ကိုခ်စ္ေဖခရီး(၁)

ကိုခ်စ္ေဖ မိတ္ေဆြရဲေဘာ္မ်ား သင္တန္းဆင္းပြဲ


လမ္းခြဲေလးတခုေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္႔ကို ကိုခ်စ္ေဖဒီရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ခဏလိုက္သြားက်ေနာ္
ေနာက္ကလိုက္လာခဲ့မယ္တဲ့ ရဲေဘာ္(၂)ေယာက္က က်ေနာ္ကို ေနရာခ်ထားေပးမဲ့ေနရာကို
ဦးေဆာင္ေခၚလာပါ။ေနာက္ အဲ့ဒီစခန္းကုန္းက ပိုလံုျခံဳတယ္တဲ့ သင္တန္းဆင္းပြဲကလည္း အဲ့
ဒီေတာင္ကုန္းစခန္းခြဲေလးမွာလုပ္မွာ က်ေနာ္တို႔ (၁၀)မီးနစ္ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္လိုက္တယ္
ဆို ကမၼဌါန္းေက်ာင္းေလးေတြနဲ႔ ဆင္ဆင္တူတဲ့ အင္ဖက္မိုးရင္ကြဲတဲေလးေတြ (၆)လံုးေလာက္
ကိုေတြ႔လိုက္ရပါတယ္. ဆင္တူေဆာက္ထားသလိုပါပဲ။ ရဲေဘာ္ေတြေနၾကတာတဲ့။

ေနာက္အဲဒီတဲတန္းေလးရဲ့ထိပ္မွာေတာ့ အေတာ္အသင့္ႀကီးမားတဲ့ တဲႀကီးတလံုး ေဘးနားက
အနည္းငယ္ေသးတဲ့ ထမင္းစားေဆာင္ ကိုေတြ႔ပါတယ္ အားလံုးကို ၀ါးေတြအင္ဖက္ေတြနဲ႔
ယာယီေဆာက္လုပ္ထားတာဆိုေပမဲ့ေသေသသပ္သပ္ ထိုတဲႀကီးကသင္တန္းခန္းမပါ။က်ေနာ္
တို႔ေရာက္လာေတာ့ တဲထဲကေရာ ထမင္းစားေဆာင္ထဲကေရာ သင္တန္းခန္းမထဲကေရာရဲ
ေဘာ္ေတြ ထြက္လာၾကတယ္အားလံုး လက္နက္ကိုယ္စီနဲ႔ သြားေလရာရာ“က်ေနာ္တို႔ကိုလည္း
လွမ္းေမးပါတယ္ တပ္ရင္းမႈးေကာ ပါလာတယ္ဆို”တဲ့ သူတို႔အေခၚကာကင္းကုန္းကိုတက္သြား
တယ္ လိုက္လာမည္လို႔ ရဲေဘာ္ေလးေတြက ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ တပ္
ရင္းမႈးကိုေမွ်ာ္ေနၾကတာမွန္းသိသာပါတယ္။

ေနာက္သူတို႔တင္မဟုတ္ပါဘူး သင္တန္းခမ္းမထဲက ကိုလြမ္းဏီ(ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္
မတီ၀င္ ကဗ်ာဆရာ) ကိုပုည( ကဗ်ာဆရာေနေဇာ္နိုင္ ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ) ကိုထက္မိုး (၂၀၀၅ ခုနွစ္တြင္ကြယ္လြန္ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္-ကဗ်ာဆရာ) တို႔နဲ႔အတူ ဂ်ပန္ေက်ာင္းသူအမ်ိဴး
သမီး ေနာက္ျပင္သစ္သူ တို႔လည္း ထြက္လာၾကပါတယ္။ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ တပ္မဟာ(ရ)
ဖက္ကမ္းကို ကူးၿပီးသိပ္မၾကာခင္ ကူးလာခဲ့ျပီး စခန္းကိုေရာက္ေနတာပါ။ကိုလြမ္းဏီန႔ဲကိုပုည
က ႀကိဳေရာက္ေနတာပါ။ ကိုထက္မိုးက ဗဟိုစည္းရုံးေရးဌါနကေန သင္တန္းမႈးတာ၀န္ရွိသူ
ေနာက္တေျဖးေျဖးလည္း ေမွာင္လာပါၿပီ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ကိုေစာမိုး ရဲေဘာ္(၅)ေလာက္နဲ႔
ေရာက္လာပါတယ္။ ေမွာင္လာၿပီမို႔ သူတို႔တပ္စည္းကမ္းအရ လုပ္သင့္တာေတြအကုန္လုပ္ေန
ပါတယ္ က်ေနာ္ေတာ့ မသိပါ။ ကင္းလည္းခ်ထားၿပီးပါၿပီ။

ကိုေစာမိုးနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြက ခ်က္ၿပီးသားဆိတ္သားဟင္းအိုးကိုပါသယ္ လာ
ၾကပါတယ္။ သူတို႔ကာကင္းကုန္းမွာခ်က္တာတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးေတြ မ်က္နွာအားလံုးကလန္း
လန္းဆန္းဆန္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လက္နက္နဲ႔ လူထု
တိုက္ပြဲနဲ႔ နည္းေပါင္းစံု တိုက္ပြဲ၀င္ရမွ စစ္ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္မယ္လို႔ ယံုၾကည္တဲ့သူေတြ
အျခားဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံေတြမွာ သြားေရာက္အေျခခ် ေနထိုင္မယ္ဆိုရင္လည္း ေနထိုင္နိုင္တဲ့သူေတြ
ဒါေပမဲ့ သူတို႔က သူတို႔ကိုင္ထားတဲ့ေသနတ္နဲ႔ ျပည္သူကိုနွိပ္စက္ညွင္းပန္းေနသူေတြကို ေတာ္
လွန္မွျဖစ္နိုင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားလို႔ သူတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ကိုမစြန္႔ သူေတြပါ။

ဒီေနရာမွာတခ်ိဴေသာသူမ်ားနွင့္ သေဘာကြဲလြဲစရာေတာ့ရွိပါတယ္။ တခ်ိဴ႔ကေျပာပါတယ္နွစ္
ေပါင္းမ်ားစြာ လက္နက္ကိုင္နည္းလမ္းနဲ႔လုပ္လာတာမေအာင္ျမင္ပါဘူး။ တခ်ိဴ႔ကေတာ့အင္
အားမ်ားတုန္းကေတာင္မနိုင္တာ ခုအင္အားနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္နိုင္မွာလဲ။ ေနာက္တခ်ိဴ႔ကေတာ့အ
ေၾကာင္းအမ်ိဴးမ်ိဴးေၾကာင့္ အျခားကြဲလြဲစရာေတြလည္း ရွိပါဦးမည္။ က်ေနာ္႔အျမင္ေတာ့ သ
ေဘာကြဲမည္ ဆိုလည္းကြဲလြဲခြင့္ရွိပါသည္။ ဘယ္သူတဦးတေယာက္ကိုမွ မကြဲလြဲရဘူးလို႔ အ
တင္းဆြဲေခၚထားၾကတာလည္းမဟုတ္ပါ။ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္မွရမည္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့လို႔
လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကပါတယ္ မယံုၾကည္ေလာက္စရာအေျခအေနေတြ ျဖစ္လာရင္
လည္း မယံုၾကည္ေတာ့တာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ အင္အားနည္းတာမ်ားတာကေတာ့ မ်ားတဲ့
အခါမ်ားလာၿပီး နည္းတဲ့အခါလည္း နည္းေနမွာပါ နည္းရာကေနမ်ားလာတာလည္းရွိမွာပါပဲ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္နက္ကိုင္နည္းလမ္းနဲ႔ တိုက္ပြဲ၀င္သူေတြရဲ့ အခက္အခဲအေျခအေနကို က်
ေနာ္နားလည္စာနာပါတယ္။ မွန္တယ္ရယ္လို႔လည္းျမင္ပါတယ္ အင္အားႀကီးမားတဲ့ရန္သူကို
တိုက္ရတဲ့အခါ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳပ္တဲ့ရန္သူကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ နည္းလမ္းမ်ိဴးစံုကိုသံုးၾကရ
မွာပါ။ အခက္အခဲေတြမခံနိုင္လို႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ ေခါင္းေဆာင္ေတြကိုမယံုၾကည္ေတာ့လို႔ ထြက္
ခြါသြားခဲ့သူေတြလည္း ရွိေနမွာပါပဲ။ အေျခအေနေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း ကိုယ့္ယံုၾကည္မႈ
ကိုစြန္႔လႊတ္မသြားတဲ့သူေတြ ကို က်ေနာ္သေဘာက်ေနတာပါ။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ သူတို႔လိုယံု
ၾကည္ေပမဲ့ သူတို႔လို မက်င့္ၾကံႏူိင္တာလည္းျဖစ္မွာပါ။ လက္နက္အားကိုးၿပီးအနိုင္က်င့္လာတဲ့
သူကို လက္နက္စြဲကိုင္ၿပီးခုခံရင္ အနိုင္က်င့္ခ်င္တိုင္းက်င့္လို႔ မရေတာ့တာေတာ့ လက္ေတြ႔မွာ
အမ်ားႀကီးေတြ႔ၾကရမွာပါ။ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ အနုနည္းလမ္းကို သံုးလိုသူေတြလည္းသံုးနိုင္ပါ
တယ္ ကိုယ္နွစ္သက္သလို က်င့္သံုးနိုင္သလို က်င့္သံုးၾကရမွာပါ။ တိုက္ပြဲ၀င္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္
ေနသူေတြကို ဒီမိုကေရစီကို ေထာက္ခံခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီကိုအေယာင္ျပၿပီး
ကိုယ့္အိပ္ထဲထည့္တဲ့ သူေတြကိုပဲ က်ေနာ္မေထာက္ခံတာပါ။

