ကိုခ်စ္ေဖရဲ့ ခရီး(၁)
ကိုခ်စ္ေဖရဲ့ မိတ္ေဆြရဲေဘာ္ေတြဆီ ခရီး
(၁)
က်ေနာ္ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ့ေလးကိုေရာက္တဲ့ေန႔ ညေနမွာပဲ ေက်ာင္းသားတပ္မ
ေတာ္က တပ္ရင္း(၈)တပ္ရင္းမႈး ကိုေစာမိုးေရာက္လာပါတယ္ ကိုေစာမိုးဆိုတာက(၁၉၈၈)ခု
ဘုန္းေမာ္ အေရးအခင္းေတြစတင္ထဲက စတုထၳနွစ္အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသား လူကတရုတ္လူ
မ်ိဴးကျပား အသားျဖဴျဖဴ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာ က်ေနာ္က သူကိုမေတြ႔ဘူးေသးခင္ကတည္းက နာမည္
ၾကားၿပီးရင္းႏွီးေနၿပီးသား တရုတ္ေသြးေႏွာဗမာေက်ာင္းသားသူပုန္သူ႔အမ်ိဴးသမီးမၾကည္ၾကည္
ခင္နဲ႔က်ေနာ္နဲ႔က ေထာင္တေထာင္ထဲက်ဖက္ေတြ က်ေနာ္တို႔က နွစ္ၾကီးေတာ့က်န္ခဲ့သူေတြ
မၾကည္က အမ်ိဴးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲခ်ဴပ္က တက္ႂကြတဲ့ မဟာသပၸံတန္းေက်ာင္းသူ တရုတ္
လူမ်ိဴးစစ္စစ္မၾကည္က အျပင္မွာ စစ္အစိုးရကို အေၾကာက္မရြံမရွိ အာခံရဲသူဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္
ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဴပ္ ျပန္လည္ဖြဲစည္းလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ေထာင္(၂)နွစ္က်ခံခဲ့တာ မ်က္
နွာတခ်က္ေလးမွ မပ်က္ခဲ့တဲ့သူ။
က်ေနာ့္အေမက က်ေနာ္႔ကိုေထာင္၀င္စာလာေတြ႔ေတာ့ မၾကည္အေမကအားေပးခဲ့ရတာ က်
ေနာ္ကေနာက္က်မွ ျပန္သိတာပါ။ စိတ္မပူပါနဲ႔ရွင္ က်မသမီးေလးပါေထာင္က်ေနတာပါ ေဘး
မေၾကာက္ဘာမေၾကာက္ ေနာက္မိန္းကေလး ရွင္ကသားေယာက္က်ားေလးဆိုေတာ့ ေတာ္ပါ
ေသးတယ္ စိတ္မပူပါနဲ႔လို႔ ေထာင္၀င္စာေတြ႔ခ်ိန္ ေစာင့္ေနရင္းေတြ႔ၾကတာ။ေနာက္က်ေနာ္တို႔
တအုပ္စုလံုး က်မ္းမာေရး စားေသာက္ေရး စာဖတ္နိုင္ေရး မိသားစုေရးေတြကအစ ျမိဳ့ခံရဲေမတ
ဦးအေနနဲ႔ တာ၀န္အစစယူခဲ့သူပါ။ မ်က္မွန္လိုခ်င္တာကအစ လိုသမွ် သူနဲ႔ ကိုေအာင္မ်ိဴးေထြး
(ခ)ေက်ာင္းဆရာ ကဗ်ာဆရာ မင္းဒိဗၺ(၂၀၀၅ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၆ရက္မယ္ေတာ္ေဆးခန္းမွာကြယ္
လြန္ ဧရာ၀တီတိုင္းဗကသျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းလႈပ္ရွားမႈေခါင္းေဆာင္) တို႔ကအျမဲကူညီခဲ့ၾကတာ
ပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ပုသိမ္ေထာင္ထဲမွာ ဘုရားစာအုပ္ဖတ္ရင္ေတာင္ ရမယ္ရွာၿပီး စာမဖတ္ရ အ
မိန္႔ထုတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ သူတို႔ၿမိဳ့ခံေတြအကူအညီနဲ႔ စာအုပ္ေတြ ေရဒီယိုေတြေတာင္ခိုးသြင္းၿပီး
ေထာင္ထဲက တိုက္ပိတ္ခံရဲေဘာ္ေတြဆီေရာက္ေအာင္ သတင္းပို႔ေပးေသးတာ သူတို႔လြတ္
သြားျပီးမွေထာင္ထဲက ဘာပဲလိုလို မၾကည္နဲ႔ ကိုေအာင္မ်ိဴးေထြးက ပို႔ေပးေနၾက။ က်ေနာ္တို႔
နွမလိုအမလိုခင္မင္ရတဲ့သူ။
ေနာက္က်ေနာ္တို႔ ေထာင္ကလြတ္ရက္ေစ့လို႔လြတ္လာတဲ့ နယ္ကိုျပန္ရမဲ့သူေတြကို သူတို႔က
မျပန္မခ်င္း ပုသိမ္ၿမိဳ့ေပၚမွာေနသ၍ အကုန္ကူညီတဲ့သူေတြ ကားဂိတ္သေဘၤာဆိပ္လိုက္ပို႔ေပး
ၿပီးမွ ျပန္သူေတြပါ။ ေနာက္(၁၉၉၆) ခုနွစ္မွာ အေျခအေနအရ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္တပ္
ရင္းတရင္းဟာ ကယားလူမ်ိဴးစုလက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး၀တ္စံုေတြနဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္
ေတြအေနနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ၾကၿပီး ကိုေစာမိုးနဲ႔ မၾကည္နဲ႔ အိမ္ေထာင္က်သြားတာပါ မၾကည္ကလည္း
သူကိုယ္ပိုင္စီးပြားေရးနဲ႔ မိဘေတြတားတဲ့ၾကားကပဲ ကယားျပည္နယ္ကိုလိုက္သြားခဲ့တာပါ။
သူတို႔ဧည့္ခံပြဲလုပ္တဲ့ေနကေတာ့ တကယ့္ပြဲပါပဲ မၾကည္ဖက္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးတင္
ဦးတို႔ ဗဟိုအမႈေဆာင္လူႀကီးေတြတက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီး ကိုေစာမိုးဖက္က ကယားလူမ်ိဴးစုျငိမ္း
လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔လူၾကီးေတြတက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
မဂၤလာပြဲလာပရိသတ္ေတြကလည္း ကယားျပည္နယ္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္
ေတြ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲခ်ဴပ္က ရဲေဘာ္ေတြ အမ်ိဴးသားဒီမိုကေရ
စီအဖြဲ႔ခ်ဴပ္အဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ ရန္ကုန္မွာစည္စည္ကားကားက်င္းပခဲ့ၾကတာပါ။ အဲ့ဒီတုန္းက ကိုေစာ
မိုးက ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ရဲ့ ဒုတပ္ရင္းမႈး ကယားလူမ်ိဴးစုေတာ္လွန္ေရးသမားေတြရဲ့၀တ္စံု
