနာ္
လည္း(၄)ည ၾကည့္ပါတယ္။အေမတို႔ကလိုက္မၾကည့္နိုင္ေတာ့လို႔ အိပ္ေရးပ်က္လို႔အလုပ္
ရွိလို႔ပ်က္ေပမဲ့ ဇာတ္ေတြအျငိမ့္ေတြႀကိဳက္တဲ့ အေဖ့ညီမ အေဒၚမၾကည္သန္းနဲ႔ အေမကအပ္
ထည့္လိုက္ၿပီးၾကည့္တာပါ။ အေဒၚေတြကလည္းပြဲႀကိဳက္ခင္ေတြဆိုေတာ့ က်ေနာ္အႀကိဳက္ေပါ့
ဟိုေရွ့ဆံုးတန္း ဆိုင္း၀ိုင္းေရွ႔မွာ ေနရာရေအာင္ အၿပီးပံုေသ၀ယ္ၾကည့္ၾကသူေတြပါ။ပြဲေလးည
သူတို႔လည္းေလးည ၾကည့္ၾကသူေတြပါ။

အဲ့ဒီေတာ့ က်ေနာ့္အဖြားေတြရြာမွာ ဦးေလးကိုတိုးကမဲ့ျပဇာတ္ကိုလည္း က်ေနာ္ၾကည့္ခ်င္ေန
တာပါ။အဖြားကိုပူစာၿပီး စာေမးပြဲၿပီးျပီးခ်င္းရြာကိုႀကိဳသြားတာပါ။ရြာေရာက္ေတာ့ ဇာတ္တိုက္
ေနၾကတုန္းပါ။ ဇာတ္တိုက္တာက ရြာရဲ့ဇရပ္ႀကီးေပၚမွာပါ။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ လူအမ်ားအ
ၾကိဳက္ ခ်စ္ခန္းႀကိဳက္ခန္း ေသနတ္ပစ္ခန္းပါ ပါတယ္။ေနာက္ မင္းသမီးကက်ေနာ္တို႔ၿမိဳ့ေပၚက
ငွါးလာတာပါ။ဇာတ္ေတြမွာလိုက္ကဘူးတဲ့ ယိမ္းသမလို႔ေျပာပါတယ္။ သူက ျပဇာတ္မင္းသမီး
လုပ္မွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြက ဇာတ္တိုက္တဲ့အခန္းေတြကို ဇရပ္ေပၚမွာၾကည့္လိုက္
ေျပးေဆာ့လိုက္ပါ။

ဇာတ္လမ္းကလည္းအတိုေလးပါ။ သေဘာေကာင္းတဲ့ေတာသူ သူေဌးသမီးနဲ႔ လမ္းမွားေရာက္
သူပုန္ဗိုလ္ရဲ့အခ်စ္ဇာတ္လမ္းပါ။ ေနာက္ဆံုးမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦးခ်ိန္းေတြ႔ၾကတဲ့အခ်ိန္ မင္းသမီးရဲ့
အေဖ သတင္းေပးလို႔ ရဲေတြေရာက္လာၿပီး ပစ္ၾကခတ္ၾကရင္း မင္းသမီးကေသသြားၿပီးမင္းသား
က အရွင္မိသြားတဲ့ ဇာတ္လမ္းပါ။ မင္းသမီးရဲ့အေဖကလည္း ျပဇာတ္မင္းသားကို ပိုမုန္းသြား
ေပါ့ မင္းသားကလည္း ေနာင္တရေပါ့ မင္းသမီးက မင္းသားကို လက္နက္ခ်ခိုင္းေသးေပမဲ့
လက္နက္မခ်တဲ့မင္းသားေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးၾကားက မင္းသမီးေသဆံုးရတဲ့ဇာတ္ပါ။အစိုးရအ
ၾကိဳက္ဇာတ္လမ္းေပါ့၊

ဇာတ္ကမဲ့အခ်ိန္ၾကလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေတြေနရာယူၾကတာေပါ့ အျခားရြာနီးနားျခင္းေတြက
လည္းျမိဳ့က ငွါးလာတဲ့မင္းသမီးနဲ႔ျပဇာတ္ကမွာဆိုေတာ့ ေလွေတြနဲ႔လာၾက လွည္းေတြနဲ႔လာ
ၾကေပါ့။က်ေနာ္တို႔ ေမာင္နွမေတြအုပ္စုကေတာ့ ေရွ႔ဆံုးမွာဖ်ာခင္းၿပီးေနရာယူထားၿပီးပါၿပီ။အ
ရပ္ဇာတ္ေတြရဲ့ထံုးစံအတိုင္း ေတးသရုပ္ေဖၚေတြ ဒုန္းယိမ္းေတြ ကၾကပါတယ္။ပရိတ္သတ္
ကလည္းတခဲနက္ အားေပးၾကပါတယ္။က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြ အဆိုးဆံုးေပါ့။ ပြဲေစ်းတန္းေလး
မွာ မုန္႔ထြက္၀ယ္စားလိုက္ အားေပးလိုက္ေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ေမွ်ာ္ေနတာက ဦးေလးကိုတိုးရဲ့ျပ
ဇာတ္ ဦးေလးကိုတိုးကို သူပုန္ဗိုလ္အ၀တ္အစားနဲ႔ ၾကည့္ခ်င္တာ တကယ့္စင္ေပၚမွာဦးေလး
ကိုတိုးက ဘယ္လိုသရုပ္ေဆာင္မလဲသိခ်င္ေနၾကတာ။