က်ေနာ္တို႔ ညေလးေရာက္လာေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး ရွာထားတဲ့ ထင္းေတြနဲ႔ မီးပံုပြဲအေသးေလး
လုပ္ပါတယ္။ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကိုေတာ့ အဆင္သင့္ စားလိုတဲ့သူလည္းစားနိုင္ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔
က အေသာက္ဖက္ပိုေတာ့ ေသာက္ပဲေသာက္ပါတယ္။ အရက္ကေတာ့ေတာအရက္ပါပဲ ျမိဳ့
ေပၚက ပါလာတဲ့အရက္လည္း ေသာက္ၾကတာပါပဲ ပင္တိုင္ကေတာ့ ေတာအရက္ပါပဲ ေတာအ
ရက္ေပမဲ့ ေတာအရက္ေကာင္းေကာင္းပါ က်ေနာ္တို႔ေတြ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အားလံုး ၀ိုင္းလိုက္ၾက
တာပါ။ နီးစပ္ရာကို ခြက္ေသးေသးေလးေတြနဲ႔ ခြက္လွည့္ၾကလို႔ သိပ္လည္းမမူးၾကပါဘူး။ ဧည့္
သည္ ျပင္သစ္အမ်ိဴးသမီးေလးကေတာ့ နည္းနည္းေလးေသာက္ပါတယ္ ေသာက္တယ္ဆိုရုံ
ေလး ဂ်ပန္အမ်ိဴးသမီးေလးကေတာ့မေသာက္ပါဘူး ရီစရာေတြပဲေျပာေနပါတယ္။ေနာက္ကို
ေပါက္ (ကဗ်ာဆရာ-ကမာပုလဲ)လည္းေရာက္လာပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတဲ့စခန္းကုန္းေလးေပၚမွာ အဲ့လိုမီးပံုပြဲေလးလုပ္ၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး တဦးခ်င္းစီမိတ္ဆက္ၾက ေျပာခ်င္တာေလးေတြေျပာၾကေပါ့ အခန္းအနားမ
ဆန္ပါဘူး သူငယ္ခ်င္းေတြျပန္ေတြ႔ၾကသလိုပါပဲ။ ေနာက္ရဲေဘာ္ေလးေတြက ဂီတာနဲ႔ သီခ်င္း
ေတြဆိုၾကပါတယ္။စုေပါင္းဆိုလို႔ရတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသီခ်င္းေတြလည္းဆိုၾကပါတယ္။တကယ္
ကိုေႏြးေထြးတဲ့ညေလးပါပဲ။ ေနာက္က်ေနာ္တို႔ေတြ မ်ားမ်ားလည္းမေသာက္ၾကပါဘူး ရန္သူ႔စ
ခန္းကုန္းနဲ႔က နီးနီးေလးပါ။ အားလံုး အဲ့လို၀ိုင္းထိုင္ေနတာေတာင္ ေသနတ္ကိုအနားမွာထား
ၾကတာပါ။

