အေျခအေန

အေျခအေန

ကိုခ်စ္ေဖခုတေလာ အားေနေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကိုသြား သတိရသြား
တယ္.ကိုခ်စ္ေဖသူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖ ေျပာခဲ့တာပါ အဲ့ဒီတုန္းက ကိုခ်စ္ေဖက အသက္ (၂၄)
ေလာက္ရွိၿပီ သူကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ ေဟ့ေကာင္ခ်စ္ေဖ နဲ႔ေသာင္းနိုင္ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ
မိန္းမမယူၾကေသးဘူးလားတဲ့။ ကိုခ်စ္ေဖနဲ႔ ေသာင္းႏူိင္ဆိုတာက အသက္တူအိမ္နီးနားခ်င္း
သူငယ္တန္းေလးထဲက မူလတန္းမွာအတူတက္လာခဲ့ၾကတဲ့သူငယ္ခ်င္း ေဂၚလီလွိမ့္ဖက္ ေဂြ
လွိမ့္ဖက္ ဒိုးထိုးဖက္ ဖန္ခုန္ဖက္ စိန္ေျပးတမ္းကစားဖက္ စစ္တိုက္တမ္းကစားဖက္ ေဘာလံုး
ကန္ဖက္ ဂ်င္ေပါက္ဖက္ စြန္လုဖက္ ကိုခ်စ္ေဖက စြန္ေတာ့မလႊတ္တတ္ဘူး ဂ်င္လည္းသိပ္မ
ေပါက္တတ္ဘူး ေဘာလံုးလဲအဲ့လိုပါပဲ ကိုခ်စ္ေဖကိုေရကူးသင္ေပးတာလည္းသူ။

ေနာက္အသက္ေလးႀကီးလာလို႔ လူပ်ိဴေပါက္ ေကာင္မေလးေတြကို ပိုးတတ္လာေတာ့လည္းအ
တူတူ ဟီး ညီအမ နွစ္ေယာက္ကိုေတာင္ခြဲၿပီးပိုးခဲ့ေသး.ထမင္းစားတာက သူအိမ္ကဟင္း
ေကာင္းရင္ သူအိမ္မွာစား ကိုယ့္အိမ္ကဟင္းေကာင္းရင္ကိုယ့္အိမ္မွာစား သူညီမနဲ႔ ကိုယ့္ညီမနဲ႔
က လည္းအဲ့လို ေနာက္ကိုခ်စ္ေဖ ဗမာ့လက္ေ၀ွ႔ကစားေတာ့ သူက ကရာေတးကစား ရန္ျဖစ္
လဲအတူတူဗ်ာ သူမိဘကိုယ့္မိဘကလည္းခင္ေနေတာ့ ကိုခ်စ္ေဖတို႔ လႊတ္ကဲက်တာေပါ့။

ကိုခ်စ္ေဖ အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္အထိ အေဒၚကမုန္႔ဖိုးေပးတတ္တုန္း ဦးေလးက ၂၀၀၃ခုနွစ္
မွာဆံုးသြားပါတယ္ ကိုိခ်စ္ေဖကို သူတို႔သားလိုခ်စ္ၾကသူေတြပါ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့မသိပါ
ဘူးႀကီးလာေတာ့မွ ကိုယ္လဲကေလးေတြကိုခ်စ္တတ္လာေတာ့မွ ေအာ္ဦးေလးတို႔အေဒၚတို႔
လည္း ငါကိုအဲ့လိုခ်စ္ခင္ခဲ့ၾကတာပဲသိလာတယ္ ေနာက္ငါတို႔မွာအေမေတြ အေဖေတြအမ်ား
ႀကီးပါလား အေဖအေမလိုခ်စ္ရမဲ့သူေတြ ရွိေနပါလားလို႔လဲေတြးမိလာတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းကို သတိယလာရင္း ကြယ္လြန္သြားခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းရဲ့အေဖဦး
ေလး ေျပာတဲ့စကားေလး သတိယလာတယ္ အဲ့ဒါနဲ႔က်န္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာျပခ်င္တာနဲ႔
ထေရးလုိက္တာပါ ဦးေလးက အဲ့ဒီတုန္းကသာ အိမ္ေထာင္မျပဳက်ေသးဘူးလားလို႔ေျပာတာပါ
ေနာက္ကိုခ်စ္ေဖတို႔ လူပ်ိဴႀကီးတကိုယ္တည္းေနေနတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ပါဘူး။
ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းညီမေလးက ကိုးတန္းနွစ္မွာအိမ္ေထာင္က်သြားၿပီး ေမြးတဲ့ကေလးေတြ
ေတာင္ ေလးေယာက္ အၾကီးဆံုးေကာင္ေတာင္ (၉၉)ေလာက္ကဆယ္တန္း ေတာင္ေျဖေနျပီ
ဟိုတုန္းက သူ႔အေမက အိမ္လာလည္ရင္ေခၚလာခဲ့ၿပီး ကိုခ်စ္ေဖတို႔ပဲခ်ီထိန္းလာခဲ့ၾကတာ နွစ္
ေတြက ျမန္လိုက္တာလို႔ေတြးေနျဖစ္ေသးတယ္။ ဦးေလးလဲ ကိုခ်စ္ေဖကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပါ
ဘူး မေျပာရက္တာလည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။