ကို အေျခအေနရ ခဏ၀တ္ထားခဲ့သူ စစ္အစိုးရက အပစ္ရပ္ျငိမ္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ အဖြဲခ်ဴပ္အၾကား
လံုး၀ဆက္သြယ္ခြင့္မေပး ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ဗမာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဴပ္(ဗကသ)ဆိုတာ ေတြဆံုဖို႔ဆိုတာေ၀လာေ၀း အဲ့ဒီသူတို႔မဂၤလာ
ေဆာင္မွာေတြ႔ဆံုႏိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။
အဲ့လိုမေမွ်ာ္လင့္ပဲေတြဆံုခြင့္ရသြားဖို႔ဆိုတာမလြယ္ပါဘူး နအဖစစ္အစိုးရက မ်က္ေျခမျပတ္
ေစာင့္ၾကည့္ေနတာပါ။ အဲ့လိုဆံုေတြၿပီးမွသိသြားေတာ့ ေတာ္ေတာ္အခဲမေက်ျဖစ္သြားတယ္
မဂၤလာေဆာင္ကိုေတာ့ ၀င္ဖ်က္လို႔မရဘူးေလ ေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးတင္းတင္းၾကပ္
ၾကပ္သေဘာထားလာခဲ့ပါတယ္ ကိုေစာမိုးတို႔လည္း ျမိဳ့ေပၚလာခြင့္ရပ္သြားတယ္ မၾကည္က
ေတာ့ ကိုေစာမိုးရွိရာ ကယားျပည္နယ္ကိုလိုက္သြားတာပါ။ သူတို႔မဂၤလာေဆာင္က်ေနာ္က
ေတာနယ္ေလးေရာက္ေနလို႔ မသြားလိုက္ရပါဘူး။ က်ေနာ္ရန္ကုန္ကို လာေတာ့မွသိရတာပါ။
ေနာက္တနွစ္ေက်ာ္(၂)နွစ္ေလာက္မွာ နအဖက ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြဆီကေန ေက်ာင္းသားတပ္မ
ေတာ္ရဲေဘာ္ေတြကို အပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုလာလို႔ ကိုေစာမိုးတို႔အေရးေပၚ တပ္ကိုေရႊ႔ရပါတယ္
နအဖစစ္တပ္ေတြ ကိုေရွာင္ကြင္းၿပီးဆုတ္ရတာမို႔ မလြယ္ကူပါဘူး လမ္းမွာတိုက္ပြဲလည္းျဖစ္
နိုင္ေသးတာကိုးဗ်ာ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ မၾကည္နဲ႔ကိုေစာမိုးတို႔ရဲ့သားႀကီးကို ေမြးၿပီးကာစ(ရ)ရက္
မျပည့္ေသးပါ မၾကည္နဲ႔သားနဲ႔ကိုထားခဲ့ၿပီး တပ္ကရဲေဘာ္ေတြနဲ႔အတူဆုတ္ၾကရတာပါ။
မၾကည္ကလည္း အားမငယ္ပါဘူး သူတလေက်ာ္ေလာက္ေနၿပီး မိဘေတြဆီျပန္လာပါတယ္
ျပန္လာလာျခင္းပဲ ကေလးေရာအေမကိုပါ ဖမ္းပါတယ္ မၾကည္ေနာက္တႀကိမ္သားနဲ႔အတူထပ္
၀င္သြားတာပါ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူတို႔ဖက္က သိပ္ညစ္ပတ္ရာက်မွာစိုးလို႔လား လူေတြၾကား
ထဲမွာျဖစ္ေနလို႔လားမသိဘူး မၾကည္ကိုျပန္လႊြတ္လိုက္ပါတယ္။လပိုင္းေလာက္ေတာ့သူေနခဲ့ရ
ေသးပါတယ္။
မၾကည္လည္း ကေလးငယ္ေသးေတာ့ ကိုေစာမိုးဆီကိုမလိုက္သြားနိုင္ေသးပါဘူး ေနာက္က်
ေနာ္ သူတို႔ၿမိဳ့ေလးကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေတာ့ မၾကည္ဆိုင္ကိုေရာက္ပါတယ္ ၀င္ေတြ႔တာေပါ့
ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ပဲေလ။
က်ေနာ္တို႔ နယ္စပ္ၿမိဳ့ေလးကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ေရာက္ေရာက္ျခင္းညေန သူဆိုင္ကယ္ေလးနဲ႔
ကိုေစာမိုးေရာက္လာတာပါ။ ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း ဟိုးတုန္းကတည္းကသိကၽြမ္းခဲ့ၾကသူေတြလို ခင္
သြားတယ္။ မၾကည္နဲ႔က်ေနာ္ေတြ႔တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ သူမ်က္နွာမေကာင္းပါ သူကေပ်ာ္
ေပ်ာ္ပါးပါးေနတတ္ေပမဲ့ သံေယာစဥ္ႀကီးသူတေယာက္ မိသားစုကိုခင္တြယ္သူတေယာက္ပါ
က်ေနာ္ေတြဖူးရင္းနွီးဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က တပ္ရင္းမႈးေတြထဲမွာ တမိ်ဴးစီခင္မင္
ဖို႔ေကာင္းပါတယ္ ကိုေစာမိုးကေတာ့ လူကသာက်ားက်ားယားယားေနတာ မ်က္နွာကအျမဲခ်ိဴ
ေနတာ သူကစစ္သားထက္ သေဘာေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းဆရာနဲ႔ ပိုတူပါတယ္ သီခ်င္းေတြလဲ
ဆိုတတ္တယ္။
က်ေနာ္တို႔ မဲေဆာက္ေရာက္လာစ အျပင္မထြက္ရဲေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ သူလာေခၚၿပီး က်ေနာ္တို႔
စတည္းခ်ေနတဲ့ အိမ္နားက အရက္ဆိုင္အေအးဆိုင္ေလးကို ေခၚသြားတာပါ သူက်ေနာ္တို႔ကို
အရက္တိုက္ပါတယ္။က်ေနာ္က ေနာက္ေတာ့ သူတဟားဟားနဲ႔ရီေနေသးတယ္။က်ေနာ္က“ကို
ေစာမိုးရယ္ ဒီလိုမ်ိဴးအရက္ေကာင္းေကာင္းေသာက္ေနရလို႔ကေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးအဓြန္႔ရွည္
ပါေစဗ်ာ” လို႔ေနာက္တာ မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာဆိုၿပီးရယ္ေနတာ။ က်ေနာ္က မၾကည္နဲ႔ကေလးကိုေခၚဖို႔
ေျပာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ခရီးကၾကမ္းပါတယ္ဗ်ာ သူမိသားစုၾကားမွာဆို ကေလးလည္းပိုေကာင္းပါ
တယ္ က်ေနာ္႔မိသားစုလည္းရွိေနေတာ့ သားကိုေစာင့္ေရွာက္နိုင္တာေပါ့ဗ်ာ။ ကံရွိေသးရင္
ေတာ့ ျပန္ဆံုမွာေပါ့ဗ်ာလို႔ေျပာတယ္။
ေနာက္က်ေနာ္တို႔ နယ္စပ္ေရာက္ၿပီး(၈)ေလာက္အၾကာမွာ သားငယ္လက္ဆြဲၿပီး ကိုေစာမိုးရွိ
ရာကို မၾကည္ၾကည္ခင္လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ ခု ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာအသံသတင္းေထာက္ နာ