မွတ္မွတ္ရရ က်ေနာ္တို႔ ေတြ အားလံုးထမင္းစားေနတုန္း ကိုလြမ္းဏီဖုန္းက အသံျမည္လာပါ
တယ္ တကယ္ဆို ပံုမွန္ ဖုန္းမရတဲ့ေနရာပါ။ ဆက္သြယ္ေရးစက္ပဲ အားကိုးၾကရတာပါ။ခုလိုဖုန္း
သံျမည္လာေတာ့ ထူးဆန္းေနတာ ကိုလြမ္းဏီက ဖုန္းကိုင္လိုက္ေတာ့ ဥေရာပနိုင္ငံတခုက သူ
ငယ္ခ်င္းတေယာက္ ဆက္လိုက္တဲ့ဖုန္း ပါ ကိုလြမ္းဏီက“ ငါတို႔ျမန္မာျပည္ထဲျပန္ေရာက္ေန
တယ္ မင္းမယံုရင္နားေထာင္ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ရဲေဘာ္တို႔ က်ယ္က်ယ္ေအာ္ၾကမယ္ အေရး
ေတာ္ပံု-ေအာင္ရမည္ အေရးေတာ္ပံု-ေအာင္ရမည္- အေရးေတာ္ပံု-ေအာင္ရမည္”လို႔က်ေနာ္
တို႔ အသံကုန္ေအာ္ၾကတယ္ က်ေနာ္တို႔စိတ္ထဲအဲ့လို ေအာ္ခ်င္ေနခဲ့တာၾကာပါျပီ ဘယ္ေနရာ
ရာမွ ေအာ္ဖို႔ အခြင့္မၾကံဳေတာ့တာလည္း (၁၉၈၈)(၈)ေလးလံုးအေရးအခင္းၿပီးထဲကပါပဲ တ
ဖက္က သူငယ္ခ်င္းလည္း ေတာ္ေတာ္အားၾကသြားပါတယ္။ “ခုေျပးလာခ်င္လိုက္တာဗ်ာ” လို႔
ဖုန္းကေန ေျပာသြားတာ မိုက္ဖြင့္ထားလို႔ အကုန္ၾကားေနရပါတယ္။အဲ့လိုေျပးလာခ်င္တဲ့ ရဲ
ေဘာ္သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိေနမွာပါ။

ေနာက္က်ေနာ္တို႔ ညနက္လာေတာ့ အိပ္ဖို႔ေနရာေတြခ်ေပးၾကပါတယ္ က်ေနာ္႔ကို ကိုေစာမိုးက
သူနဲ႔တတဲ့ထဲ ေနရာခ်ေပးပါတယ္ အမ်ိဴးသမီးဧည့္သည္ေတြကိုေတာ့ အတြင္းပိုင္းက်တဲ့ လံုျခံဳ
တဲ့ အဆင္ေျပမဲ့ေနရာတဲေလးမွာခ်ထားေပးပါတယ္။ ကင္းလွည့္ခ်ထားတဲ့ထဲရဲေဘာ္ေလးေတြ
ထဲက တေယာက္က “အကိုညစာရျပီလား”တဲ့ က်ေနာ္က“ ညစာ စားၿပီးၿပီ”ၿပီလို႔ေျပာလို႔ ရယ္
လိုက္တာ ဟုတ္ဘူးအကိုရ ညစာဆိုတာ ညဖက္ “အေပါ့အပါးေတြဘာေတြသြားတဲ့အခါ ကင္း
သမားက အကို႔ကို ရန္သူလားမိတ္ေဆြလားခြဲျခားေအာင္ ေမးရတဲ့ စကား၀ွက္ေလအကို”ဆိုမွ
သေဘာေပါက္သြားတယ္ “အကိုမရေသးပါဘူး” ဆိုေတာ့ က်ေနာ္႔ကို “တိုးတိုးကပ္ေျပာတယ္
ကရင္လိုေပးထားတဲ့ နာမည္” က်ေနာ္လည္းမွတ္လိုက္တာေပါ့။

ေနာက္တပ္ရင္းမႈးနဲ႔လိုက္သြားေတာ့ တပ္ရင္းမႈးက ကာဘိုင္တလက္ယူလာတယ္ က်ေနာ္ကို
သူကိုင္တဲ့ပစၥတိုတလက္ေပးထားတယ္ “ကိုခ်စ္ေဖ အေရးအေၾကာင္းဆို ပစ္ရေအာင္တဲ့ ျဖစ္
ေတာ့မျဖစ္ပါဘူးတဲ့ ရန္သူနဲ႔အပစ္ရပ္ထားတယ္ ထံုးစံအတိုင္း ေပးထားတာပါ အေရးေပၚသံုးရ
ေအာင္”လို႔ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ေသနတ္ကိုတခါမွမကိုင္ဘူးတာဆိုေတာ့“ဘယ္လို
ပစ္ရမလဲ တပ္ရင္းမႈး” လို႔ျပန္ေမးေတာ့ “မနက္က်မွ က်ေနာ္ျပေပးမယ္ မျပန္မခ်င္းခင္ဗ်ားကိုင္
ထားဗ်ာ ခုေတာ့ညနက္ပီ ခုေတာ့ အိပ္မွ မနက္ကို သင္တန္းဆင္းပြဲ လုပ္ၾကရမယ္” လို႔ေျပာလို႔ို႔ က်ေနာ္လည္းဆက္မေမးေတာ့ပါဘူး အေရးအေၾကာင္းဆိုလည္း တကယ္ပဲ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္
ေပါက္ရေတာ့မွာပဲ။