ေရွ႔ပိုင္းအစီအစဥ္ေတြၿပီးေတာ့ ျပဇာတ္အတြက္ေၾကျငာပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ဒီဇာတ္လမ္းကို
တရြာလံုးက သိၿပီးပါၿပီ ဇာတ္လမ္းဇာတ္တိုက္တာလည္း ၾကည့္ပီးပါၿပီ မၾကည့္ရေသးတာက
၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ျပဇာတ္ ရြာနီးနားရြာေတြက လာၾကည့္ၾကမွာမို႔ပါ။ေနလည္ပိုင္းထဲက တခ်ိဴ႔က
ေရာက္ေနတာပါ။ အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြကလည္းရွိတယ္ေလ။ ျပဇာတ္စထြက္လာတဲ့အခန္းကို
လည္း အားလံုးကသိေနပါတယ္။ရြာနီးနားက သူေတြကလည္း ဦးေလးကိုတိုးတို႔အေပါင္းအ
သင္းေတြပါ။ သူတို႔လည္းက်ေနာ္တို႔လိုပါပဲ။ ၀တ္စံုျပည့္နဲ႔ၾကည့္လိုၾကသူေတြပါ။

ဇာတ္လမ္းအစမွာ ေသနတ္ေဖါက္ခန္းနဲ႔ စပါတယ္ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း ၀မ္းသာပါတယ္ ေသ
နတ္ေတြက သစ္သားနဲ႔ေျခာက္လံုးျပဴးပံုခုတ္ ရိုင္ဖယ္ပံုခုတ္ထားျပီးေဆးဆိုးထားတာပါ။ဇာတ္
တိုက္ထဲက က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြက ကိုင္ၾကည့္ၾကပီးသား။ ေဖါက္ရမဲ့ယမ္းထုတ္ေတြကို တူနဲ႔
ထုျပီးေဖါက္တာပါ မင္းသားေသနတ္ဆြဲအထုတ္ကို ေသခ်ာၾကည့္ျပီးေဖါက္ရတာပါ။လြဲလို႔လဲမ
ရပါဘူး လြဲရင္မင္းသားက က်ည္မပါတဲ့ ေသနတ္ႀကီးကိုပစ္ေနသလိုျဖစ္မွာပါ။အဲ့ဒါေၾကာင့္ယမ္း
ေဖါက္မဲ့သူေတြကို ေသခ်ာေအာင္ျပင္ထားရတယ္တဲ့။

ဇာတ္လမ္းစစျခင္းပဲ ေသနတ္ေတြ တေဖါင္းေဖါင္းေဖါက္ၿပီးရြာထဲကို၀င္လာတာပါ။က်ေနာ္တို႔
ေတြ ဇာတ္တိုက္တာသြားၾကည့္တုန္းက တကယ့္ယမ္းနဲ႔မွမေဖါက္တာ ခုလိုတေဖါင္းေဖါင္း
ေဖါက္ၾကေတာ့ ၀မ္းသာတာေပါ့ဗ်ာ တကယ္လို႔ မွားသြားျပီးယမ္းမထြက္ရင္လည္း ေသနတ္ကို
ျပဇာတ္မင္းသားကၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ ကိုယ့္ရြာနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့ ယုတၱိရွိတာမရွိတာထက္ ၀ိုင္းျပီးခုလို
ကၾကတာကိုက ေပ်ာ္စရာပါ။ ေနာက္ မင္းသမီးအေဖက သူ႔သမီးကို ဆူရမဲ့အခန္းမွာ စာသား
တခ်ိဴ႔ေမ့ေနလို႔ အၾကာႀကီးေနာက္ ေဘးကို ငါဘာေျပာရမွာလဲကရင္လို လွမ္းေမးလို႔ ရီၾကတာ
လည္းဆူညံ့ေနတာေပါ့ဗ်ာ။ မင္းသမီးကို ျပဇာတ္မင္းသားက ဖက္ရတဲ့အခန္းလဲေရာက္ေရာ အား
လံုးက ဖက္ထားဖက္ထားေအာ္ၾကတာေပါ့ က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြလဲ ဦးေလးကိုတိုးကြ ဖက္ထား
ဖက္ထား အသားကုန္လူႀကီးေတြ ေအာ္သလိုလိုက္ေအာ္ၾကတာေပါ့။