မည္ႀကီးဘေလာ့ဂါ မခင္မင္းေဇာ္ ေပါ့ဗ်ာ။ ေတြ႔ေတြ႔ျခင္း “ကိုခ်စ္ေဖတို႔မ်ားဒီဖက္ထြက္လာတာ
က်မေတာင္မသိလိုက္ရဘူး” ျပစ္တင္ေနေသးသဗ်။ က်ေနာ္ကလည္း ကမန္းကတန္းထြက္လာ
ရတာဆိုေတာ့ အသိမေပးနိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ကိုေစာမိုးက က်ေနာ္တို႔ေရာက္ခါစ မၾကာမၾကာလာလာလည္ပါတယ္ သူတို႔ေနတဲ့အိမ္ကို
လည္း ေခၚသြားပါတယ္က်န္တဲ့ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ေပးေတြ႔တယ္ မျပတ္ပါဘူး ေနာက္က်ေနာ္
ေရာကၿ္ပီး သီတင္းပတ္(၃)ပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ကိုလာေျပာပါတယ္မနက္ဖန္က်
ေနာ္ေရွ႔တန္းစခန္းကိုသြားရမယ္ ကိုခ်စ္ေဖ လိုက္ခဲ့မလားတဲ့ က်ေနာ္ကသူအဲ့လိုေရွ႔တန္းစခန္း
သြားရင္လိုက္ခ်င္တယ္လို႔ ေျပာထားခဲ့ဘူးတာကိုး“စခန္းမွာ အေျခခံနိုင္ငံေရးသင္တန္းတခုလုပ္
တယ္ အဲ့ဒါ သဘက္ခါသင္တန္းဆင္းပြဲရွိတယ္ လိုက္ခဲ့မလားတဲ့ က်ေနာ္လဲေရငတ္္ေနတုန္းေရ
တြင္းထဲကိုဓါတ္ေလွခါးနဲ႔ခ်ေပးသလို ၀မ္းသာသြားတယ္ စစ္အစိုးရကိုလက္နက္ကိုင္ဆန္႔က်င္
ေတာ္လွန္ေနတဲ့ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို ဓါတ္ပံုေတြထဲမွာသာ ယူနီေဖါင္းနဲ႔ ေသနတ္နဲ႔ေတြ႔
ဖူးတာ အျပင္မွာမေတြ႔ဖူးဘူးေလ ေနာက္ က်ေနာ္က ကရင္ ဗမာ တရုတ္လူမ်ိဴးကသာေသြး
ေရာေနတာ က်ေနာ္က ကရင္သိပ္ျဖစ္တဲ့သူ က်ေနာ္အဖြားက ကရင္ အေမကလည္းကရင္ျမစ္
၀ကၽြန္းေပၚကရင္ ကရင္စကားကိုမြတ္ေနေအာင္ေျပာတတ္တာ ကရင္လူမ်ိဴးကိုခ်စ္တတ္တာ
ေတြက က်ေနာ္႔ရင္ထဲစြဲေနတာပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ကရင္မေလးေတြကို ပိုးလိုက္ပမ္းလိုက္
ရတာ အေမာ အဲ့လို႔ေကာင္ဆိုေတာ့ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေတြ (ေကအန္ယူ) ကရဲေဘာ္
ေတြကိုေတြ႔ဘူးခ်င္တယ္။
သူတို႔နဲ႔ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ေတြကအတူေနေနၾကတာ တပ္သာကြဲတယ္ဆိုေပ
မဲ့ တိုက္စရာရွိေတာ့အတူတူ ငတ္စရာရွိလည္းအတူတူ ကရင္ဗမာေသြးစည္းညီညြတ္ေရးကို
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ ကရင္ရဲေဘာ္ေတြ အတူတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတာ
ဆယ္စုနွစ္(၂) ခုနီးပါး ေသေဖၚရွင္ဖက္ေတြ၊ က်ေနာ္ေတြ႔ခ်င္တယ္ အားလံုးကို စကားေျပာ
ခ်င္တယ္ အဲ့ဒီညက က်ေနာ္ရင္တခုန္ခုန္ေပါ့ဗ်ာ ေနာက္ေန႔ညေနပိုင္းမွာ သြားၾကမွာမို႔ က်ေနာ္
လည္းလိုအပ္တဲ့ ပစၥည္းေလးေတြ ထုတ္ပုိးထားတာေပါ့ ကိုေစာမိုးက အဲ့ဒီေန႔မွာပဲ က်ေနာ္ကို
သူလက္ေဆာင္ရထားတဲ့ အေမရိကန္လုပ္ ေပ်ာက္က်ား ဖီးလ္ဂ်က္ကက္ အသစ္တထည္လက္
ေဆာင္ေပးပါတယ္။ ေရွ႔တန္းမွာေအးတယ္ ခင္ဗ်ားကိုလက္ေဆာင္လည္းေပးတာ လို႔ေျပာေသး
တယ္
ေျပာရဦးမယ္ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ ထိုင္းဖက္ျခမ္းက နယ္စပ္ျမိဳ့ေလးကိုေရာက္ေတာ့ အ၀တ္တထည္
ကိုယ္တခုနဲ႔ပါ က်ေနာ္တို႔က နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းဆိုေတာ့ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား
ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔က ေနစရာစားစရာ ၀တ္စရာအိပ္ယာ ေစာင္ ေခါင္းအုံး အကုန္စီ
စဥ္ၿပီးကူညီေစာင့္ေရွာက္ပါတယ္။ သံုးစြဲစရာတေယာက္ကို ဘတ္ ၂၅၀၀ စီလည္းေပးတယ္ဗ်
ဒါက နိုင္ငံေရးေထာင္က်အျခင္းျခင္းကူညီတာပါ။ အျခားအဖြဲ႔အစည္းအသီးသီးကလည္း အ
ကုန္လံုးနီးပါး ပတ္လည္သိေနၾကေတာ့ သီးျခားအ၀တ္အစား ေငြ မိတ္ဆက္ပြဲေလးေတြနဲ႔ဧည္ခံ
ၾကေသးပါတယ္ ဒါကလည္းေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမက ရဲေဘာ္ေတြအျခင္းျခင္း ကူညီအသိမွတ္
တဲ့ နည္းပါပဲ အ၀တ္အစား ကို က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြၾကားမွာ ၀ယ္ေပးခဲလက္ေဆာင္ေပး
ခဲပါတယ္ အဲ့ဒီမွာေတာ့ အလွ်ံပယ္ႀကီးမဟုတ္ေပမဲ့ သူတို႔ေပးနိုင္တာေလးေတြ စာအုပ္ကအစ
ေပးလိုက္ၾက ညေနဖက္ အရက္လိုက္တိုက္လိုက္ၾကနဲ႔ မေသာင္းညြန္႔ကိုလြမ္းတာေလးေတာင္
ေျပသြားတယ္။
အဲ့ေနာက္ေန႔ ထမင္းစားၿပီးကတည္းက က်ေနာ္ေစာင့္ေနတာ ေနလည္(၁)ခြဲေလာက္ ကားနဲ႔ကို
ေစာမိုးေရာက္လာတယ္ မလာခင္ထဲက လွမ္းဖုန္းဆက္ထားေတာ့ က်ေနာ္အဆင္သင့္ကားေပၚ
လိုက္သြားရုံပါပဲ ကားက ေရွ႔ခန္းကေမာင္းသူ ေနာက္ေဘးကတေယာက္ ေနာက္အခန္းက်ဥ္း
ထဲမွာက သံုးေယာက္က်ပ္က်ပ္ ဆံ့ပါတယ္ ေနာက္ဖက္ကေတာ့ အမိုးဖြင့္ထားၿပီးကုန္တင္နိုင္
တာေပါ့ အဲ့လိုကားမ်ိဴး ကားေမာင္းတဲ့သူေဘးမွာတေယာက္ ေနာက္ကိုေစာမိုး က်ေနာ္ ေနာက္
လမ္းမွာ ကားႀကံဳလိုက္မဲ့ အမ်ိဴးသမီး(၂)ေယာက္၀င္ေခၚရမည္တဲ့။ လမ္းမွာသယ္သြားမည့္ပ
စၥည္းတခ်ိဴ႔လည္းလိုက္တင္ၿပီး အမိ်ဴးသမီး(၂)ေယာက္ကို တေယာက္တေနရာစီ၀င္ေခၚရသည္