က်ေနာ္လည္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲအိပ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ တေရးျပန္နိုးလာေတာ့ နာရီၾကည့္
လိုက္ေတာ့(၃) နာရီခြဲေတာ့မယ္ ကင္းအလွည့္က်ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးက သီခ်င္းတေအးေအးနဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္ က်ေနာ္လည္း အိမ္သာသြားခ်င္လာတာနဲ႔ သြားဖို႔ထျပီးမွ ညစာစကား
၀ွက္ကေမ့ေနတယ္ တကယ္လို႔ကင္းသမားရဲေဘာ္ေလးက ဘယ္သူလဲလို႔ ေမးရင္စကား၀ွက္
ကိုေျပာရမွာေလ က်ေနာ္ကေမ့ေနၿပီ တပ္ရင္းမႈးကိုႏႈိးေမးရရင္လည္း အားနာစရာ အဲ့ဒါနဲ႔မနည္း
ၾကာပါတယ္ ေနာက္ေတာ့ မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး ရဲေဘာ္ေလးကေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ လမ္း
ေလွ်ာက္ၿပီးကင္းေစာင့္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္က “ညီေလး”လို႔ လွမ္းေခၚျပီး “အကိုညစာေမ့ေနျပီ
သြားလို႔ရမလား” ဆိုေတာ့ “ဟာ..အကိုသြားေလ အကိုလႈပ္လႈပ္ လႈပ္လႈပ္နဲ႔ နိုးေနတာ က်ေနာ္
သိတယ္ေျပာေရာေပါ့ အကိုရာ” တဲ့ က်ေနာ္က စစ္ဓေလ့ေတြ ဘာေတြမသိဘူးေလ။

က်ေနာ္လည္းျပန္အိပ္မရတာနဲ႔ ေရေႏြးထႀကိဳတဲ့ရဲေဘာ္ေလးနဲ႔ စကားေျပာရင္း မီးလႈံေနလိုက္
တယ္ ေနာက္မိုးလင္းလာေတာ့ ထမင္းေၾကာ္နဲ႔ ေကာ္ဖီမစ္နဲ႔ မနက္စာ စားၾကတာေပါ့ဗ်ာသင္
တန္းဆင္းပြဲက မနက္(၉) နာရီမွ စပါတယ္ တပ္ရင္း(၉) က တပ္ရင္းမႈး ကိုသိုက္လည္းေရာက္
လာပါတယ္ မနက္(၈)နာရီေလာက္ ေနာက္ မဟာမိတ္တပ္က ေကအန္ယူ တပ္မႈးတခ်ိဴ႔လည္း
တက္ပါတယ္။ သင္တန္းမႈးကိုထက္မိုး ကိုသိုက္ ကိုေစာမိုး တို႔နဲ႔ မဟာမိတ္တပ္မႈးအခ်ိဴ႔ အမွာစ
ကားေျပာပါတယ္။ အခန္းအနားထံုးစံအတိုင္း အေလးျပဳတာ အစီအစဥ္အစဥ္ေၾကျငာတာ အ
ခန္းအနားျပီးဆံုးတာအထိပါပဲ။ရဲေဘာ္တဦးခ်င္း သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ ဂုဏ္ျပဳဆုလည္းေပး
ပါတယ္။ခရစ္သကၠရာဇ္(၂၀၀၄)ခုနွစ္ဇူလိုင္လတတိယပါတ္ ဇူလိုင္(၁၉)မတိုင္ခင္ရက္မွာပါ။

