ကိုခ်စ္ေဖ ရဲ့ လြတ္လပ္ေရး
ကိုခ်စ္ေဖ ရဲ့ လြတ္လပ္ေရး
ကိုခ်စ္ေဖ လြတ္လပ္ေရးေန႔ရယ္လို႔ စစခ်င္းသိလာတာေတာ့ ပထမတန္းေလာက္ကျဖစ္မယ္
ထင္ပါတယ္ ဒုတိယအစမ္းစာေမးပြဲေတြေျဖအၿပီး ဒီဇင္ဘာေက်ာင္းပိတ္ရက္ ကုန္ခါနီးအခ်ိန္
ေတြမွာ က်ေနာ္တို႔ၿမိဳ့ ၿမိဳ့မေဘာလံုးကြင္းထဲမွာ က်င္းပတာ အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ဘာရယ္လို႔မသိ
လူေတြအမ်ားႀကီးေတာထဲ အေမေတြ အမေတြ ဦးေလးေတြ အကိုေတြနဲ႔ ေဘးကေနလက္တြဲ
ၿပီးလိုက္သြားတာပါပဲ ။
လိုခ်င္စရာကစားစရာေလးေတြ ေနာက္ျပခန္းေတြ အမ်ိဴးမ်ိဴးနဲ႔ ဇာတ္တခုခု လမ္းေဘးနားက
ရုံေသးသြင္းမ်က္လွည့္ပြဲ ေမ်ာက္ေတြကတဲ့ပြဲ ရုပ္ေသးပြဲ အေၾကာ္ဆိုင္ အသုတ္စံုဆိုင္ ရံပံုေငြ
ရွာေဖြေရးပြဲြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြထဲ လိုက္သြားၿပီး မုန္႔စားမယ္ လိုခ်င္တဲ့ကစားစရာေလးေတြ
၀ယ္ခိုင္းမယ္ လမ္းေဘးက ပြဲတခုခု၀င္ၾကည့္မယ္ေပါ့ လိုက္ပို႔တဲ့ လူႀကီးေတြကိုပူဆာၿပီးလူႀကီး
ေတြ လိုက္ေလွ်ာေပးသလို က်ေနာ္တို႔ ကေလးေတြအတြက္ေပ်ာ္စရာပါ.အဲ့ဒီတုန္းကေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ အဓိပၸါယ္ရယ္လဲမသိ ပဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔ ခဏခဏေရာက္ေစခ်င္တာပါပဲ
ေပ်ာ္ရတာကိုး။
ကိုခ်စ္ေဖတို႔ တတန္းနွစ္ဆိုေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၈ နွစ္ ၃၉ နွစ္ေလာက္ကေပါ့ ကိုခ်စ္ေဖကလဲစာ
စဖတ္တတ္ကာစ လမ္းေဘးဆိုင္းဘုတ္ကအစ တေငးေငးနဲ႔ ဖတ္သြားခ်င္တာ ကိုခ်စ္ေဖ ကို ထိမ္းတဲ့အမႀကီး၀မ္းကြဲရဲ့ ထမီစကိုကိုင္ၿပီးလိုက္ေငးဖတ္ေနတာပဲ အမႀကီးက ၾကာလို႔တဲ့ ခဏ
ခဏအဆူခံရ ေခါင္းေခါက္ခံရ တခါတေလ အမႀကီးနဲ႔စိတ္ေကာက္ၿပီး ရန္ျဖစ္ၿပီးငိုၿပီး အိမ္ျပန္ရ
တာ ကိုခ်စ္ေဖက ေတာင္ေတာင္အီအီ သိခ်င္တာက မ်ားတာကိုး။ အဲ့ဒီတုန္းက အမႀကီးကလဲ
အသက္ (၁၃) (၁၄) အရြယ္ အပ်ိဴေပါက္ေလးကိုး ခုေတာ့ အမႀကီးလဲ အသက္(၅၀) ေက်ာ္
သြားေတြ တခိ်ဴ႔ေတာင္ က်ိဴးလို႔တဲ့။
အဲ့ဒီလိုလြတ္လပ္ေရးပြဲေတြဆို တကယ္ပဲ ခ်ိန္႔ခ်ိန္႔သဲ က်င္းပၾကတာပါ လူေတြကလဲ စီးပြားေရး
မဆိုးၾကေသး စားႏူိင္ေသာက္ႏူိင္ၾကတယ္ဆိုေတာ့ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြက စည္ကားတာေပါ့.