တေယာက္က ဂ်ပန္ အမ်ိဴးသမီးေက်ာင္းသူ ေနာက္တေယာက္က ျပင္သစ္ အမ်ိဴးသမီးတ
ေယာက္ သူတို႔လည္း စခန္းကိုေလ့လာဖို႔လိုက္ၾကမွာတဲ့ ကိုေစာမိုးက ေနရာက်ပ္ေနေတာ့
ေနာက္ခန္းမွာ ကုန္ေတြနဲ႔သြားထိုင္တယ္ အတူထိုင္ဖို႔ေခၚလည္း မထိုင္ေတာ့ပါဘူး က်ပ္ေနမယ္
တဲ့ က်ေနာ္ေနာက္မွာသြားထိုင္မယ္ဆိုေတာ့လည္း မရဘူး သူပဲထိုင္မည္တဲ့ အျပင္မွာေလ
ေကာင္းေလသန္႔ရပါတယ္တဲ့ က်ေနာ္ပါလိုက္ထိုင္မယ္ဗ်ာဆိုေတာ့ ခင္ဗ်ားထိုင္လို႔မျဖစ္ဘူးတဲ့
က်ေနာ္ကမ်က္နွာရင္းေနၿပီးသားတဲ့ လမ္းမွာဂိတ္ေတြရွိတယ္တဲ့ ခင္ဗ်ားကိုဆြဲထားရင္ အကုန္
ရႈပ္ကုန္မယ္တဲ့ အဲ့ဒီေနရာကပဲလိုက္ရမယ္တဲ့ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္က တပ္ရင္းမႈးႀကီးက
အဲ့လိုဗ်။
က်ေနာ္ကေတာ့ဗ်ာ လမ္းမွာသိခ်င္တာေလးေတြ ေမးရင္း စကားေလးတေျပာေျပာနဲ႔သြားခ်င္
တာေပါ့ ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ သူေတြက မရင္းႏွီးဘူးေလ ဒါေပမဲ့လည္း အားလံုးကခင္မင္ဖို႔
ေကာင္းပါတယ္ ကားေမာင္းတဲ့သူက ေကအန္ယူက ရဲေဘာ္ေဟာင္း ေနာက္သူ႔ေဘးကတ
ေယာက္ကလည္း ေကအန္ယူက အရာရွိ က်ေနာ္ကေတာ့ မသိပါဘူး ရိုးရိုးအရပ္သားေတြပဲ
ထင္ေနတာ ေနာက္မွျပန္သိတာ အဲ့လိုနဲ႔မဲေဆာက္ၿမိဳ့ေလးကေနေျမာက္ဖက္အေ၀းေျပးလမ္း
မႀကီးကေန ကားေလးကိုေမာင္းလာခဲ့တယ္ လမ္းတေလွ်ာက္ရြာေလးေတြက ေနခ်င္စရာရာ
သီဥတုကလည္း သာသာယာယာရွိတယ္ေလ။ ထူးျခားတာကေတာ့ ေဒသခံထိုင္းလူမ်ိဴးေတြရဲ့
ရိုးသားေအးခ်မ္းတဲ့ မ်က္နွာေတြ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈမရွိတဲ့မ်က္နွာေတြကိုေတြ႔ေနရတာပါပဲ။
စိုက္ခင္းေလးေတြကလည္း စိမ္းစိမ္းစိုစို ရြာေလးေတြေပမဲ့ လွ်ပ္စီးမီးေရခဲေသတၱာ နဲ႔ေနနိုင္ၾက
ပါတယ္။က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဴးေတြက ရုန္းကန္ရင္ဆိုင္ၾကရ သကၤာမကင္းျဖစ္ၾက အလုပ္မွာခက္
ခက္ပင္ပင္ပမ္းပမ္းေငြရွာေနၾကရေပမဲ့ သူတို႔ထိုင္းေတြရဲ့လူေနမႈအဆင့္အတန္းက အေတာ္ျမင့္
ေနပါျပီ။ သူတို႔လူမ်ိဴးေတြအဲ့လိုေနနိုင္တာကိုလည္း ၀မ္းသာမိရတာေပါ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ဗမာလူမ်ိဴး
အလုပ္သမားေတြကိုေခါင္းပံုျဖတ္အျမတ္ထုတ္တဲ့ အလုပ္ရွင္ေတြကေတာ့လည္းရွိတာေပါ့ဗ်ာ။
သူတို႔နိုင္ငံကိုဦးေဆာင္သူေတြရဲ့ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိမႈ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကိုျမတ္နိုးတတ္မႈ စနစ္တက်စီ
မံခန္႔ခြဲတတ္မႈရဲ့ အသီးအပြင့္ေတြ အရိပ္ေတြကို သူတို႔စားသံုးေနနိုင္ၾကပါျပီ။အထက္တန္း
ေက်ာင္းသားေလးေတြ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေလးေတြဆိုလည္း အေပၚကအျဖဴေရာင္
ေအာက္ကနက္ျပာေရာင္ ယူနီေဖါင္းသပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလးေတြနဲ႔ အေပၚကအက်ီအျဖဴဆိုရင္
သစ္လြင္လို႔ က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံုေလးေတြက ၀ါက်င့္က်င့္ျဖစ္လို႔ ကေလး
ေတြရဲ့သာမန္ထြားႀကိဳင္းမႈကလည္း အမ်ားႀကီးကြာကုန္ပါၿပီ သူတို႔ကေလးေတြက အရပ္ျမင့္ျမင့္အ
သား အေရစိုစိုေျပေျပျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ က်ေနာ္တို႔ကေလးေတြက ငိုခ်င္ေနတဲ့မ်က္နွာနဲ႔အျမဲအားငယ္
္ေနရတာ လူမ်ိဴးလိုက္ကိုျဖစ္ေနပါၿပီ ဒါေတာင္နယ္စပ္ၿမိဳ့ေလးပါ။ ဟိုတံုးကယိုးဒယားကို ၀ါးရင္း
တုတ္နဲ႔ တက္သိမ္းခဲ့ၾကတာ ဘာညာေျပာေနေပမဲ့ ခုဆို ထိုင္းက၀ါးျခမ္းျပားနဲ႔ ျပန္တက္သိမ္းနိုင္
တယ္ေျပာၾကမလားမသိ ထိုင္းမွာႀကီးျပင္းရတဲ့ကေလးေတြက ထိုင္းပုလိပ္ဆိုတာနဲ႔ လူႀကီးေတြ
မ်က္နွာအကဲၾကည့္ၿပီးေၾကာက္ပီးသား ေနရတဲ့အေျခအေန ဗမာဆိုတာ သူတို႔နိုင္ငံမွာဆင္းရဲလို႔
ငါတို႔ဆီမွာအလုပ္လာလုပ္ရတဲ့ အလုပ္သမားလူတန္းစား အဲ့လိုထိုင္းလူငယ္ေတြ ကေတြးမွာပါ။
အေျခအေနေတြက အဲ့ဒီလိုအေျခအေနမ်ိဴးျဖစ္လာခဲ့ရပါျပီ။
(၂)
အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးကလည္းဗ်ာ နိုင္လြန္ကတၱရာနက္ေမွာင္ေနတာမီးနစ္ (၂၅)ေလာက္
ေမာင္းၿပီးတဲ့အခါ အခါေတာ့ ေျပာက္က်ားစစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ထားတဲ့ ထိုင္းစစ္သားေတြက
ကားကိုတားပါတယ္ ေနာက္ကားထဲကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး ဆက္ေမာင္းခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္ တ
ကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔စီးလာတဲ့ကားကို ခြင့္ျပဳေပးထားတာပါပဲ သြားေနၾကကားလည္းျဖစ္တာ
ေနမွာပါ။ေနာက္ဆက္ေမာင္းလာလို႔ (၁၀)မီးနစ္ေလာက္အၾကာ လမ္းမႀကီးရဲ့၀ိုက္သြားတဲ့ေကြ႔
တခုကအထြက္မွာ ရြာႀကီးတရြာကို အေပၚစီးကေနလွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္ တခါဘူးမွ်မေတြ႔