ဦးေလးဆံုးေတာ့ ေျမက်ျပီးမွက်ေနာ္ေရာက္ပါတယ္ ဦးေလးတို႔အေဒၚတို႔က သားေလးေယာက္
သမီးေလးတေယာက္ ေမြးတာ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းက သားထဲမွာအငယ္ဆံုး ညီမေလးကအား
လံုးထဲမွာ အငယ္ဆံုးဆိုေတာ့ အကိုေတြကခ်စ္လိုက္ၾကတာ ကိုခ်စ္ေဖသူငယ္ခ်င္းက နို႔ညွာေပါ့
ကိုခ်စ္ေဖ ေရာက္သြားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက နိုင္ငံျခားမွာ (၁၀)နွစ္ နီးပါးအလုပ္လုပ္ေနတာၾကာ
ပီ ကိုခ်စ္ေဖနဲ႔ ကသားလိုျဖစ္ေနေတာ့ အေဒၚက ကိုခ်စ္ေဖကိုေတြ႔တာနဲ႔ငိုေတာ့တာပဲ ကိုခ်စ္ေဖ
သူငယ္ခ်င္းကို သတိယသြားတာျဖစ္မယ္ထင္တယ္။က်ေနာ္သနားလိုက္တာဗ်ာ။

ဦးေလးကမဆံုးခင္က ေလျဖတ္ထားတာခံရေတာ့ လမ္းလဲေကာင္းေကာင္းမေလွ်ာက္နိုင္ စ
ကားေျပာလည္းမပီေတာ့ပါဘူး ထမင္းစားရင္လည္းသူ႔ခမ်ာ မနည္းစားေနရေတာ့ အဖိတ္အစဥ္
ေတြ ရွိေတာ့ သနားစရာပါ ကိုယ္ကသာသနားေနရတာ ဦးေလးက သူမ်ားေတြနဲ႔အတူထမင္းမ
စားပါဘူး။ သူ႔ကိုရြံၿပီးစားလို႔မရမွာစိုးပါတယ္ ကိုခ်စ္ေဖတို႔ငယ္ငယ္က ျမိဳ့နယ္သမ၀ါယမအသင္း
မွာဦးေလးလုပ္တုန္းက ပံုရိပ္ေတြျမင္လာပါတယ္ အရပ္ရွည္ရွည္ အသားညိဳညိဳ ကိုယ္လံုးက်စ္
က်စ္ ကတံုးဆံေတာက္နဲ႔ ခပ္တည္တည္ေနေလ့ရွိေပမဲ့ ရယ္စရာေျပာတတ္တဲ့သူ လက္ေ၀ွ႔ခ
ရိုင္လက္ေရြးစင္ေဟာင္း တုိင္းပဏာမေတာင္ပါဘူးတဲ့သူမို႔ သားေတြကိုအလိုမက်တဲ့အခါ မ
ရိုက္ပါဘူး ကိုခ်စ္ေဖသူငယ္ခ်င္းက တခါမွအရိုက္မခံရပါဘူး အေဖလက္သီးနဲ႔ထိုးလို႔ဖူးေယာင္
ကြဲၿပဲလာတာပဲရွိတယ္ ဒါေၾကာင့္သူက ခဏခဏေျပာတယ္ ငါကမင္းတို႔လိုအရိုက္ခံရတဲ့ေကာင္
မဟုတ္ဘူးကြ လို႔အျမဲေနာက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ေထာင္မက်ခင္ေလးတင္ ဦးေလးက က်ေနာ္နဲ႔ သူ႔သား ေသာင္းနိုင္ကိုေခၚၿပီးေျပာပါ
တယ္ မင္းတို႔ေကာင္ေတြ မိန္းမမယူေသးဘူးလားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ကလည္း ၁၉၈၈ အေရးအခင္း
ထဲ၀င္ပါေနတဲ့အခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္ ေနာက္သူ႔ဘာသာသူပဲအေျဖေပးပါတယ္ “ေအးကြာ ငါ
မင္းတို႔အရြယ္တုန္းက မင္းတို႔အကို ၀င္းနိုင္ေတာင္ စကားေျပာတတ္လမ္းေကာင္းေလွ်ာက္
တတ္ေနၿပီ” ဦးေလးကစိတ္မေကာင္းတဲ့ပံုနဲ႔ေျပာေနေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္းနားမလည္ျဖစ္သြား
ပါတယ္ တကယ္လည္းနားမလည္ခဲ့ပါဘူး “ဟာဦးေလးကလည္း က်ေနာ္တို႔ငယ္ပါေသးတယ္
ဗ်ာလုပ္စရာေတြကလည္းအမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္ မိန္းမနဲ႔ကေလးနဲ႔ဆို လုပ္ခ်င္ရာဘယ္လုပ္
လို႔ေကာင္းမလဲဗ်ာ တာ၀န္ေတြရွိလာၿပီ” လို႔ျပန္ေျပာတယ္။