သင္တန္းဆင္းပြဲၿပီးေတာ့ ဧည့္သည္ေတြ မနက္စာစားျပီးျပန္သြားၾကပါတယ္။ တခ်ိဴ႔လည္းကား
အေျခအေနအရ မစားၾကေတာ့ပါဘူး က်ေနာ္က ကိုေစာမိုးနဲ႔ေနခဲ့မဲ့သူဆိုေတာ့ လိုက္မသြား
ေတာ့ပါဘူး ကိုထက္မိုးလည္းက်န္ေနခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီလိုလူစုမခြဲခင္ အမွတ္တယဓါတ္ပံုေတြရိုက္ၾကပါတယ္။အမွတ္တယ တဦးခ်င္းေသနတ္နဲ႔
ယူနီေဖါင္းနဲ႔ရိုက္ၾကတာလည္းရွိပါတယ္ ရဲေဘာ္ေလးေတြခင္မင္ရာတြဲရိုက္ၾကတာလည္းရွိပါ
တယ္ ေနာက္္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အားလံုးပါတဲ့ အုပ္စုဓါတ္ပံုလည္းရိုက္ၾကပါတယ္။ေက်ာင္းသားတပ္
မေတာ္အလံနဲ႔တကြပါ။က်ေနာ္ကိုေနရာခ်ထားေပးတဲ့ေနရာမွာ က်ေနာ္ရပ္ေနတုန္း တပ္ရင္းမႈး
က ေအေက(၄၇)ေသနတ္တလက္လာေပးပါတယ္။ဓါတ္ပံုထဲမွာေသနတ္ကိုင္ထားတဲ့ဓါတ္ပံုပါ
ေစခ်င္လို႔ပါ။ က်ေနာ့္မွာတပ္ရင္းမႈးေပးထားတဲ့ ပစၥတိုရွိေပမဲ့ ခါးၾကားထဲမွာဆိုေတာ့မေပၚပါဘူး။
က်ေနာ္၀တ္ထားတာလဲ စစ္ေဘာင္းဘီ အေႏြးထည္က တပ္ရင္းမႈးေပးထားတဲ့ ေပ်ာက္က်ားဖီး
လ္ဂ်က္ကက္ ဆိုေတာ့ ယူနီေဖါင္း၀တ္ထားသလိုပါပဲ တပ္ရင္းမႈးလာေပးတဲ့ေသနတ္ကို ပံုမၾက
ပန္းမက်ကိုင္ၿပီး အုပ္စုလိုက္ဓါတ္ပံုရိုက္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ကိုေစာမိုးကိုယ္တိုင္က က်ေနာ္႔ကိုရဲေဘာ္တေယာက္လို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့သေဘာမို႔ ခုခ်ိန္ထိ
က်ေနာ္က်ေနာ္ျပန္ေတြးမိတိုင္းဂုဏ္ယူပါတယ္။ ကိုခ်စ္ေဖလည္းေျပာမယ္ဆိုရင္ဓါတ္ပံုရိုက္တဲ့
အခ်ိန္(၅)မီးနစ္ေလာက္အတြင္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးထဲလုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္လို႔ေျပာရမ
လားပါပဲ။ဓါတ္ပံုကအုပ္စုပံုေတြထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါတယ္ အလင္းအေမွာင္ရဲေဘာ္
ေတြမ်က္နွာ အားလံုးၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္။က်ေနာ္႔မွာဓါတ္ပံုမရွိပါ။ တပ္ရင္းရုံးမွာျပန္ရွာရင္
ေတာ့ရနိုင္မယ္ထင္ပါတယ္။က်ေနာ္လည္းခု အဲ့ဒီဓါတ္ပံုေလးလိုခ်င္ေနပါတယ္။

က်ေနာ္ (၁၉၈၉)ခုနွစ္မွာ အဖမ္းခံရတုန္းက မတရားအသင္းအက္ဥပေဒပုဒ္မ(၁၇)(၁)။နိုင္ငံ
ေတာ္ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈကိုေနွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးသူမ်ား၏ေဘးအႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေသာဥပေဒ
ပုဒ္မ(၅)(ည) နဲ႔ပစ္ဒါဏ္က်ခဲ့တာပါ။ ေထာင္ထဲမွာက်ေနာ္ကို နိုင္ငံေရးသမားေတြထားတဲ့
(၅)(ည) တိုက္မွာမထားပါဘူး။က်ေနာ္႔ကို ရိုးရိုးရာဇ၀တ္မႈအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ အတူထားတာ
ပါ။အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္႔ပုဒ္မ(၁၇)(၁)က မတရားအသင္းေၾကျငာခံထားရတဲ့လက္နက္ကို္င္
ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားနွင့္ဆက္သြယ္မႈလို႔လည္း အဓိပါယ္ထြက္ေတာ့ က်ေနာ္႔ကိုသူ
ငယ္ခ်င္းေတြက သူပုန္ လို႔ေခၚပါတယ္။