ဖူးခဲ့ရြာႀကီးပါပဲ အေနာက္ဖက္မွာ ေပေထာင္ေက်ာ္ျမင့္မားတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ႀကီးအဲ့ဒီေက်ာက္
ေတာင္ႀကီးရဲ့ အေနာက္ဖက္မွာေတာ့ ေတာင္ကေနေျမာက္ဖက္ကို စီးဆင္းသြားၿပီး သံလြင္ျမစ္
နဲ႔သြားဆံုတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ေသာင္းရင္းျမစ္ ထိုင္းျမန္မာ နယ္ျခားျမစ္ ျမစ္ရဲ့အေရွ့ဖက္ျခမ္းက
ထိုင္းနိုင္ငံပိုင္ အေနာက္ျခမ္းကျမန္မာနိုင္ငံပိုင္ က်ေနာ္ကေတာ့ ရြာႀကီးကိုၾကည့္ၿပီးအလြန္အံ့
အားသင့္ေနတာ က်ေနာ္အဲ့ေလာက္ႀကီးတဲ့ သက္ကယ္မိုးတဲအိမ္ေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့ရြာ
ကိုမေတြ႔ဘူးပါဘူး က်ေနာ္ေရာ ဧည့္သည္ နိုင္ငံျခားသူ(၂)ေယာက္ေရာ အ့ံၾသေနၾကတာပါ။
က်ေနာ္တို႔ တအံ့တၾသျဖစ္ေနတာကို သိတဲ့ ေကအန္ယူအရာရွိက “ဒါ မယ္လဒုကၡသည္စခန္း
ေပါ့ဗ်ာ ျမန္မာဖက္ျခမ္းကေန ထိုင္းဖက္ျခမ္းကိုထြက္ေျပးလာၾကရတဲ့ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဴးေတြေရာ
လူမ်ိဴးအစံုပါပဲ စုစုေပါင္း အိမ္ေျခ(၅၀၀၀၀) ေသာင္းေက်ာ္ပါတယ ထိုင္းမွာရွိတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္း
ေတြထဲမွာအႀကီးဆံုးစခန္းႀကီးပါ”တဲ့ အဲ့ဒီဒုကၡသည္စခန္းႀကီးက ခုဆိုနွစ္(၃၀)နီးပါး အေျခတည
္ခဲ့ၿပီ စခန္းထဲကေန ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏူိင္ငံႀကီးေတြကို ထြက္ခြာအေျခခ်ေနထိုင္ၾကသူေတြရွိေနသလိုစခန္း
တြင္း၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသူေတြလည္း တဖြဲဖြဲပါပဲ။လူရယ္လို႔မစည္ကားအပ္တဲ့ အရပ္မွာလူေတြ
စည္ကားေနခဲ့ရပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကေနေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဴးေပါင္းမ်ားစြာထဲကျပယုဒ္တခုအရပ္
ေဒသကို ဇာတိေျမကို စြန္႔ခြာလာၾကရေသာသူေတြအတြက္ ေခတၱနားခိုရာ အက်ဥ္းစခန္းႀကီး
တခု စခန္းတခုလံုးရဲ့လံုျခံဳေရးကို ထိုင္းႏူိင္ငံျပည္ထဲေရးဌါနက တာ၀န္ယူထားၿပီး ေနထိုင္စား
ေသာက္မႈအေျခခံ ပစၥည္းကိုေတာ့ ထိုင္းႏူိင္ငံဆိုင္ရာ ဒုကၡသည္မ်ားမဟာမင္းႀကီးရုံးကတာ၀န္
ယူထားၿပီး ႏူိင္ငံတကာက အလႈရွင္မ်ားရဲ့ လႈဒါန္းမႈနဲ႔ အသက္ဆက္ေနရတဲ့ ရြာႀကီးဆိုလည္းမ
မွားပါဘူး။ စခန္းတြင္းမွာလည္း တရား၀င္မဟုတ္ေပမဲ့လည္း အဆင္ေျပေစမႈ နားလည္မႈနဲ႔
ေစ်းေတြ အလွျပင္ဆိုင္ ေရဒီယိုတီဗြီျပင္ဆိုင္ ေဆးပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ဆံ
ပင္ညွပ္ဆိုင္ စက္ခ်ဴပ္ဆိုင္ ယက္ကန္းလုပ္ငန္း စိုက္ပ်ိဴးေရးသင္တန္းေက်ာင္း ကြန္ျပဴတာသင္
တန္းခန္းမ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း ခရစ္ယာန္ဘုရားေက်ာင္း အစၥလာန္ဘာသာဗ
လီေက်ာင္း အစံုစံုရွိသလို ေန႔ကေလးထိန္းေက်ာင္းကစၿပီး(၁၀)တန္းေအာင္သည္အထိ လည္း
လည္းေက်ာင္းတက္ႏူိင္ၾကပါတယ္။ ေဆးရုံ စာၾကည့္တိုက္ တိုင္းရင္းေဆးခန္း ေတြလည္းရွိပါ
တယ္။အခ်ိဴ႔စခန္းမ်ားမွာ သူနာျပဳသင္တန္း နဲ႔ အျခားသင္တန္းမ်ားလည္းဖြင့္လွစ္ေပးသည္လို႔
လည္းသိလာရပါတယ္။
က်ေနာ္ကေတာ့ ျမင္ျမင္ခ်င္းအံ့ၾသမိေနတာပါ။ စခန္းေရွ႔ကေနကားကို ျဖတ္ေမာင္းခ်ိန္ေတာင္
(၁၀)မီးနစ္ခန္႔ရွိမယ္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ခန္းက ကိုေစာမိုးကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့ ဒုကၡသည္စခန္း
ႀကီးကို ရီေ၀တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ေငးၾကည့္ေနေလရဲ့။ေနာက္ကားက ေျမာက္ဖက္ကိုဆက္ေမာင္းလာ
ေလ ေတာေတြထူလာၿပီး ေတာင္ေပၚကိုတက္လာေနတယ္လို႔လည္း သိေနပါတယ္ က်ေနာ္
လည္းလမ္းေဘး၀ဲယာ တေလွ်ာက္မွာရွိတဲ့ ရႈ႔ေမွ်ာ္ခင္းေတြကိုေငးၾကည့္ရင္း က်ေနာ္ဇာတိေျမ
ကိုလြမ္းဆြတ္ရပါတယ္။ေတာၾကားကေန တခါတခါ ေတာင္ေပၚရြာေလးေတြကို ျဖတ္ရတိုင္း
အမ်ားသံုး တယ္လီဖုန္းရုံ နိုင္ငံတကာဘီယာ အခ်ိဴရည္ ရိုးရာ ကြတ္တီယို သေဘၤာသီးေထာင္း
ေရာင္းဆိုင္ေလးေတြ လွပေသသပ္တဲ့ေက်ာင္းေလးေတြ အိမ္ေလးေတြ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္
သံုးတယ္လီဖုန္း လွ်ပ္စစ္မီးေတာင္မွ အျခားလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး ခက္တဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးလိုင္း
လက္လွမ္းမမီတဲ့ ရြာေလးေတြကအစသံုးနိုင္ေနၾကပါတယ္။
အင္ဂ်င္အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တရိပ္ရိပ္ေျပးေနတဲ့ ကားေလးက လမ္းမွာ အျခားထိုင္းနယ္ျခား
ေစာင့္တပ္ဂိတ္ေတြကေနခြင့္ျပဳၿပီးတဲ့ေနာက္ ခရီးစတင္ၿပီး(၂)နာရီခရီးေလာက္မွာ ထိုင္းရြာ
ေလးတရြာကိုေရာက္ပါတယ္ ကားေလးက ရြာေလးထဲကိုေမာင္း၀င္လိုက္ၿပီး ကား၀င္လာထဲက