မင္းသမီးေသေတာ့မဲ့အခန္းမွာ မင္းသမီးက မင္းသားကိုလက္နက္ခ်ဖို႔ မွာျပီးမင္းသားကဂတ
ေပးၿပီးလြမ္းစရာသီခ်င္းနဲ႔ ဇာတ္သိမ္းရမွာပါ ရဲေတြကလည္းမင္းသားေသနတ္ကိုသိမ္းျပီးဖမ္း
ေခၚသြားေပါ့အဲ့လိုေလ တကယ္က မင္းသမီးကေသသြားေပမဲ့ ရဲလုပ္တဲ့သူေတြက အရက္သြား
ေသာက္ေနၾကလို႔ မနည္းႀကီးလိုက္ေခၚရတယ္ လူစံုေအာင္ မင္းသားလည္း မင္းသမီးကိုပဲ
ဖက္ငိုေနရတာအၾကာႀကီး ဇာတ္လမ္းအရ ရဲေတြကေဘးကုလားကာကေနပစ္ရမွာ အဲ့ဒီမွာမင္း
သမီးကို ထိသြားမွာေလ ယမ္းေဖါက္တဲ့သူေတြကလည္းေဖါက္ျပီးျပီ မင္းသမီးလည္းေသနတ္
မွန္ျပီ ရဲေတြက၀င္ဖမ္းရေတာ့မဲ့အခန္းမွာ ရဲေတြကေရာက္မလာလို႔ ရဲကိုလိုက္ေခၚတဲ့သူေတြ
ကလည္းလိုက္ၾကေပါ့ ပရိတ္သတ္က ဇာတ္လမ္းသိၿပီးသားဆိုေတာ့ ရီလိုက္ၾကတာ တအံုးအံုး
တကယ္ကလြမ္းခန္း ရဲေတြနဲ႔ အတူလိုက္လာမဲ့မင္းသမီးအေဖ သူေဌးကလည္း မင္းသမီးေသ
တဲ့အခန္းမွာျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးျဖစ္ကုန္ေရာ ရဲလုပ္ရတဲ့ သူေတြကိုလည္း မနည္းတြဲထားရတယ္။ရီရ
တာဆူညံ့ေနတာပဲဗ်ာ။ ေနာက္ေန႔ဦးေလးကိုတိုးတို႔အိမ္မွာ ထမင္းသြားစားေတာ့ မင္းသမီးက
ျပန္ရွင္ေနလို႔ “အေဒၚျပန္ရွင္လာျပီလားလို႔”က်ေနာ့္ညီမေလးကေမးလို႔၀ိုင္းရီၾကရေသးတယ္။

က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္ (၁၉၇၆)ခုနွစ္ေလာက္ကပါ ခုဆို နွစ္(၃၀)ေက်ာ္သြားပါၿပီ။ ဦးေလးကိုတိုး
လည္း ေျမးရေနပါျပီ က်ေနာ္အဖြားက (၁၉၈၂) ေအာက္တိုဘာ(၂၇)ရက္ေန႔မွာ ဆံုးသြားပါျပီ
ဘိုးေလးဦးဖိုးစိန္တို႔ ဘြားေလးအရီးမူတို႔လည္းဆံုးကုန္ပါျပီ က်ေနာ္ဦးေလး၀မ္းကြဲအေမ့အကို
မ်ား အေဒၚမ်ားလည္းမရွိေတာ့ပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္က(၁၁)နွစ္ အေမက(၃၂)ႏွစ္
ခုအေမက (၆၆)နွစ္ပါ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ကစားဖက္ေတြ ညီအကိုေတြ သူငယ္ခ်င္းေတြထဲကေတာင္
ေသတဲ့သူေတြေသကုန္ပါျပီ ။

က်ေနာ္ရြာေလးကို ေနာက္ဆံုးေရာက္တာ (၁၉၉၄)ခုနွစ္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းသြားမယ္ သြားမယ္နဲ႔
မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ လူေတြလည္း စား၀တ္ေနေရးက်ပ္တည္းသထက္က်ပ္တည္းလာေတာ့
ရုန္းကန္ရရင္ဆိုင္ရ ေျပးရလႊားရ ရွာရေဖြရ ျဖစ္ေနၾကတာပါ။ ရြာမွာလည္းေနာက္ပိုင္းအရပ္
ဇာတ္လည္းမကနိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္က အျခားရြာေလးေတြလည္း အဖြားတို႔ အေမတို႔
ရြာေလးလိုေနမွာပါ။