က်ေနာ္ကလည္းသေဘာက်ပါတယ္။ မတရားတဲ့အစိုးရ ျပည္သူလူထုဆႏၵမပါပဲအုပ္ခ်ဴပ္တဲ့အ
စိုးရ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ဖိနွိပ္တဲ့အစိုးရကိုျပည္သူျပည္သားတိုင္းလက္နက္စြဲကိုင္ပုန္ကန္ခြင့္ရွိ
တယ္ ပုန္ကန္သင့္တယ္လို႔က်ေနာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ သူပုန္လို႔ေခၚတာက်ေနာ္၀မ္း
သာပါတယ္။ သူပုန္ေတြဟာ ျပည္သူေတြကိုဘယ္ေလာက္ခ်စ္တတ္တယ္ တရားမွ်တမႈကို
ဘယ္ေလာက္ျမတ္နိုးတယ္ဆိုတာကို ပုဂၢိဳလ္ေရးအရ က်ေနာ္ေဖၚျပခြင့္ရေနခဲ့တာလို႔ေတြးမိေန
လို႔ပါ။အေျခအေနအရလက္နက္ကိုကိုင္ေဆာင္ထားၾကသူေတြက လက္ေတြ႔က်က်တိုက္ပြဲေတြ
ထဲမွာအသက္ကို ခ်ထားျပီးတိုက္ပြဲ၀င္ၾကရတာပါ။အင္အားျခင္း ဆက္သြယ္မႈျခင္းေထာက္ပံ့မႈ
ျခင္းအလြန္ကြာပါတယ္။ဒါေပမဲ့စိတ္ဓါတ္ေရးရာအရေတာ့ ကိုယ္တိုင္မတရားမႈ႔ကိုေတာ္လွန္ခ်င္
လို႔ တိုက္ပြဲ၀င္လာခဲ့သူေတြမို႔ ရန္သူတပ္နဲ႔ေတာ့ အမ်ားႀကီးကြာပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔လိုျမိဳ႔ေပၚကေနေထာက္ခံတဲ့သူ ပူးေပါင္းတဲ့သူေတြကို သူပုန္ေက်ာရိုးေတြ သူပုန္
ေဒါက္တိုင္ေတြလို႔ အစိုးရကနွိမ္ေခၚပါတယ္ ဖိနွိပ္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြကက်ေနာ္႔ကိုသူပုန္
လို႔ေခၚတာ ရာထူးတက္ေပးတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တာပါ။ ျပည္သူေတြကိုဖိနွိပ္တဲ့ ရက္စက္တဲ့
အစိုးရစစ္တပ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဴပ္လုပ္ရတာထက္ မတရားမႈကိုတြန္းလွန္ၾကတဲ့သူပုန္တပ္မွာတပ္သား
ေလးျဖစ္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္။အဲ့ဒီလိုသေဘာထားခုထိလည္းရွိပါတယ္။တပ္ရင္းမႈးကိုေစာမိုး
က က်ေနာ့္ကို သူ႔ရဲေဘာ္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့လို႔သာ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ေသနတ္နဲ႔ ဓါတ္ပံုရိုက္ခြင့္
ရတာပါ။ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ၾကည္ႏူးစရာ (၁၉၈၈)ခုမတ္လ တံတားနီအေရးအခင္းထဲကေန
ဒီမိုကေရစီေရးတိုက္ပြဲထဲပါလာခဲ့တာခု(၂၀၀၉)ခုနွစ္အထိ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကိုလို
အပ္သည္လို႔ယံုၾကည္ခဲ့သလို အင္အားႀကီးမားေစခ်င္မႈလည္းစိတ္ထဲမွာရွိပါတယ္။ဒါေပမဲ့ခုခ်ိန္
ထိေသနတ္တခ်က္မွမပစ္ခဲ့ဘူးပါဘူး။ခုလည္း လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးရဲ့အေ၀းမွာေရာက္
ေနတာပါ။သူမ်ားေတြေျပာသလို တတိယနိုင္ငံေတြမွာ ခ်စရာလက္နက္လည္းမရွိခဲ့ဘူးသလို။
ခုခ်ိန္ထိလည္းေထာက္ခံအားေပးမႈသေဘာထား ထားရွိတာလည္းက်ေနာ့္လူ႔အခြင့္အေရးလို႔
သေဘာထားပါတယ္။ျမန္မာျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာထားရွိခြင့္ရွိပါတယ္။