ရြာထဲက အိမ္အခ်ိဴ႔က အမ်ိဴးသမီးမ်ား ကေလးမ်ားကို ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ ေကအန္ယူအရာရွိ
က ကရင္ဘာသာစကားနဲ႔ ေအာ္ေျပာလာပါတယ္ ထိုင္းရြာေလးေတြမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္း
နိုင္ငံသားကရင္ရြာသားေတြပါ။ သူတို႔စကားေျပာပံုဆိုပံုက က်ေနာ္တို႔ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚကရင္လူ
မ်ိဴးေလယူေလသိမ္းနဲ႔မတူ ထိုင္းလိုေျပာေနသလိုလို တကယ္ေတာ့ ထိုင္းဘာသာစကားနဲ႔ ေလ
ယူေလသိမ္းတူေနတာ။
ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာေနထိုင္ၾကတဲ့ ကရင္လူမ်ိဴးေတြစကားကို က်ေနာ္အကုန္နားမလည္ေပမဲ့ ဘာ
ေၾကာင္းေျပာေနတယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့သိပါတယ္ တခ်ိဴ႔စကားလံုးေတြကိုလည္း ေသေသ
ခ်ာသိေနပါေသးတယ္ ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ေဒသမွာ ေျပာၾကတဲ့ ကရင္ဘာသာစကားကိုေတာ့မ
သိေတာ့ပါဘူး ထိုင္းလိုေျပာတယ္ေတာင္ထင္ေနမိပါတယ္။ ေနာက္အိမ္တအိမ္ေရွ့အေရာက္မွာ
ေတာ့ ကားကိုရပ္လိုက္ပါတယ္။ခုနေအာ္ေျပာခဲ့တဲ့အိမ္ေတြက လူေတြလိုက္လာၾကၿပီး ကားေပၚ
ကလူႀကံဳမွာလိုက္တဲ့ပစၥည္းေတြ လိုက္လာယူၾကတာပါ အမ်ိဴးသမီးေတြ အားလံုး ကရင္ထမီပဲ
၀တ္ထားၾကပါတယ္။
ေနာက္ ကိုေစာမိုးကားေပၚကဆင္းလာၿပီး က်ေနာ္တို႔လမ္းေလွ်ာက္သြားေတာ့မယ္လို႔ ကား
ေမာင္းတဲ့သူကိုေျပာေနပါတယ္ ကားဆရာက က်ေနာ္ရသေလာက္လိုက္ပို႔ေပးမယ္ဆိုလို႔ ကား
ေပၚျပန္တက္ၿပီး နည္းနည္းဆက္သြားလိုက္တယ္ဆို ကြင္းျပန္႔ေလးတခုကိုေရာက္ပါတယ္။
ကြင္းျပန္႔ေလးရဲ့အေနာက္ဖက္နားက ေခ်ာင္းေလးက ေသာင္းရင္းပါပဲ။ နိုင္ငံျခားသူ(၂)ေယာက္
ကေတာ့ ေကအန္ယူကရင္အရာရွိနဲ႔ ျပန္လိုက္သြားပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ တပ္ရင္းမႈး ကိုေစာမိုးပဲ
က်န္ခဲ့တာပါ။ ေခ်ာင္းကမ္းပါးေရာက္ေတာ့ တဖက္ကမ္းက တပ္မဟာ(၇)ဌါနခ်ဴပ္ ပဲ ကိုခ်စ္ေဖ
လို႔ ကိုေစာမိုးကေျပာပါတယ္။ ေနာက္တဖက္ကမ္းက အေစာင့္တပ္ဂိတ္ကို ကိုေစာမိုးက ကရင္
လိုလွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ဟိုဖက္ကမ္းက ေပ်ာက္က်ားယူနီေဖါင္း၀တ္ထားတဲ့ ေကအန္
ယူတပ္က ရဲေဘာ္ကလည္း ကိုေစာမိုးကို ေတြ႔လို႔ ေလွနဲ႔ကူးလာၿပီးေခၚေတာ့မလို႔ပါပဲ။
ေနာက္က်ေနာ္တို႔ေလွနဲ႔ကူးသြားၿပီး ဟိုဖက္ကမ္းေရာက္ပါတယ္ ျမန္မာျပည္ဖက္ျခမ္းကိုေရာက္
တာပါ တပ္ဂိတ္ေလးေရွ႔မွာ ကရင္အလံေတာ္ကိုထူထားပါတယ္ ဂိတ္ထဲကရဲေဘာ္ေတြက ကို
ေစာမိုးကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္ၾကပါတယ္ က်ေနာ္ကလူစိမ္းအေနနဲ႔ပါလာေပမဲ့ က်ေနာ္႔ကို ဘယ္သူ
ကမွ မယံုသကၤာတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ေတာင္မၾကည့္ပါဘူး ကိုေစာမိုးနဲ႔ပါလာလို႔လည္းျဖစ္မွာပါ။က်ေနာ္
စိတ္ထဲမွာလည္း ဒါငါတို႔ႏူိင္ငံေတာ္ရဲ့ေျမ မတရားမႈကို မတရားမႈအျဖစ္ သိကၡာရွိရွိ ရပ္တည္ေတာ္
လွန္ေနသူေတြရဲ့ ေသြးနဲ႔ရင္းထားတဲ့ေျမ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ကို လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲ
၀င္ေနၾကသူေတြရဲ့ ေနရာေဒသတပ္စခန္း က်ေနာ္ေရာက္ဖူးခ်င္ေနတာၾကာခဲ့ၿပီ။
က်ေနာ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္လႈိင္နယ္ေျမမွာ ဒုတိယနွစ္စတက္ခ်ိန္ ကရင္ျပည္နယ္ေကာကရိတ္
ကေန စိတ္ပညာအဓိကနဲ႔ေက်ာင္းလာတက္ခဲ့တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ေဘာလံုးလက္ေရြးစင္ က်
ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္း ေစာေဖါ၀ါး (ေတာတြင္းတေနရာက်ဆံုး) က သူေက်ာင္းၿပီးရင္ကရင္ေတာ္
လွန္ေရးနယ္ေျမသို႔သြားၿပီး ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကို ဆက္လုပ္မယ္လို႔ က်ေနာ္႔ကိုတဖြဖြေျပာေန
က် က်ေနာ္နဲ႔က စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓါတ္တူညီသူေတြမို႔ ေျပာျပရဲတယ္ ေနာက္သူ
ေက်ာင္းပိတ္တဲ့အခါ တပ္မဟာ(၇)တပ္မဟာ(၆) နယ္ေျမေတြကို သူအျမဲသြားခဲ့ေၾကာင္း နာ
မည္ေက်ာ္ ၀မ္ခ ဖလူး ေမာ္ဖိုးေက ခံတပ္မ်ားအေၾကာင္း ေတာ္လွန္ေရးထဲက သူတို႔ညီအကို
ေတြအေၾကာင္း ေျပာျပေနၾက က်ေနာ္တို႔ရဲ့ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ သြားခ်င္ရင္ သူလိုက္
ပို႔ေပးမည့္အေၾကာင္းလည္းေျပာပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္းသြားခ်င္တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပခဲ့ဖူး
ပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းက ကိုေစာေဖါ၀ါးက က်ေနာ္တို႔အေဆာင္ သထံုေဆာင္မွာေဘာကန္ေကာင္းသူ တဦး