ဦးေလးက အဲ့ဒီေတာ့ျပန္ေျပာပါတယ္ “ေအးကြာမင္းတို႔ေခတ္နဲ႔ ငါတို႔ေခတ္ကေတာ္ေတာ္ကြာ
သြားၿပီကြာ ငါတို႔တုန္းကဆို ဟိုက္စကူးဖိုင္နယ္ေျဖမယ္ ေကာလိပ္တက္ဖို႔တတ္္နိုင္တဲ့သူက
ေကာလိပ္ဆက္တက္တယ္ကြာ မတတ္နိုင္ရင္တဖက္ကအလုပ္လုပ္ရင္းလုပ္သားေကာလိပ္
ဆက္တက္တယ္ကြာ အဲ့လိုတက္ရတာကိုလည္း ဂုဏ္ယူၾကတယ္ေလ မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့
ေက်ာင္းဆက္မတက္ျဖစ္ၾကပါဘူး အလယ္တန္းေလာက္ေအာင္တဲ့သူေတြလည္း မိဘလက္
ငုတ္လုပ္ငန္းေလးေတြကို ဆက္လုပ္ၾကတာပါပဲ အသက္ (၁၆)(၁၇)နွစ္ဆို အထက္တမ္း
ေအာင္ၿပီ အလုပ္ကလည္းေပါေတာ့ ကိုယ့္ေတာၿမိဳ့ေလးမွာပဲ ၀ါသနာပါရာနီးစပ္ရာ အစိုးရဌါန
၀န္ထမ္း ပုဂၢလိက၀န္ထမ္း၀င္လုပ္ၾကတာမ်ားတယ္ကြ အဲ့ဒီတုန္းကေရႊတက်ပ္သားမွ (၂၀၀)
က်ပ္ ငါ့လခက (၁၂၅)က်ပ္ ဆီ(၁၀)ပိႆာ ပဲဆီစစ္စစ္တပံုးမွ (၈)က်ပ္ေက်ာ္ လက္ဖက္ရည္
တခြက္(၁၀)ျပား စီးကရက္တဗူးမွ(၃)မူး န႔ိုဆီတဒါဇင္မွ (၅)က်ပ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၀က္သားတပိ
ႆာမွ (၂)က်ပ္ခြဲ မင္းအေဒၚက အိမ္မွာပဲေန ငါတေယာက္ထဲရွာစာနဲ႔ နွစ္လကို ေရႊငါးမူးသား
ေတာ့ေကာင္းေကာင္းစုနိုင္ေသးတယ္။ ဒါေတာင္ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ ငါတို႔က
လည္း အသက္(၂၀)ေက်ာ္ပီဆိုတာနဲ႔ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္တာပဲ တခ်ိဴ႔လူေတြကလြဲလို႔ေပါ့ ။

ငါတို႔ တုန္းက သမီးရွင္မိန္းကေလးမိဘေတြကလည္း အိမ္ေထာင္က်သြားမွာမပူပါဘူး သူ
ေယာက္က်ားရွာစာနဲ႔လုံေလာက္ၿပီး ဆိုတာသိေနၿပီးသား ဒါေတာင္ အစိုးရ၀န္ထမ္းေအာက္
တန္းစာေရးေလးလစာ ရုံးေစလစာပါ ကုန္သည္ပြဲစား လယ္ပိုင္ရွင္ေတြဆို ေငြပိုရႊင္တယ္ေလ
စစ္သား ရဲ၀န္ထမ္းေတြဆိုလည္း သိကၡာရွိတယ္ ဘယ္သူကမွ အထင္ေသးတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ အ
ၾကည့္မခံရဘူး။ အထင္အျမင္ေသးခံရမွာလည္းစိုးတယ္ အားလံုးက လူေကာင္းသူေကာင္းေတြ
မ်ားတယ္။လင္မယား(၂)ေယာက္ အလုပ္လုပ္တဲ့အိမ္ဆို ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျျပေနၿပီကြာ။

အစာေရစာေပၚတာလည္းပါမွာေပါ့ မိန္းကေလးနဲ႔ေယာက္က်ားေလးလဲ ယူလိုက္ၾကတာပဲ ခု
လိုရည္းစားသက္တမ္းအၾကာႀကီးနဲ႔ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ညားေနၾကရတာမ်ိဴးမရွိဘူး အားလံုးက
အလုပ္နဲ႔ စား၀တ္ေနေရးကေခ်ာင္လည္ၾကတယ္ကြာ..ခုဟာက လက္ဖက္ရည္တခြက္(၁)က်ပ္
ဒူးယား ၃လိပ္တက်ပ္ အေၾကာ္တခု တမတ္ တဲ့ကြာေသးေသးေလး ပုဆိုးတထည္ (၂၀) ၀က္
သား တပိႆာ (၂၅) က်ပ္ ဆန္တျပည္(၅)က်ပ္တဲ့ မၾကား၀ံ့မနာသာကြာ လူဆိုတာ သဘာ၀
တရားႀကီးကသင္ထားေပးၿပီးသား အိမ္ေထာင္ျပဳသင့္တဲ့အရြယ္မွာ ျပဳကိုျပဳသင့္တယ္အ
ေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္မျပဳနိုင္ဘူးဆိုရင္ အစိုးရမွာတာ၀န္ရွိတယ္ကြ။ သူတို႔စီမံ
ခန္႔ခြဲမႈညံ့လို႔ အဲ့လိုျဖစ္တာ ခုဆိုဦးေလးလစာက (၄၅၀)ရွားပါးစရိတ္နဲ႔ဆို (၅၀၀)ေက်ာ္(၆၀၀)
နီးပါး ေရႊေစ်းနဲ႔ျပန္တြက္ၾကည့္ေလ ဦးေလးတို႔အလုပ္၀င္ခါစကရတဲ့ေငြတန္ဘိုးနဲ႔ ခုေငြတန္ဖိုး
ေရႊေစ်းက ခု (၂၀၀၀၀)နီးပါး ဦးေလးတို႔မွာဘယ္လိုေခ်ာင္လည္ေတာ့မလဲ။အဲ့ဒီေတာ့မင္းတို႔
လည္း တြက္က်ရမွာေပါ့ကြာ မိန္းကေလးေတြဆိုပိုေတာင္ေၾကာက္ၾကဦးမယ္ ငါတို႔လြန္ခဲ့တဲ့
နွစ္(၂၀) နွစ္ဆယ္ေက်ာ္တုန္းက ေရႊေစ်းက (၂၀၀) တို႔လခက (၁၂၅)က်ပ္ ခုေရႊေစ်းကနွစ္
ေသာင္း အဆတရာတက္သြားတယ္ကြာ အစားအေသာက္ေတြလည္းပိုရွားသြားတယ္ တို႔လ
စာကေတာ့ (၄)ဆေလာက္ပဲဆိုးလာတယ္ ပစၥည္းေစ်းက အဆ(၁၀၀)၀န္းက်င္ျဖစ္သြားတယ္
” တဲ့။

ဦးေလးအဲ့ဒီစကားကို ေျပာေနတုန္းက တကယ္စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေျပာေနခဲ့တာ က်ေနာ္နားမ
လည္ခဲ့ဘူး ခုက်ေနာ္တို႔တုန္းက ဘြဲ႔ရပညာတတ္လူငယ္တေယာက္ ဟာအစိုးရ၀န္ထမ္းအရာရွိ
ေပါက္စျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ လစာက (၃၂၀) ေရႊေစ်းက (၂၀၀၀၀)က်ပ္ေစ်း။ ခုကေလးေတြရတဲ့
လစာနဲ႔ ေရႊေစ်းကိုျပန္ခ်ိန္ၾကည့္မိရင္ ေတာ့ ဟိုတုန္းက ဦးေလးဘာလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရ
တာလဲ.ဆိုတာက်ေနာ္သိပါျပီဦးေလးခင္ဗ်ား။ က်ေနာ္တို႔လည္းေျပးရလႊားရ ရုန္းရကန္ရနဲ႔ ဘ၀
ေတြအမ်ိဴးမ်ိဴးအဖံုဖံု အဆီအေငၚမတည့္ျခင္းေပါင္းမ်ားစြာနွင့္ ခုထိမေသာင္းညြန္႔နွင့္ လက္မ
ထပ္ႏူိင္ေသးပါ။ ဦးေလးသာခုထိအသက္ရွည္ေနဦးမယ္ဆိုလွ်င္ စိတ္မေကာင္းတဲ့မ်က္လံုးေလး
ေတြနွင့္ၾကည့္ေနပါဦးမည္။