က်ေနာ္သေဘာထားေတြေျပာရင္းနဲ႔ တရား၀င္၀င္ေဟာသလိုျဖစ္ေနပါျပီ။ အားလံုးလူစုခြဲသြား
ၾကၿပီးတဲ့အခါၾကေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔ ကာကင္းကုန္းဖက္ကိုသြားၾကပါတယ္။ကာကင္းကုန္းကအ
ေတာ္အတန္ေလးျမင့္ၿပီး ရန္သူစခန္းကို လွမ္းျမင္ရတဲ့ေနရာပါ။ ကိုေစာမိုးကမွန္ေျပာင္းတလက္
ပါ ပါလာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကုန္းေလးအေရွ႔က ကတုတ္က်င္းထဲကေန နအဖရန္သူတပ္စခန္း
ကုန္းကိုလွမ္းၾကည့္ၾကပါေသးတယ္။ရာသီဥတုက ျမဴေတြဆိုင္းေနခဲ့လို႔ ရန္သူ႔စခန္းတြင္းကိုမ
ျမင္ရပါ။ တပ္ရင္းမႈးက “အဲ့ဒီကုန္းက က်ေနာ္တို႔အရင္ထိုင္ထားတာ ရန္သူကခုရသြားတာ က်
ေနာ္တို႔ အဲ့ဒီစခန္းမွာတုန္းက အစံုစိုက္ထားၾကတာ ခုထက္ရိကၡာပိုလွ်ံတယ္ စခန္းကိုမက်သြား
ဖို႔က်ေနာ္တို႔ တပါတ္ေလာက္ခံပစ္ေသးတာ က်ည္အင္အားနည္းလာတာရယ္ေၾကာင့္ ရဲေဘာ္
ေတြအထိအခိုက္လံုး၀မရွိပါဘူး ရန္သူနဲ႔ ဒီေကဘီေအပဲနာသြားတာ” လို႔ေျပာျပပါတယ္။

တကယ္ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း တပ္ထြက္ရဲေဘာ္တေယာက္ေျပာသလို“စစ္
ဆိုတာကို စစ္သားေတြက ပိုမုန္းပါတယ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုလည္း လိုလားၾကပါတယ္ တဖက္နဲ႔တ
ဖက္ ပုဂၢလိက အမုန္းအညိဳးေတြမရွိပဲနဲ႔ သတ္ေနၾကရတာ ျပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းအ
ေျဖရွာမွပဲ ေျပလည္မွာပါ အျပဳတ္တိုက္ေရးနဲ႔ဆိုရင္ ေအာင္ပြဲေတာ့ခံရင္ခံနိုင္မယ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ေတာ့မရနိုင္ပါဘူး တခ်ိန္ျပန္ ျပႆာျဖစ္မွာပါ” တဲ့ စစ္အုပ္စုက သူပုန္ေသာင္းက်န္းသူနွိမ္နင္း
ေရးဆိုၿပီး လူအင္အား လက္နက္အင္အား ေငြအင္အား သံုးၿပီးနွိမ္နင္းလာခဲ့တာ နွစ္ေပါင္းမ်ား
စြာၾကာခဲ့ပါၿပီ။ သူပုန္ေတြကိုလည္းနည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ႔ အင္အားျဖိဳခြင္း ေခ်မႈန္းခဲ့ၾကတာအစိုးရ
အဆက္ဆက္ပါပဲ။ သို႔ေသာ္လည္း သူပုန္ျဖစ္လာေစတဲ့ မတရားမႈေတြ မမွန္ကန္မႈေတြ အနိုင္
က်င့္ညင္းဆဲမႈေတြကို ေတာ့မရပ္ခဲ့ပါ။ ဘယ္သူကမွ စစ္ကိုမမက္ေမာပါဘူး ခုခံဖို႔ တြန္းလွန္ဖို႔
ရသင့္ရထိုက္တဲ့အခြင့္အေရးရဖို႔သာ လက္နက္စြဲကိုင္သူပုန္ရယ္ျဖစ္လာၾကတာပါ။အေၾကာင္း
တရားကို မရွင္းသ၍ အကိ်ဴးတရားေတြလည္းရွိေနဦးမွာပါ။

က်ေနာ္တို႔ စခန္းမွာ ေနာက္ထပ္တညအိပ္ရင္း ကားႀကံဳကိုေစာင့္ၾကပါတယ္။ကိုေစာမိုး ကို
သိုက္ ကိုထက္မိုး က်ေနာ္နဲ႔ရဲေဘာ္ေတြစကားေျပာၾက ထမင္းစားၾက စမ္းေခ်ာင္းေလးထဲေရ
သြားခ်ိဴးၾက ေပါ့ ေနာက္ေန႔ မနက္ေတာ့ကားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ျပန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ရဲေဘာ္ေလး
ေတြလည္း က်ေနာ္တို႔ကိုလိုက္ပို႔ေပးၿပီးက်န္ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ကိုေစာမိုးကေတာ့ ခင္ဗ်ားျမင္ခဲ့ရ
တဲ့ ရြာၾကီးကို ၀င္လည္ၾကမယ္တဲ့ ကိုသိုက္နဲ႔ ကိုထက္မိုးနဲ႔ကျပံဳးေနတယ္။ကိုေစာမိုးေျပာတာ
က်ေနာ္သိခ်င္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းႀကီး ကိုေျပာေနတာပါ။