ကြမ္းေလးတျမံဳျမံဳ၀ါးလို႔ ဂီတာတီးလည္းေကာင္းတဲ့သူ သူနဲ႔က်ေနာ္အတူေက်ာင္းသြား
လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ထြက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ သြားေနတုန္း စစ္သားအျပည့္နဲ႔စစ္ကား
ေတြ ျဖတ္ေမာင္းသြားတာျမင္တိုင္း သူအံတႀကိတ္ႀကိတ္ “ဒီေကာင္ေတြ က်ေနာ္တို႔ျပည္နယ္
ေတြကို သြားနွိပ္စက္ေတာ့မဲ့ေကာင္ေတြ ခုက်ေတာ့ ေသေသ၀ပ္၀ပ္ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္
ေဆာင္ေနတာ က်ေနာ္တို႔ေဒသမွာဆို ဘီလူးသရဲေတြလို ရြာေလးေတြကိုဖ်က္ မုဒိန္းက်င့္လု
ယွက္ခိုးဆိုးေနတာ ခုေတာ့သူတို႔မဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႔ ဗမာအျခင္းျခင္းမို႔ထင္တယ္
တဲ့” က်ေနာ္ကလည္း “မဟုတ္ပါဘူး ကိုေစာေဖါ၀ါး သူတို႔အထက္အမိန္႔မရေသးတာ ရရင္ က
ရင္ရယ္ ဗမာရယ္မခြဲပါဘူး လုပ္ၾကမွာပါ ဟိုတုန္းက သူတို႔ စစ္အစိုးရတက္လာခ်ိန္က ဗမာ
ေက်ာင္းသားေတြကို ဗမာအမ်ားစုေက်ာင္းသားေတြကို ဒီရန္ကုန္တကၠသိုလ္လိုေနရာေတြမွာ
ေတာင္ ျမိဳ့လယ္ေခါင္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသးတာပဲဗ်ာ” ဆိုေတာ့ သူက ဟုတ္ပါတယ္တဲ့။
အဲ့ဒီတုန္းက က်ေနာ္ကလည္း က်ေနာ္စိတ္ကူးနဲ႔က်ေနာ္ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမေတြကိုေရာက္
ဖူးခ်င္ေနခဲ့တာ အေရွ႔ေျမာက္ေဒသမွာရွိတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြရဲ့ နယ္ေျမကို ကိုယ္တိုင္
သြားခ်င္ေနခဲ့တာ သို႔ေသာ္လည္း အဲ့ဒီနွစ္(၁၉၈၈)ခုနွစ္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္ေရာက္ခါနီး
မွာ ကိုဘုန္းေမာ္အရင္းအခင္းကျဖစ္လာၿပီး သူနဲ႔ က်ေနာ္ကြဲသြားပါတယ္။ေနာက္သူ(၁၉၈၈)ခု
ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းမတိုင္ခင္ သူေတာခိုသြားခဲ့ပါတယ္။ေနာက္သူက်ဆံုးသြားျပီး(၁၅)နွစ္
ေက်ာ္ေက်ာ္မွာမွ က်ေနာ္ တပ္မဟာ(၇)ဌါနခ်ဴပ္ကိုေရာက္ဖူးပါတယ္။ တကယ္လို႔မ်ားသူသာ
သက္ရွိထင္ရွားလည္းရွိမယ္ တပ္မဟာ(၇)မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲဆိုရင္ က်ေနာ္ကိုေတြ႔
ရင္ ၀မ္းသာမွာပါ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးစြာႀကိဳမွာပါ။ ေက်ာင္းတုန္းကအေၾကာင္းေတြ ေရွးေဟာင္း
ေနွာင္းျဖစ္ေတြေျပာရင္း မိုးအလင္းစကားေျပာမိၾကမလားပါပဲ။
ခုေတာ့ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းရဲ့ ရဲေဘာ္ေတြ ေသေဖၚေသဖက္ေတြ ယံုၾကည္ခ်က္တူသူေတြရဲ့ေျမ
ကို က်ေနာ္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ က်ေနာ္႔သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ မရွိေတာ့ပါ သူ႔ရဲေဘာ္ေတြ သူ႔ေခါင္း
ေဆာင္ေတြ ကိုပဲ က်ေနာ္ေတြ႔ဆံုရေတာ့မွာပါ။ ကိုေစာမိုးက က်ေနာ္႔ကို အေဆာက္အဦေလး
တခုေရွ႔အေရာက္မွာ ကိုခ်စ္ေဖ ဒါက်ေနာ္တို႔ တပ္မဟာေဆးရုံပါတဲ့ ေဆးရုံအေဆာက္အဦး
ေလးထဲေခၚသြားပါတယ္။ဖ်ားေနတဲ့ ရဲေဘာ္တခ်ိဴ႔ နဲ႔ အနားယူေနရပံုရတဲ့ရဲေဘာ္တခ်ိဴ႔ကိုလည္း
ေတြ႔ပါတယ္။
ေနာက္ေတာ့ က်ေနာ္ကို “ဟိုေရွ႔က တဲေလးက က်ေနာ္တို႔တပ္ရင္းရုံးပါ” တဲ့ က်ေနာ္တို႔လည္း
ရုံးထဲေရာက္ေတာ့ သူပုန္ကဗ်ာဆရာကိုေပါက္(ကမာပုလဲ)က ထြက္ႀကိဳပါတယ္။ေရာက္ေရာက္
ျခင္းကိုေစာမိုးက မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္ ယာယီတည္ေဆာက္ထားပံုရတဲ့ အေတာ္အတန္ႀကီး
မားတဲ့ တဲေလးထဲမွာ လက္နက္ငယ္မ်ိဴးစံု ဆက္သြယ္ေရးစက္ စာအုပ္ေတာ္ေတာ္အိပ္ယာစား
အိုးစားခြက္တခ်ိဴ႔ အားလံုးစုၿပံဳေနပါတယ္ ေနာက္ကိုေပါက္က “ေတြ႔ရတာ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ က်
ေနာ္လည္း ဒီညေနခ်မလို႔ဗ် ကရင္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားတယ္ သူတို႔လာၾကပါမယ္” ကိုခ်စ္ေဖ
ေရာ နည္းနည္းပါးပါးခ်တယ္မွလားတဲ့ က်ေနာ္ကလည္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းပါပဲ ေနာက္ခ်င္ေန
တာနဲ႔ “ဟာ..အရက္ေတြဘာေတြလား က်ေနာ္မေသာက္တတ္ပါဘူး.မလုပ္ပါနဲ႔ေနပါေစဗ်ာ”လို႔
ေျပာေရာ ကိုေစာမိုးက ရယ္လိုက္တာတအား သူကနဂိုကတည္းက အရယ္သန္တဲ့သူ ၿပီးေတာ့
မွ က်ေနာ္က “ကိုေပါက္ရယ္ မေသာက္စရာလား မေတြ႔ရင္ေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီးေတာ့ေသာက္ရမဲ့
အရာဟာ” လို႔ေျပာေတာ့မွ ကိုေပါက္က ရယ္တယ္ ေရာက္ျပီးသိပ္မၾကာဘူး ကရင္ရဲေဘာ္ေတြ
(၂)ေယာက္ ပလပ္စတစ္ထုတ္ သံုးထုတ္နဲ႔ေရာက္လာတယ္ ေတာအရက္စစ္စစ္ တကူးတက ရြာ
ထဲကူးၿပီး သြား၀ယ္လာခဲ့တာ။
က်ေနာ္နဲ႔ ကိုေစာမိုးကိုေတြ႔ၾကေတာ့ႏူတ္ဆက္တယ္ “က်ေနာ္တို႔ မသိဘူးဗ်ာ တပ္ရင္းမႈးတို႔
ေရာက္လာမွာကို သိရင္မ်ားမ်ားဆြဲလာပါတယ္တဲ” ကိုေစာမိုးကလည္း ရပါတယ္ဗ်ာ က်ေနာ္