လြတ္လပ္ေရးပြဲၿပီးလို႔မွ မၾကာေသး ျပည္ေထာင္စုပြဲ ေဒသဆိုင္ရာဘုရားပြဲေတြမွာ စားၾက
ေသာက္ၾက ၀ယ္လိုရာ၀ယ္ၾက ေပ်ာ္စရာႀကီးေနမွာပါ ။
ကိုခ်စ္ေဖတို႔က ကေလးဆိုေတာ့ ဘယ္သိပ္သိမလဲ (၂၃)ႀကိမ္ေျမာက္လြတ္လပ္ေရးေန႔ ဆိုတဲ့
စာတန္းေလးေတာင္ အကုန္လံုးအဓိပၸါယ္မသိလို႔ ေမေမ့ကိုေမးရတာပဲ ႀကိမ္ေျမာက္ဆိုတာ
ဘာလဲ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆိုတာဘာလဲ အဲ့လိုမ်ိဴးေပါ့.ေမေမကေတာ့ အဂၤလိပ္ဆိုတဲ့ လူမိ်ဴး
ေတြ ဟုိအေ၀းႀကီးကလာၿပီး ေမေမတို႔ေနတဲ့ ေနရာကိုလာတိုက္ခိုက္ၿပီး အုပ္ခ်ဴပ္တာတဲ့ အဲ့ဒီ
တုန္းက နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေခါင္းျဖတ္ကုလားဆိုသူေတြနဲ႔ တူတယ္တဲ့ အသားျဖဴသလိုုလို နီသ
လိုလို မ်က္နွာျဖဴျဖဴလူေတြဆိုေတာ့ ကိုခ်စ္ေဖလဲ မျမင္ဘူးပဲနဲ႔ကို ေၾကာက္တာေပါ့။
ေနာက္အဲ့ဒီလိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သူေတြကို သားတို႔အဖိုးေတြ အဖြားေတြက ျပန္ျပီးတြန္း
လွန္ခုခံၾကပီး တိုက္ထုတ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးကိုရေအာင္ယူရတာတဲ့ အဲ့ဒီမ်က္နွာျဖဴကုလားေတြ
ကအေ၀းႀကီးကို ျပန္ေျပးသြားရတာေပါ့ ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာရတယ္ အေၾကာက္လဲေျပရတယ္ အဲ့
ဒီ ကုလားျဖဴေတြက က်ေနာ္တုိ႔ရႈံးပါၿပီဆိုၿပီး ေက်ျငာၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔ျပန္အုပ္ခ်ဴပ္ၾကပါ ဆိုၿပီးျပန္
ေပးရတဲ့ေန႔ကို လြတ္လပ္ေရးေန႔လို႔ ေခၚတာတဲ့။
ကိုခ်စ္ေဖကေတာ့ ေခါင္းျဖတ္ကုလားလို လူေတြကို အေ၀းႀကီးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္ဆို
တဲ့ အဖိုးေတြအဖြားေတြကို ခ်စ္သြားတာပါပဲ အေၾကာက္လဲေျပသြားတာကိုး ဒါေပမဲ့လဲ တကယ့္
သေဘာက်တာက အဲ့လိုေန႔မ်ိဴးေတြ မ်ားမ်ားရွိခ်င္ခဲ့တာပါပဲ။
ကိုခ်စ္ေဖသိခ်င္တာေတြကို ေမေမက မေျဖတတ္တဲ့အခါ ဘယ္သူ႔ကိုေမး လို႔ေျပာတတ္သလို
အတန္းထဲမွာ ဆရာ ဆရာမေတြကို ေမးဖို႔လဲေျပာတတ္ပါတယ္ သူခ်က္ျပဳတ္ေလွ်ာ္ဖြတ္ေန
တုန္း အေမးအျမန္းထူတဲ့ ကိုခ်စ္ေဖက ေမးမိတဲ့အခါဆိုရင္ေတာ့ ေမေမက ကိုခ်စ္ေဖနားလည္
ႏိူင္မဲ့ အေျဖမ်ိဴးလြယ္လြယ္ေပးလိုက္တာပါပဲ။ ကိုခ်စ္ေဖငယ္ငယ္က ခဏခဏၾကားရတဲ့ ဗိုလ္
ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္း ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေန၀င္းတို႔ကို ဘာေတာ္လဲလို႔ ေမးမိလို႔ ေမေမက လြယ္လြယ္ပဲ ညီ
အကိုေတာ္တယ္ လို႔ ေျပာလိုက္လို႔ တတိယတန္းေရာက္တဲ့အထိ ညီအကိုပဲမွတ္ေနတာ ေက်ာင္းမွာ ငါ့အေမေျပာတယ္ဆိုၿပီး ျငင္းလိုက္ရတာ ေနာက္က်ေနာ္ရႈံးသြားတယ္။ ေနာက္ေမ
ေမက သူ႔ကိုေမးရင္ သားသိခ်င္တာေတြ စာအုပ္ေတြထဲမွာရွိတယ္ သားေျဖးေျဖးဖတ္သြား သိ
လာလိမ့္မယ္ လို႔ေျပာတာကို ကိုခ်စ္ေဖမွတ္ထားၿပီးထဲက စာအုပ္ေတြဖတ္ခ်င္ေတာ့တာပါပဲ။
တေျဖးေျဖးႀကီးလာေတာ့ ကိုခ်စ္ေဖသိခ်င္တာေလးေတြလဲ သိလာရပါတယ္ မသိတာေလးေတြ
လဲ ဆရာေတြလမ္းညႊန္လို႔ ေျပာျပလို႔ ဖတ္ရင္းသိလာတာလဲ ပါပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဆို
တာ ေနာက္တေန႔ရွိခဲ့ေသးတယ္တဲ့ အဂၤလိပ္ကိုတိုက္တဲ့ေနရာမွာ ကူတိုက္ေပးခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္ေတြ
က ေပးခဲ့တာတဲ့ ၁၉၄၃ ခုနွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁)ရက္ေန႔မွာ ေပးခဲ့တာပါတဲ့ အဲ့ဒီလြတ္လပ္ေရးကို ရခဲ့ေပမဲ့ တကယ္မလြတ္လပ္လို႔ ေရႊရည္စိမ္လြတ္လပ္ေရးလို႔လဲ ေခၚတယ္ဆိုတာလဲ ဖတ္ရ
သိရေတာ့ အံ့ၾသရေသးတယ္ လြတ္လပ္ေရးအတုေပါ့။
ခုေတာ့ ကေလးေတြက လြတ္လပ္ေရးေန႔ကို ဘယ္လိုနားလည္ေတာ့မလဲ မသိပါဘူး။ ၁၉၄၈ ခု
နွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔မွာ ရခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔ကေကာ စစ္ရဲ့လား ဂ်ပန္ကေပးတဲ့
လြတ္လပ္ေရးက အတု၊ အဂၤလိပ္ကေပးတဲ့ လြတ္လပ္ေရးကေကာ ခုစစ္တယ္ေျပာလို႔ ရပါ့မ
လား တကယ္ေကာလြတ္လပ္ရဲ့လား စကားေျပာတဲ့အခါ စာေရးတဲ့အခါ ခရီးသြားတဲ့အခါ ရပ္
ကြက္လူႀကီးေရြးတဲ့အခါ ကိုယ္၀ါသနာပါတာေလးလုပ္တဲ့အခါ ပညာသင္ၾကားရတဲ့အခါ သီခ်င္း
ဆိုၾကတဲ့အခါ အင္တာနက္သံုးၾကတဲ့အခါ တကယ္ေကာလြတ္လပ္တယ္လို႔ေျပာလို႔ရပါ့မလား
တကယ္ေကာလြတ္လပ္ၿပီလား လူေတြနဲ႔တူတဲ့လြတ္လပ္မႈကို ေရာရရဲ့လား။
ဂ်ပန္ကေပးတဲ့လြတ္လပ္ေရး အဂၤလိပ္ကေပးတဲ့လြတ္လပ္ေရး နဲ႔ ဗမာကေပးတဲ့လြတ္လပ္ေရး
ေန႔ရယ္လို႔မ်ား တိုင္းရင္းသားေတြစိတ္ထဲ မွတ္လာေတာ့မလား။ ရုပ္ေသးအစိုးရတဲ့ နယ္ခ်ဲ႔အစိုး
ရတဲ့ေဖါက္ျပန္ေသာဓနရွင္ကိုယ္စားျပဳအစိုးရတဲ့ အိမ္ေစာင့္အစိုးရတဲ့ မဆလအစိုးရတဲ့ စစ္အစိုး
ရတဲ့ စစ္အစိုးရေတြက ကေကာ တကယ့္လြတ္လပ္ေရးေပးပါ့မလား လြတ္လပ္ေရးကို ျမတ္နိူး