တို႔စခန္းေရာက္မွ ခ်ေတာ့မယ္တဲ့ ကိုေပါက္ကေတာ့ က်ေနာ္လိုက္လာခဲ့မယ္ ရင္းမႈးလို႔ ကိုေစာ
မိုးကိုေျပာၿပီး က်ေနာ္တို႔ (၂)ေယာက္ လာလမ္းအတိုင္းအားလံုးကို ႏႈတ္ဆက္ျပန္လာခဲ့ၿပီး ေလ
ွဆိပ္ကေလးကေန တည့္တည့္လာရတဲ့လမ္းေလးအေရာက္ ညာဖက္ကိုေကြ႔သြားရၿပီး ကြင္းငယ္
ေလးတခုေဘးက ျဖတ္သြားရပါတယ္။အဲ့ဒီကြင္းငယ္ေလးထဲမွာ ေဆာက္ထားေျခတံရွည္အိမ္တ
လံုးေဘးကေနျဖတ္သြားရပါတယ္။ အဲ့ဒီအိမ္ေခါင္းရင္းက ျဖတ္သြားရတာပါ အဲ့ဒီလိုျဖတ္အ
သြား တပ္ရင္းမႈးက က်ေနာ္ကိုေျပာပါတယ္ “ကိုခ်စ္ေဖ တပ္မဟာမႈးဗိုလ္ခ်ဴပ္ထိန္ေမာင္ကို သိ
တယ္မွလား က်ေနာ္တို႔ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚဇာတိပဲ” က်ေနာ္က “ၾကားေတာ့ၾကားဖူးတာေပါ့ ကို
ေစာမိုးရယ္ က်ေနာ္နဲ႔ ဘယ္သိပါ့မလဲ” လို႔ေျပာေတာ့ ကိုေစာမိုးက “ခုလူေတြရႈပ္ေနတယ္ဗ် အ
ျပန္က်မွ အဖိုးဆီ၀င္လည္မယ္ အဲ့ဒါ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ထိန္ေမာင္ရဲ့ အိမ္ပဲတဲ့” က်ေနာ္တို႔လည္းဆက္
ေလွ်ာက္လာတာေပါ့ဗ်ာ
အဲ့ဒီကြင္းေလးကိုေက်ာ္တယ္ဆိုရင္ပဲ လမ္းကပိုျမင့္လာပါတယ္ က်ဥ္းလည္းက်ဥ္းလာပါတယ္
“က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္ေတြက ဒီတပ္မဟာ(၇)ရဲ့ ကာကင္းကုန္းေနရာကို ယူထားတာ တကယ္လို႔
ရန္သူတက္လာရင္ က်ေနာ္တို႔နဲ႔အရင္ထိေတြ႔မွာေပါ့ဗ်ာ က်ေနာ္ရဲေဘာ္ေတြအျမဲသတိ၀ီရိယ
နဲ႔ေနဖို႔ အလစ္အငိုက္မခံရဖို႔ အျမဲေျပာေနရတယ္ ရန္သူစခန္းနဲ႔ကလည္းသိပ္မေ၀းလွဘူးဗ်။
မနက္က်ရင္ က်ေနာ္ျပမယ္ လွမ္းျမင္ေနရတယ္” လို႔ ကိုေစာမိုးကေျပာပါတယ္။
ေနာက္ေရွမွာရွိတဲ့လႈိေလးထဲဆင္းလိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ စစ္ယူနီေဖါင္း၀တ္ ရဲေဘာ္သံုးေယာက္
ကို ေသနတ္ေတြလြယ္လွ်က္ ၀မ္းသာအားရေတြ႔လိုက္ရပါတယ္ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကိုျမင္
တယ္ဆို သူတိုေသနတ္ေတြကိုလြယ္လိုက္ၿပီး ေျပးလာၾကတာပါ သူတို႔ထဲက တေယာက္က
“တပ္ရင္းမႈးတို႔ေရာက္ေနၿပီဆိုလို႔ က်ေနာ္တို႔လာႀကိဳတာ အိပ္ေတြေပး ဟိုဖက္ကအကိုေရာက်
ေနာ္တိုအိပ္ေတြသယ္ေပးမယ္” ေျပာပါတယ္ က်ေနာ္ကေတာ့အျခားအပို အက်ီတထည္သာပါ
တာမို႔ သယ္ဖို႔မလိုေတာ့တာမို႔ ကိုေစာမိုးအိပ္ကို အတင္းလုသယ္ၾကပါတယ္။ အကိုႀကီးကိုျပန္
ေတြ႔ၾကရလို႔၀မ္းသာေနၾကတဲ့ပံု ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွာ ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔ တပ္မႈးနဲ႔ အျပန္ေလး
စားခ်စ္ၾကည္ေနခဲ့ၾကတာ က်ေနာ္ခုမွပဲေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ရဲေဘာ္အမ်ားစုက က်ေနာ္တို႔နဲ႔အ
သက္ကြာပါတယ္။
ကိုေစာမိုးကေတာ့ေနာက္ကေန႔ တေျဖးေျဖးျမင့္သြားတဲ့ေတာင္ကုန္းေပၚကို ျပံဳးျပံဳး ျပံဳးျပံဳးနဲ႔သြား
ေနပါတယ္ က်ေနာ္ကိုလည္း လွမ္းလွမ္းေမးပါတယ္ ကိုခ်စ္ေဖရလား တဲ့ က်ေနာ္က ဧည့္သည္
ပါ တခါတေလမွ ခုလိုေတာထဲလမ္းေလွ်ာက္ရတာ သူတို႔က အျမဲတမ္းလူမနီးသူမနီး ေတာထဲ
ကင္းေစာင့္ရ တိုက္ေနၾကရတာပါ ေတာ္ရုံစိတ္ဓါတ္မၾကံ့ခိုင္ပဲနဲ႔ မေနႏူိင္ပါဘူး ရဲေဘာ္ေလးတ
ေယာက္က က်ေနာ္႔ကို အကိုလမ္းေဘးကို ရုတ္တရက္မဆင္းနဲ႔ေနာ္တဲ့ မိုင္းေတြရိွတယ္တဲ့ က်
ေနာ္ကေတာ့ ဘယ္နားမွာလဲမိုင္းလို႔ လိုက္ရွာေနမိေသးတယ္ တကယ္ရွိတဲ့မိုင္းကို လူျမင္သူ
ျမင္ ဘယ္ေထာင္က်မွာလဲ က်ေနာ္႔ဘာသာျပန္ေတြးၿပီးၿပံဳးရေသးတယ္။သူတို႔ေတြကေတာ့သူ
သူတို႔တပ္မႈးနဲ႔ စခန္းထဲကအေၾကာင္းေတြ ေျပာလာၾကပါတယ္ ဆဲဗင္းဂ်ဴလ္လိုင္အထိမ္းအမွတ္
အေနနဲ႔ ဒီေကဘီေအ တပ္စခန္းတခုကို ၿပီးခဲ့တဲ့ တပါတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလးတုန္းက သြားေဆာ္
လာၾကတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြလည္းေျပာေနပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ သူတို႔ေသနတ္(၇)လက္ရလာတဲ့
အေၾကာင္းေနာက္ျပန္အဆုတ္မွာ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္္လက္နက္ႀကီးနဲ႔ ပစ္ႏူိင္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ကိုယ့္ဖက္
ကလည္း ေကအန္ယူ ေဆးမႈးတေယာက္ စခန္ျပန္ေရာက္ေအာင္ေခၚလာနိုင္ျပီးမွ ဆံုးသြားတ
ဲ့အေၾကာင္းကို ကိုေစာမိုးကို ေျပာေနပါတယ္။
2 comments:
ကိုခ်စ္ေဖရဲ႕ ခရီးအေတြ႕အၾကဳံ လာဖတ္သြားပါတယ္... :)
ဦးမင္းေဇာ္နဲ႕ အန္တီၾကည္ခင္တုိ႕ရဲ့ ဘ၀ဇာတ္လမ္းကို လာဖတ္သြားတယ္ သူတို႕နွစ္ေယာက္အေၾကာင္းက ဘယ္ေတာ့မွ မရိုးနိုင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ေရးတဲ့သူသာကြဲတယ္ ခံစားခ်က္ေတြက အျမဲ အသစ္လို႕ စိတ္၀င္စားဖို႕ ေကာင္းတယ္...စခန္းထဲက ျမင္ကြင္းကို ဖတ္ရင္း. စိတ္ထဲ ၀မ္းနည္းမိတယ္....
Post a Comment