တဲ့တဲ့သူေတြကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်နွိပ္စက္ေနသေရြ႔ေကာ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာရွိပါ့မလား လြတ္
လပ္ေရးေန႔ ဆိုတာေကာ ထပ္ေပၚလာရဦးမလား ကိုခ်စ္ေဖတို႔ ေနာက္လာေနာက္သား ကေလး
ေတြ ေမးရင္ ဘယ္လိုေျပာရေတာ့မလဲ မသိ။
9 comments:
ကၽြန္မကေတာ့ လြတ္လပ္ေရးပြဲကို ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းမေနခင္တုန္းကေတာင္ သတိိထားမိတယ္။ ႏြားေတြ၊ ၾကက္ေတြကိုလည္း လြတ္လပ္ေရးေန႔က်ရင္ တိုက္ဖို႔ဆိုၿပီး ေလ့က်င့္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ အဲဒါေတြ အစ္ကိုေတြ အစ္မေတြက လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ အံစာတို႔ ေၾကြတို႔ သြားပစ္ကစားၾကလို႔ ဘယ္ေလာက္ ရႈံုးလာတယ္ ဘယ္ေလာက္ႏုိင္လာတယ္ ဆိုတာ အျမဲၾကားရတယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ငယ္လို႔ မသြားရဘူး။ ေက်ာင္းတက္တဲ့အရြယ္ ေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာ ဆရာဆရာမေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း ေျပာတိုင္း လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္းမပါရင္ မၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခါမွာ လြတ္လပ္ေရးအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းသိရတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြကို ကုလားျဖဴလို႔ ေခၚေတာ့ ျဖဴတယ္လည္း ေျပာတယ္ကုလားလည္း ေခၚေသးတယ္ဆိုၿပီး ရီရေသးတယ္။ ကိုခ်စ္ေဖေရ ခုခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေရးရဲ့ အႏွစ္သာရကေတာ့ တိုင္းျပည္တျပည္လံုး အခ်ဳပ္ထဲေရာက္ေနတာကို ၾကည့္ၿပီးပဲ သိႏုိင္ပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာ မဟုတ္ေသးဘူး ဘေလာ့ဂ္ ေလာကမွာေတာင္ သိပ္မလြတ္လပ္ဘူး။ ကၽြန္မ လြတ္လပ္ေရးေန႔ အထိမ္းအမွတ္ပို႔စ္ တင္လိုက္တာ C-Box မွာ လာအဆဲခံရတယ္။
အကိုေရ..
လြတ္လပ္ေရးကို လြမ္းေနရရင္း လြမ္းေနရရင္းနဲ႔ပဲ..အလြမ္းလြတ္လပ္ေရးကို တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ၿဖတ္ေက်ာ္ေနရပါေပါ့ဗ်ာ...
အၾကိမ္ေၿမာက္ေတြလည္း တၾကိမ္ၿပီးတၾကိမ္ေပါ့...
သတိရေနပါတယ္ဗ်ာ...
ကိုခ်စ္ေဖ နဲ႔ ကိုေက်ာက္ ..ဘာေတာ္သလဲေမးရင္
ညီအကိုေတာ္တယ္ေျဖဗ်ာ..ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့..ေဖ ခ်င္းတူလို႔.. ဘေလာ့ထဲျငင္းရင္ မရႈံးေစရဘူး...း)
အစ္ကိုေရ..
ရီမိုးကေတာ ့ လြတ္လပ္ေရးေန ့ကိုေမ ့ေနတာ ညေရာက္မွပဲ သတိရေတာ ့တယ္.. အဲလိုေန ့ဆို ရီမိုး တို ့ လမ္းထဲမွာ ညဆို အေျခာက္ေတြ ကတဲ့ ပြဲ ရွိတယ္... အင္း.. ညက လြမ္းရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါပဲ။
လူနဲ႔တူတဲ႔ လြတ္လပ္ေရးေရာ ရရဲ႔လား တဲ႔။ ေခါင္းထဲမွာ question marks ေတြ တပုံၾကီး ျဖစ္သြားတယ္။ :)
အေ၀းေရာက္လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ ခံစားရေတာ႔မွာေပါ႔။ အထိုက္အေလွ်ာက္ေတာ႔ လြတ္လပ္ပါလိမ္႔မယ္။ အနီးေရာက္မွ ခံစားခ်င္ရင္ေတာ႔ ခြိခြိ ငပိေက်ာ္နဲ႔ ေဆးေပါ႔လိပ္နဲ႔ပဲ နီးစပ္လိမ္႔မယ္။
လြတ္လပ္တဲ့သူမ်ားၾကလည္း ေဆးရုိးလွန္းေကာင္းေနပါတယ္။
မငယ္နိုင္ ေျပာတာကို သေဘာက်မိပါရဲ႕ ကိုခ်စ္ေဖ။
မအယ္ေရးတာေတြ လာဖတ္ေပးလို႕ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ေရးတုန္းက ဖီလင္ထက္ ကိုခ်စ္ေဖ ေကာ့မန္႕ဖတ္ၿပီးမွ နံဳးေခြ သြားေတာ့တယ္။ မအယ္ေရးတာထက္ ေကာ့မန္႕က ပိုၿပီး ထိထိမိမိ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ေပၚေစလို႕။
မအယ္
ေခါင္းျဖတ္ကုလားေတြေတာ့ မသိဘူး...
ေခါင္းပံုျဖတ္ လက္ဝါးၾကီးအုပ္ေနတဲ့သူေတြေတာ့ တေန႕ထက္တေန႕ ပိုပိုမ်ားလာတယ္ဗ်...
ေရႊျပည္ၾကီးမွာ လြတ္လပ္ခ်က္မ်ားကေတာ့ ေျပာမဆံုးေပါင္ ..ကိုခ်စ္ေဖ ေရ
ေသတာေတာင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မေသရရွာဘူး ။စရိတ္ မရွိလို ့ ဦးေက်ာ္သူတို ့ရဲ ့ နာေရးကူညီမွဳ အသင္းရဲ ့ အကူအညီ နဲ့ ခ်ရသူမ်ား ေတာင္ သင္းခ်ိဳင္းေရာက္လို ့ လြတ္လပ္သြားျပီ မထင္နဲ ့ ဗ်ိဳး ။။ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ ့ကို ရစ္ေနေတာ့တာပဲေလ ။ ဘာေထာက္ခံစာ လိုလို ့ ေစာင့္ဦး ၊ ဟို စာရြက္လို လို ့ သြားလုပ္အံုး နဲ့ အသုဘၾကီးကေတာင္ ထိုင္ငိုေလာက္တယ္ ...
ဦးေက်ာ္သူ တို ့အလုပ္ကိုေတာင္ ဝင္လုခ်င္သူမ်ား ရွိေနၾကတာ အံ့ပါရဲ ့ ။
လြတ္လပ္မွ အမွ်ေဝပါ ဆိုရင္ေတာ့ တျခားကမာၻေရာက္သြားၾကသူမ်ား ဘယ္သူမွ အမွ်ရၾကေတာ့မယ္ မထင္ပါ ။
Post a Comment